شارون که در سال 1928 متولد شده است در 14 سالگی عضو گروه شبه‌نظامیان «هاگانا» شد.
این گروه اغلب نوجوان و مأمور ایجاد ناامنی و آزار فلسطینیان بودند و می‌خواستند دولت صهیونیستی را بسازند. آنها بعداً ارتش اسرائیل را تشکیل دادند. شارون از 20 سالگی بارها در عملیات‌های جنگی علیه فلسطینی‌ها شرکت کرد و به درجه‌های بالای نظامی رسید. او گردان نظامی ویژه‌ای به نام 101 تشکیل داد و به یک روستای فلسطینی حمله کرد. شارون بعد از جنگ شش روزه که در آن تمام کشورهای عربی اطراف فلسطین شکست خوردند، وارد سیاست شد. در سال 1982 زمانی که ارتش اسرائیل قسمتی از لبنان را اشغال کرده بود، رئیس‌جمهور مسیحی لبنان، بشیر جمیل از حزب فالانژ به قتل رسید. گروه‌های مسلح فالانژ، فلسطینی‌های مهاجر را متهم کردند.
فلسطینی‌ها در دو اردوگاه صبرا و شتیلا زندگی می‌کردند که در منطقه تحت کنترل آریل شارون بود. فالانژها با همکاری کامل شارون وارد اردوگاه شدند و قتل‌عام بزرگی به راه انداختند که چند هزار نفر در آن کشته و دفن شدند. حتی در تحقیقات نمایشی اسرائیل هم شارون مقصر شناخته شد. او در سال 2000 به منطقه مخصوص فلسطینی‌ها در مسجدالاقصی رفت که موجب اعتراض شدید آنها شد. این شبه‌نظامی قدیمی در سال 2001 وعده داد که در 100 روز کار فلسطینی‌ها را تمام می‌کند و به نخست وزیری‌رسید، ولی چهار سال بعد تصمیم گرفت با خراب‌کردن شهرک‌ها از کرانه باختری و نوار غزه عقب‌نشینی کند که باعث دشمنی صهیونیست‌های دیگر با وی شد. او سرانجام بر اثر بیماری به بیمارستان منتقل شد، ولی انگار خیال مردن ندارد.
