اما این شایعه چطور مرز حقیقت را طی کرد؟ برخی از فروشندگان سیم‌کارت مدعی هستند با استفاده از دستگاه کپی، شماره سریال سیم‌کارت مورد نظر را کپی و همزمان چندین نفر از یک شماره استفاده می‌کنند.
این که چیزی نیست. آن اوایل که موبایل آمده بود تهران، (این جا تهران یعنی تمام ایران) کافی بود دوتا گوشی موبایل از نوع سه نقطه را بگذاری کنار هم و به مدد دانش بچه‌ها محل های این کاره، گوشی دوم هم به کار می‌افتاد. البته گوشی دوم فقط زنگ می‌خورد.
گذشت و گذشت، تا این که دوباره کالای پر طرفدار شایعه، بازار را قرق کرد.
این بار اما عده‌ای گفتند که دستگاه‌هایی موسوم به کپی سیم‌کارت(سیم ماکس)، در بازار خرید و فروش می‌شوند که با استفاده از آن شماره سریال سیم‌کارت مشترک و تمام اطلاعات ثبت شده آن در شبکه ارتباطات سیار کپی و قابل استفاده برای چندین نفر خواهد بود. قیمت این دستگاه 40 تا 50 هزار تومان است و حتی آگهی آن نیز در برخی از سایت‌ها وجود دارد.
در یکی از این آگهی‌ها برای دستگاه‌هایی از این دست، به نکات جالبی اشاره شده مثلا این که شما با استفاده از این دستگاه می‌توانید سیم‌کارت موبایل خود را کپی کنید به طوری که هر کدام سیم‌کارت جداگانه‌ای از یک خط موبایل دارید.
فکر می‌کنید نخستین کار در مواجهه با شایعه‌ای چنین قدرت مند چیست؟ مرحله اول این است که مثلا بگویید روح تان هم از این مساله خبر ندارد. وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، محمد سلیمانی، در نشست مطبوعاتی خود اعلام کرد : «به موردی در زمینه کپی سیم‌کارت بر نخورده ایم و سیستم ما نیز هیچ چیزی مبنی بر به بازار آمدن دستگاه‌های کپی سیم‌کارت نشان نمی‌دهند.»
مرحله دوم اصولا در اختیار شما نیست. یعنی یکی از کارشناسان یا کارمندان شما با یک اظهار نظر ناغافل، می‌زند کاسه کوزه‌ها را خراب می‌کند.
« بابک نیکفال» کارشناس ارشد مخابرات، درباره چگونگی کپی سیم‌کارت تلفن همراه به خبرگزاری جهموری اسلامی ایران می‌گوید: «از هشت سال پیش، دستگاه‌هایی وارد بازار شدند که با کپی اطلاعات سیم‌کارت و ارسال آن به شبکه، سیم‌کارت را شبیه‌سازی یا به عبارتی جعل می‌کنند.
این دستگاه‌ها به دو صورت کار می‌کنند، در روش اول، سیم‌کارت در داخل دستگاه قرار می‌گیرد و ازآن کپی گرفته می‌شود و در روش دوم، دستگاه خاصی به صورت بی‌سیم، اطلاعات موبایل‌های روشن را شکار، رمزگشایی و در خود ذخیره می‌کند. در هر دو روش، صورت حساب مکالمات تلفنی به نام دارنده سیم‌کارت اصلی ارسال می‌شود».مرحله سوم هم که مثل آب خوردن است.
تکذیب
وزیر ارتباطات و فناوری در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر می‌گوید: «موضوع کپی سیم‌کارت تلفن همراه یک شایعه است و سیم‌کارت‌های شبکه «جی اس ام» قابل رمزگشایی نیستند.
تاکنون گزارشی درباره کپی سیم‌کارت‌های تلفن همراه از سوی شرکت ارتباطات سیار ارائه نشده است.»
البته گشت و گذار ما در اینترنت به این جا ختم شد که چنین امکانی وجود دارد. چون دراداره پلیس آمریکا (FBI)، بخشی مخصوص ردیابی این گونه افراد تاسیس شده که در آن ماموران با شناسایی شماره مشخص یک سیم‌کارت دردو نقطه مختلف با صاحب اصلی سیم‌کارت تماس می‌گیرند و صاحب سیم‌کارت جعلی را ردیابی و دستگیر می کنند.
اما مرحله آخر، به قول شطرنج بازها، آدم را «آچمز» می‌کند. یعنی وقتی شواهد و قراین جایی برای تکذیب باقی نمی‌گذارد.شواهد ما حتی امکانات دستگاه کپی‌کننده را هم در بر دارد.
امکانات این دستگاه به شرح زیر است:
شما با استفاده از سیم‌کارت خامی که روی دستگاه هست می‌توانید روی سیم‌کارت خام 16خط موبایل بریزید.
این سیم‌کارت خام یک منو به گوشی شما اضافه می‌کند که بتوانید ازخط‌هایی که روی سیم‌کارت خام ریختید استفاده کنید.
با این سیم‌کارت خام، شما می‌توانید200 تا 300 شماره ذخیره کنید.
این دستگاه یک برنامه دیگر هم دارد که می‌توانید( اس ام اس) و شماره‌های خود را در هر سیم‌کارتی که باشد، به وسیله این برنامه روی کامپیوتر خود ذخیره کنید.
مرحله چهارم این است که شایعه کم کم به مرز حقیقت نزدیک می‌شود.مثلا،« سید علی علویان»، رییس هیات مدیره شرکت ارتباطات سیار، درگفت و گو با خبرگزاری ایلنا، با اشاره به شبکه‌های کامپیوتری که بعضی اوقات مورد هجوم هکرها قرار می‌گیرند، می‌گوید: «در هر سیستمی پس از گذشت مدت زمان، حفره‌هایی پیدا خواهد شد که امکان دست یابی به آن وجود دارد، اما به مراتب راه چارهای نیز برای آن پیدا می‌شود.»
اما این توضیح باید یک جوری توجیه شود: «کپی سیم‌کارت تلفن همراه موضوعی قدیمی است که در سالهای قبل از 1380 در شبکه با توجه به سیستم کارت‌های موجود مطرح شده بود. درحال حاضر، مشکل کپی سیم‌کارت در شبکه وجود ندارد، چرا که سیستم از لحاظ امنیتی کاملاً پیشرفته است.
هم اکنون نیز در کشور ما به دلیل افت قیمت سیم‌کارت، کپی برداری از آن بعید به نظر میرسد، مگر این که کسی بخواهد از روی کنجکاوی و تفنن، به این کار دست بزند!» این جمله ها را هم علویان می‌گوید.
ضمنا برای این «شایعه»، راه حل هم ارایه می‌شود: «باید در فراخوانی اعلام کنیم، تمام مشترکانی که سیم‌کارت‌های قدیمی شبکه را در دست دارند به دفاتر خدماتی مراجعه کنند. با توجه به آن که تنها یک سیم‌کارت در شبکه ثبت می‌شود، برای استفاده کننده منفعت مالی زیادی نخواهد داشت که به این کار بپردازد.»
علویان، وجود دستگاه‌های کپی سیم‌کارت را در بازار نوعی کلاهبرداری عنوان می‌کند و می‌گوید:«تمام سیم‌کارت‌های موجود در شبکه کد و رمز خاصی دارند که با آن شماره در شبکه ثبت و قابل شناسایی هستند.
در صورتی که از این سیم‌کارت ها در دو نقطه متفاوت استفاده شود به سرعت از سوی سیستم ما قابل پیگیری است.
اما الان دیگر نوبت مرحله آخر است. چرا که یک مقام آگاه در گفت و گو با خبرگزاری فارس می‌گوید: «کپی سیم‌کارت تلفن همراه طبق اعلام کارشناسان مخابراتی، تنها روی سیم‌کارت‌های دولتی قابل اجراست. کپی سیم‌کارت در بازار اکنون روی سیم‌کارت با تکنولوژی comp1 میسر است و مخابرات ایران تاکنون بیش از هشت میلیون سیم‌کارت را با این تکنولوژی واگذار کرده است.»
البته خبرگزاری فارس به سیاق چنین اخباری، نامی از منبع خبری خود ذکر نکرده است.
همین منبع می‌گوید: «این تعداد سیم‌کارت در کل کشور پراکنده است. مخابرات تا پایان بهمن ماه سال گذشته و هم زمان با ثبت نام سال گذشته سیم‌کارت اقدام به واگذاری با تکنولوژی قدیمی comp1 کرده است.»
در حال حاضر، 13 میلیون و 600 هزار سیم‌کارت توسط دولت واگذار شده که حدود 60 درصد آن با تکنولوژی قدیمی است و قابل کپی کردن.
برخی از فعالان بازار و کارشناسان معتقدند؛مخابرات به عنوان متولی سیم‌کارت دولتی، موظف به جمع‌آوری سیم‌کارت با تکنولوژی comp1 است. رقم تقریبی برای تعویض این نوع سیم‌کارت برای بیش از هشت میلیون مشترک حدود 24 میلیارد تومان است. یعنی هزینه‌ای معادل 30 هزار ریال برای هر سیم‌کارت که دولت باید متقبل شود.
بعد قضایی ماجرا
«محمود سالارکیا» معاون دادستان تهران تاکید کرد، در صورت شکایت شهروندان از موارد کپی سیم‌کارت تلفن همراه، این موارد در دادسراها مورد پیگیری قرار می‌گیرد ( این خبر را به نقل از ایسنا برایتان نقل می‌کنیم.)
او با اشاره به مساله کپی سیم‌کارت‌های تلفن همراه در کشور می‌گوید: «این مساله مربوط به بحث حقوق اشخاص و استفاده از من غیر حق یعنی استفاده از ابزار دیگران است که در صورت وجود شاکی این مساله در دادسرا‌های نواحی قابل پیگیری و رسیدگی است.»
حالا خودتان قضاوت کنید که این مساله شایعه است یا حقیقت!
