به گزارش خبرنگار مهر، خانواده عمری از جمله کسانی هستند که موفق شده‌اند از شیعه حمایت کنند و راه آن را ادامه دهند. پدر آیت الله العمری از علما و وکیل و نمایندة آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی در نجف بود. جد ایشان «الشیخ احمد العمری» نیز از علما بودند که متاسفانه تاریخچة زیادی دربارة ایشان در دست نیست.
شیخ محمد علی عمری از شیعیان به نام عربستان صبح یکشنبه 3 بهمن به دیار حق شتافت در حالی که هزاران نکته از زندگی این مجاهد ناگفته مانده است.
شیخ کاظم عمری فرزند مرحوم شیخ عمری می‌گوید: پدرم یکبار در رؤیایی صادقه خود را در حال سفر به مدینه میبینند که امیرمؤمنان وی را به اسم خطاب می‌کنند و میپرسند: کجا می‌روی؟ پاسخ میدهد: مدینه! حضرت می‌فرمایند: «زود برگرد که در آنجا ناله‌ها برخواهد خاست و حوادثی عظیم در راه است». ایشان در نجف با جدیتی بیشتر به درس و تحصیل ادامه می‌دهند و وقتی از ارتحال پدرشان با خبر می‌شوند آیت الله سید ابوالحسن برایشان در مدرسه «شربیانی» مجلس فاتحه برگزار می‌کند.
مزرعه آیت الله عمری وقف کریم اهل بیت است
وی افزود: پدرم زمانی که در نجف زندگی میکرد با تنگناها و دشواریهای بسیار مالی روبرو بود اما پس از مدتی خدا در زندگیش گشایشی ایجاد کرد طوری که او توانست اندک سرمایه‌ای جمع کند و در مدینه مزرعه‌ای بخرد. در این مزرعه چاهی وجود دارد که معروف است آن را رسول الله (ص) به یک پیرزنی هدیه و دعا کردند که خدا خیری کثیر در آن قرار دهد. بعدها این مزرعه توسعه یافت. امروز مزرعه با همة محصولاتش وقف کریم اهل بیت و پذیرایی از میهمانان ایشان است.
وی افزود: آیت الله العمری در نجف با شرایطی سخت مواجه بودهاند و با شهریة اندکی که داشتند تنها میتوانستند وسائل ضروری و نان تهیه کنند اما با جدیت تحصیل و زندگی زاهدانة خود را ادامه دادند و در پی رفاه نبودند زیرا خداوند نورانیت علم را در گرسنگی و غربت نهاده است پس باید هجرت کرد، سختی را تحمل نمود و صبر پیشه کرد. آن زمان، سطح زندگی و معیشت در عراق بسیار سخت بود به طوری که پدرم میگفت: یکبار برای غسل مجبور شدند حصیر خود را آتش بزنند تا بتوانند برای فریضة نماز صبح آب را در آن سرما گرم کنند.بیان این نکته هم خالی از لطف نیست که علما در مسائل عبادی و نماز اینگونه بودهاند.
سرپرستی امور شیعیان مدینه
وی اظهار داشت: وقتی مرجعیت نجف به آقای حکیم رسید آیت الله حکیم پدرم را مکلف کرد تا برای سرپرستی امور شیعیان به وطن بازگردد و در مدینه به مؤمنان خدمت کند. مرحوم شیخ العمری با زحمات فراوان این حوزة شیعی را در میان فشارهای بسیار حفظ کرد و در آن احکام دین و معارف را آموزش و طلاب را پرورش داد و آنها را برای تبلیغ به مناطق مختلف عربستان فرستاد. وی احکام، فقه و حدیث تدریس میکرد و به برگزاری مجلس عزای امام حسین و ملاقات با مؤمنان در موسم حج و دیدار با شخصیت‌ها و علمای جهان اسلام اهتمام ویژهای داشت.
فرزند مرحوم شیخ عمری گفت: شیعیان در این دو منطقه (احساء و قطیف) حضور دارند. البته در مدینة منوره هم هستند که به «نخاوله» معروفند اما شمارشان اندک است. گفتنی است شماری از شیعیان مدینة منوره از اشراف آن شهر به شمار می‌روند.
امام جماعت حسینیه شیعیان ادامه داد: شیعیان از قدیم در مناطق خود مساجدی مخصوص به خود داشتهاند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و حتی چند سال پیش از این رویداد در منطقه قانونی صادر شد که بر اساس آن شیعیان حق ساختن مسجد را ندارند. به بیان دیگر، از 35 سال قبل شیعیان را از ساختن مسجد بازداشتند. از این‌رو، همان مساجد قدیمی و حسینیه‌ها پابرجا و دایر است که البته میتوانند آنها را تعمیر کنند.
وی اظهار داشت: در صورتی به شیعیان برای ساخت مسجد اجازه می‌دهند که فقط در منطقة خود مسجد بسازند اما در مناطقی جدید که شیعیان و اهل سنت با هم زندگی می‌کنند به آنها اجازه نمی‌دهند. از این رو، شیعیان در خانه‌های بزرگ گرد آمده نماز می‌خوانند.
اما از چندین وقت پیش، آنان را از این کار هم باز داشتهاند.حسینیه‌های موجود، از سال‌ها پیش بر جا مانده‌اند و ساختن حسینیة جدید در عربستان ممنوع است. اکنون با اجازة دولت عربستان شیعیان میتوانند مسجد بسازند اما ساختن حسینیه همچنان ممنوع است.
آیت الله شیخ محمد علی عمری از علمای شیعه عربستان صبح یکشنبه و پس از یکدوره بیماری سخت دارفانی را وداع گفت.
وی که حدود 100 سال سن داشت از یک هفته پیش و در پی وخامت وضع جسمانی به بیمارستان منتقل شده بود که سحرگاه امروز به دیدار معبود شتافت.
شیخ محمد علی عمری متولد سال 1332 هجری قمری در مدینه منوره در سن 16 سالگی برای تحصیل معارف اهل بیت (ع) به نجف اشرف هجرت کرد و پس از طی تمامی مراحل دروس حوزوی به مدینه منوره بازگشت و به ترویج احکام الهی پرداخت. این عالم بزرگ شیعی مدت‌های مدیدی نیز در زندانهای وهابیان سعودی گذراند، اما پس از رهایی از بند مسجد شیعیان در مرکز مدینه را مرکز فعالیت‌های خود قرار داد و با رونق دادن به آن نقش موثری در اتحاد شیعیان مدینه داشت.
