اگر بخواهیم منصف باشیم، باید بگوییم که جواد شمقدری و همراهانش در برگزاری جشنواره امسال به توفیق رسیدند. نمی‌توان حضور فیلم‌ها و فیلمسازان شاخص را در جشنواره انکار کرد؛ همچنان که احیای رونق از دست‌‌رفته فستیوال را نیز نمی‌توان منکر شد. پس از سال‌ها مردم شب را کنار سینماهای جشنواره به صبح رساندند و جالب اینکه این اتفاق درباره فیلمی رخ داد که در میانه‌های تولید دستور توقف فیلمبرداری‌اش صادر شده بود اما همین فیلم به جشنواره آمد، رضایت خاطر سینمادوستان، سینماگران و کارشناسان را جلب کرد و چند جایزه اصلی جشنواره را نیز به خود اختصاص داد.
«جدایی نادر از سیمین» به عنوان شاخص‌ترین فیلم جشنواره امسال سهم مؤثری در گرمای این رخداد سینمایی ایفا کرد و باید از فیلم‌های مطرح دیگری چون «جرم» و «گزارش یک جشن»، «یه حبه قند»، «آلزایمر» و حتی «فرزند صبح» و «پایان‌نامه» یاد کرد که این دو فیلم آخر باعث شدند جشنواره امسال حاشیه‌اش هم مانند متن پررنگ باشد. کاش می‌شد «خانه پدری»، «انتهای خیابان هشتم»، «زندگی با چشمان بسته»، «قصه پریا» و «من مادر هستم» را هم در جشنواره ببینیم؛ فیلم‌هایی که حضورشان قطعا به رونق جشنواره می‌افزود اما در همین شمایل فعلی نیز و بادرنظرگرفتن تمام معذوریت‌ها، نسبت به چند دوره اخیر، شاهد رشد جشنواره فجر بودیم.
همین که رخوت و سکون چندساله رخت بربست و زندگی در فستیوال امسال جریان یافت، نکته امیدبخش و قابل توجهی است. جواد شمقدری نشان داد که دست‌کم از محمدرضا جعفری‌جلوه، معاون سابق سینمایی بهتر راه و رسم بازی را بلد است و می‌داند که برای برگزاری گرم و پرشور جشنواره چه باید بکند.
در مورد آرای هیات داوران نیز باید گفت که در همه این سال‌ها هیچگاه آرای داوران تا این اندازه معقول نبوده است؛ داورانی که البته در ابتدای برگزاری جشنواره به ترکیبش انتقادهای زیادی وارد شد و با کناره‌گیری اسدالله نیک‌نژاد تعدادش به 6نفر کاهش یافت تا فجر تنها فستیوال سینمایی جهان باشد که تعداد داورانش زوج بودند نه فرد. سئوال اینجا بود که اگر آرای داوران در مورد انتخاب فیلم یا سینماگری 3 به 3 باشد، تکلیف چیست؟
هرچه بود این ترکیب برگزیدگانی را معرفی کرد که کمترین حرف و حدیث را به دنبال داشت. گرچه براساس آنچه حسن عباسی، عضو جنجالی هیات داوران در گفت‌وگو با سایت مشرق بیان کرده، آرای اعلام‌شده منطبق با سلیقه تک‌تک اعضا نبوده که این البته طبیعی است ولی برایند نظر داوران به آنچه کارشناسان و منتقدان، مطلوب می‌پنداشتند، تا حد زیادی نزدیک بود.
در کل فجر امسال در مقایسه با چند دوره اخیر، یکی از بهترین جشنواره‌های این سال‌ها بود. اگر نظری جز این دارید کمی به گذشته بازگردید و آن را با دوره‌های بیست‌و‌ششم، بیست‌وهفتم یا بیست‌وپنجم مقایسه کنید. چه در مورد کیفیت فیلم‌ها و چه درباره داوری‌های صورت‌گرفته؛ باید اذعان کرد که فجر 29 بالاتر از پیش‌بینی‌ها ظاهر شد.
