در جشنوارههای موسیقی که در کشورهای گوناگون برپا میشود، گروههای موسیقی ازسراسر دنیا فرصتی برای معرفی موسیقی وفرهنگ کشورشان پیدا میکنند و معمولاً نمایندگانی حاضرند که حرفهایی برای گفتن دارند و قاعدتاً باید جشنوارهها را همین گروهها ونمایندگان معرفی کنند.
جشنواره موسیقی فجر یک جشنواره 26 ساله است و این به آن معناست که سهسال از جشنوارههای تئاتر و فیلم فجر جوانتر است. با این که دوران بلوغش را پشت سر گذاشته و حتی سنش بیشتر از ربع قرن است، اما کمبودها وکاستیهای بسیاری دارد. این جشنواره هنوز نتوانسته است مثل جشنوارههای موسیقی در کشورهای دیگر کیا و بیایی پیدا کند.
از یکی، دو سال گذشته، تلاشی برای رقابتی کردن جشنواره موسیقی انجام گرفت که فضا را کمی پویاتر از گذشته کرد. شور و حال و انرژی اما در این جشنواره در سال پانزدهم به بالاترین حد خود رسید؛ سالی که برای نخستین بار این جشنواره بینالمللی شد. در آن سال گروههایی ممتاز از کشورهایی چون اوکراین ، گرجستان، آلمان، فرانسه، تاجیکستان، مکزیک و...در جشنواره شرکت داشتند.
مهمترین ویژگی جشنوارههای پانزدهم و شانزدهم، حضور نوجوانانی پر انرژی از گرجستان بود. بهمرور اما گروههای موسیقی خارجی که به جشنواره دعوت میشدند معمولی و ضعیف میشدند و جشنواره موسیقی داشت به جشنوارهای کمرونق تبدیل میشد. اما شگرد مسئولان برای جذب مخاطب از دو، سه سال پیش تلفیق موسیقی فجر با موسیقی پاپ بود که باعث شد تعداد مخاطبان جشنواره بالا برود، گرچه به نظر برخی کارشناسان، به همان نسبت کیفیت افت کرد. نکته دیگر این که موسیقی نوجوانان تنها در آیینه یکی، دو گروه شناختهشده جلوهگر میشد. برای کشوری که یکی از غنیترین موسیقیها را در فرهنگ خود دارد، این کمبود شگفت انگیز است؛ چون هرهنری از کودکی در آدم پیدا وکمکم از همین گروه سنی است که ذهن آماده آزمونهای بزرگتر هنری میشود.
امسال با مرور جدول برنامهها تنها یک گروه موسیقی کودک و نوجوان را میبینیم که در روزهای 5و 6 اسفند برنامه دارند؛ گروه مو سیقی کودکان ایران زمین. اهمیت دادن به موسیقی کودکان ونوجوانان میتواند در رشد موسیقی این گروه سنی و رواج آن به عنوان یک کالای فرهنگی نقش پررنگی داشته باشد؛ هرچند این روزها گروههای ضعیف برای ما موسیقی اجرا میکنند و به اعتقاد کارشناسان، تداوم حضورشان باعث خراب شدن گوش موسیقی مردم به ویژه نوجوانان وجوانان می شود.
متأسفانه موسیقی کودک و نوجوان در کشور ما چندان پر رونق وشناختهشده نیست. در کلاسهای موسیقی هم روشهای غربی متداول است. شاید یکی از دلایل آن نداشتن روشهای ایرانی برای آموزش موسیقی به نوجوانان باشد.
زندهیاد علینقی وزیری یکی از کسانی بود که آموزش موسیقی را به صورت علمی در ایران پایهگذاری کرد. امروز تنها دو هنرستان موسیقی دختران و پسران داریم که برای یک کشور بزرگ و با پیشینه فرهنگی غنی چندان قابل قبول نیست. امیدواریم جشنواره موسیقی فجر جایی هم برای موسیقی نوجوانان باز کند.