نه پژواک صداهای تمامی کانون‌ها

نحوه برگزاری انتخابات خانه موسیقی دو مرحله‌ای است، به این ترتیب که ابتدا انتخابات 9 کانون تخصصی برگزار می‌شود و هیئت مدیره‌های هر کانون مرکب از 5 عضو هیئت مدیره و یک بازرس انتخاب می‌شوند. بعد از آن سه تن از اعضای هیئت مدیره هر کانون به مجمع عمومی اصلی راه یافته و 27 نفر نماینده 9 کانون، هیئت مدیره خانه موسیقی را برای مدت 2 سال انتخاب می‌کنند.

از میان نزدیک به 11 هزار عضو خانه موسیقی در این دوره 866 نفر در انتخابات 9 کانون شرکت کردند، و 6 کانون ،‌از جمله کانون نوازندگان کلاسیک که 1500 نفر عضو دارد،با کمتر از 50 نفر در نوبت دوم انتخابات برگزار شد. و یا کانونی همانند نوازندگان ایرانی که بیش از 4500 عضو دارد، با 309 نفر انتخابات خود را برگزار کرد. و این یعنی بحران مشروعیتی جدی برای خانه موسیقی و هیئت مدیره آن. الان شاید هیئت مدیره خود را نماینده 11 هزار موسیقیدان بنامد،اما در عمل با واقعیتی به نام حضور یک دوازدهم اعضاء روبروست،‌در حالی که در این دوره برای نزدیک به 6600 نفر از اعضاء‌( بنا به ادعای دبیرخانه برگزاری انتخابات) در چند نوبت پیامک ارسال شد و علاوه بر‌آن در شلوغ‌ترین انتخابات(کانون نوازندگان ایرانی)تقریبا سیطره با نوازندگان عاشیق‌ از آذربایجان و مناطق ترک‌نشین بود و حضور نوازندگان شهری سازهای ایرانی که تجمع‌ بسیاری از آنها را در شهر تهران شاهدیم،تقریبا بسیار ناچیز بود.

حتی چهره‌ای همانند هوشنگ ظریف که چند دوره ریاست این کانون را عهده‌دار بود، به شکل نمادین هم که شده ،‌در روز انتخابات شرکت نکرد و یا در کانون‌های دیگر هم چنین وضعیتی حاکم بود و بزرگان موسیقی عملا در انتخابات کانون‌ها مشارکتی نداشتند، چنانکه این خلاء از سوی یکی از خوانندگان شناخته شده موسیقی ایرانی در کانون خوانندگان مورد انتقاد وتاکید قرار گرفت.

  گزارش همشهری آنلاین از مجمع عمومی کانون خوانندگان سنتی

نگاهی به فهرست 20 نفره هیئت موسس خانه موسیقی نشان می‌دهد ،جز آنهایی که به دیار باقی شتافتند، به جز دکتر مصطفی کمال پورتراب  و چند عضو هیئت مدیره کنونی که عضو هئیت موسس هم هستند،دیگر بزرگان در هیچ یک از انتخابات کانون‌ها شرکت نکرده بودند.

در چنین وضعیتی پیش‌ بینی‌ها این بود که هیئت مدیره خانه موسیقی با توجه به بحران مشارکت جدی‌‌ای که در یکی، دو دوره اخیر با آن روبرو بود و هست، و تجربه چند دوره حضور در راس این نهاد مدنی، به سمتی حرکت کنند که حداقل بتوانند با یک تقسیم کار از قبل، نمایندگان بیشتری را از کانون‌ها در کمیته مرکزی سامان دهند؛ به این معنا که با توجه به اینکه هشت نفر(با بازرس) در هیئت مدیره اصلی خانه حضور مستمر و هفتگی دارند،آنها با یک رایزنی حداقلی و حتی سخنرانی در هنگام ارائه گزارش هیئت مدیره بر این نکته انگشت تاکید نهند که بهتر است هیئت مدیره منتخبی از تمامی کانون‌ها باشد و نه آنکه فضا به سمتی حرکت کند که هفت نفر از هشت نفر اعضای هیئت مدیره نماینده 3 کانون باشند.(سه نفر کانون مدرسان،2 نفر کانون نوازندگان سنتی،دو نفر کانون خوانندگان سنتی)

  انتخابات خانه موسیقی برگزار شد

طبیعی است هر چقدر کانون‌ها حضوری پررنگ‌تر در راس خانه موسیقی(هیئت مدیره اصلی) داشته باشند، انگیزه بدنه آن کانون و نیز هئیت مدیره برای کار مدنی بیشتر می‌شود و از سوی دیگر تجربه‌ چند سال کار هم به آنها انتقال می‌یابد و ارتباط افراد تازه با جمع قدیمی به قوام‌یابی پیکره خانه موسیقی خواهد انجامید.

متاسفانه اما،بزرگان خانه موسیقی مدام از رفاقت و اعتماد و دوستی بین یکدیگر سخن می‌گویند،  و حتی در نشست اخیر مجمع عمومی که بازرس برخی رفتارهای خلاف آیین‌نامه و اساسنامه را به آنها گوشزد کرد، بر این نکته تاکید کردند که ما به هم اعتماد داریم و جو دوستی در میان خانه موسیقی حاکم است . اماهنگامی که زمان انتخابات می‌رسد، کمتر به این سخنان پای‌بندی نشان می‌دهند و عملا فضا را به سمتی سوق می‌دهند که  هیئت مدیره خانه موسیقی نه پژواک تمامی کانون‌‌ها که بازتاب چند کانون خاص باشد.

در این دوره 5 کانون از 9 کانون هیچ نماینده‌ای در هیئت مدیره و بازرسان ندارند و این خود از انحصاری‌شدن هیئت مدیره  در دست چند کانون خاص، خبر می‌دهد و طبیعی است که بر نارضایتی‌ها در میان اهالی موسیقی دامن بزند و نتیجه آن شود که خانه موسیقی و هیئت مدیره‌ در عمل نماینده بیش از 800 تن باشند و نه نماینده 11 هزار نفر.

خانه موسیقی به رغم فراز و نشیب‌هایی که داشته بر پایه تلاش‌های همین افرادی که در هیئت مدیره حضور دارند،توانسته  در میان توده اهالی موسیقی و به خصوص قشری از اهالی موسیقی که به بیمه شدن و مسائل اولیه زندگی،بیشتر اهمیت می‌دهند تا مسائل فرادستی موسیقی،جایگاهی پیدا کند.

  کانون نوازندگان سنتی در تسخیر عاشیق‌های تبریز

اما برای آنکه در میان نخبگان موسیقی هم جایگاه و پایگاهی پیدا کند،‌نیازمند به برخی رفتارهای فرهنگی‌تراست که از جمله توصیه به این رفتار مدنی که نهاد دموکراتیک تنها در صورتی رشد کرده و برکشانیده می‌شود که افراد با رفتارهای  دموکراتیک هم در آن حضور داشته باشند تا اگر یک جوالدوز به دیگران می‌زنند،‌سوزنی هم به خود بزنند.