این قرارداد به‌دلیل انتشار اعلامیه مشترک دو کشور در ۱۵ اسفند ۱۳۵۳ در الجزیره و نیز میانجیگری مقامات الجزایری در تمام مراحل، به پیمان الجزایر معروف شده است، هرچند محل امضای تمام پیمان‌ها و پیوست‌ها و موافقت‌نامه‌های مرتبط در بغداد بوده‌است. صدام حسین رئیس‌جمهور عراق در ۲۶شهریور ۱۳۵۹ معاهده الجزایر را به‌طور یکجانبه فسخ کرد و سند معاهده را جلوی دوربین تلویزیون عراق پاره کرد و در ۳۱ شهریور دست به حمله گسترده علیه ایران زد.
قیام توّابین
پس ازواقعه کربلا و عدم‌یاری سیدالشهدا(ع)یک حالت سرخوردگی و پشیمانی در مسلمانان پدید آمد. در شهر کوفه که بزرگ‌ترین مرکز شیعیان بود، ندامت، به خاطر عدم‌نصرت امام حسین(ع) و تنها گذاشتن وی در کربلا، شدت بیشتری داشت. آنان، به این نتیجه رسیدند که این ننگ و ندامت را نمیتوان از خود دور کرد، مگر با کشته شدن در راه اهداف اباعبدالله الحسین(ع) و گرفتن انتقام از قاتلان وی. رهبری این جنبش را چند تن از سران سالخورده شیعه برعهده داشتند، که معروف‌ترین آنان سلیمان بن صرد خزاعی، عبدالله بن وال تمیمی، رفاعة بن شداد بجلی، عبدالله بن سعد ازدی و مسیّب بن نجبه فزاری بودند. قیام توابین پس از شهادت امام حسین (ع)، شکل گرفت و به‌تدریج فراگیر شد. بدین‌منظور رهبران قیام، نخستین روز ربیع الثانی سال 65 قمری را آغاز رسمی حرکت خود از شهر بزرگ کوفه تعیین کردند.
استراتژی دفاع متحرک عراق
شکست فاحش و تلفات سنگین ارتش عراق درعملیات والفجر 8 سبب شد تا صدام با کمک طراحان نظامی، سیاست جدیدی را در جنگ طرح ریزی و اجرا نماید. این سیاست که بعدها به استراتژی دفاع متحرک معروف شد با اهداف منفعل کردن رزمندگان اسلام، به‌دست گرفتن ابتکار عمل در جنگ، تاخیر در عملیات آینده رزمندگان اسلام، گرفتن زمان جهت بازسازی یگان‌های آسیب‌دیده در عملیات فاو و پاره‌ای از اهداف جانبی دیگر به اجرا درآمد. استراتژی دفاع متحرک از تاریخ 15 /12 /62 در منطقه (چوارتا) آغاز شد و تا 26 /2 /65 در منطقه مهران ادامه یافت. اوج موفقیت ارتش عراق در این دوره از جنگ را می‌توان تصرف شهر مهران دانست که تبلیغات گسترده‌ای را از سوی رژیم بعث به همراه داشت. صاحب‌نظران نظامی معتقدند با بازپس‌گیری شهر مهران توسط نیروهای اسلام این استراتژی به شکست انجامید.
شکار مرگ سفید
سیموهای‌ها که ارتش شوروی به اولقب مرگ سفید داده بود درتاریخ به‌عنوان بزرگ‌ترین تک تیرانداز ازاو یاد می‌شود. او درسال ۱۹۲۵ وارد خدمت ارتش شد. در جریان جنگ زمستانی که میان فنلاند و شوروی درگرفت در دمای ۲۰ تا ۴۰ درجه زیر‌صفر و پوشیده در لباس سفید مخصوص استتارش به تنهایی ۵۰۵ نفر از سربازان ارتش سرخ شوروی را کشت. روس‌ها که از دست او به تنگ آمده بودند بارها سعی کردند با روش‌های مختلف از قبیل آتش توپخانه او را به هلاکت برسانند و سرانجام در ۶ مارس ۱۹۴۰ تیری به فک او اصابت کرد و از سرش خارج شد. سیمو به اغما رفت و درست در روز اعلام آتش‌بس یعنی در ۱۳ مارس به هوش آمد. او سرانجام در سال 2002 میلادی درفنلاند درگذشت.
