بوش که قرار است روز سه‌شنبه استراتژی جدید آمریکا در عراق را اعلام کند، قرار است رایان کروکر سفیر آمریکا در پاکستان را جایگزین زلمای خلیل‌زاد در عراق نماید و خلیل‌زاد به جای جان بولتن، نماینده آمریکا در سازمان ملل منصوب خواهد شد.
از طرف دیگر ژنرال جان ابی‌زید فرمانده ارشد نظامیان آمریکا در عراق و افغانستان نیز جای خود را به دریادار ویلیام فالون خواهد داد.
ژنرال جرج کیسی فرمانده نیروهای آمریکا در عراق نیز سمت خود را به ژنرال بازنشسته دیوید پتریوس می‌دهد.
از طرف دیگر، دریادار مایک مک کونل با 25 سال سابقه اطلاعاتی و نظامی نیز جایگزین وزیر امنیت داخلی آمریکا جان نگرو پونته می‌شود.[مک کونل کیست؟]
تغییر در آرایش سیاسی – امنیتی آمریکا با برکناری دونالد رامسفلد وزیر دفاع سابق آمریکا و روی‌کار آمدن رابرت گیتس شروع شده است.
این تغییرات درحالی صورت می‌گیرد که حداقل برخلاف توصیه گزارش بیکر– هامیلتون و برخلاف نظر فرماندهان آمریکایی در میدان عراق، جرج بوش درصدد است توصیه «افزایش» نیروهای آمریکایی در عراق که توسط باقی‌مانده تیم نومحافظه‌کاران در دولت ارائه شده است را اجرا کند.
بحث درباره «افزایش» حدوداً یک ماه به درازا کشیده است. برخی مطلقاً مخالف و برخی مطلقاً موافق افزایش نیروها هستند. نومحافظه‌کاران «افزایش نیروها» در عراق را وقتی مؤثر می‌دانند که چشمگیر و وسیع باشد.
اما سران نظامی و فرماندهان عملیاتی در عراق، افزایش نیروها را با کشته‌شدن بیشتر مردم عراق مرادف می‌دانند. از نظر افکار عمومی آمریکا حداقل 3000 دلیل (تعداد کشته‌های آمریکا در عراق) برای مخالفت با اعزام نیروی بیشتر به عراق وجود دارد و این غیر از آن است که انتخابات 16 آبان در آمریکا در واقع یک رأی منفی به شخص بوش و یک رأی منفی به سیاست آمریکا در عراق بوده است.
به‌هرحال ابتدا قرار بود تا 40 هزار نفر به 132000 نیروی آمریکایی در عراق افزوده شود. اما ظاهراً قرار است در این مرحله به اعزام 9000 نفر اکتفا شود. نیروهای جدید آمریکا در عراق قرار است 7000 نفر در قالب 2 تیپ در بغداد و 2000 نفر تفنگدار دریایی نیز در استان سنی‌نشین الانبار عراق مستقر شوند.
نکته بارز ترکیب جدید آرایش سیاسی – امنیتی آمریکا در عراق آن است که فرماندهانی به خدمت فرا خوانده شده اند که علاوه بر قدرت فرماندهی، توان ارزیابی و تحلیل در صحنه را نیز دارند.
