در گذشته درمان برگشت اسید توسط داروهایی بود که آن را کاهش می‌دادند. نارسایی دریچه مری به معده باعث بروز ریفلاکس می‌شود اما اکثرا این بیماری با دارو قابل برطرف شدن نیست و دارو فقط میزان ترشح را کم می‌کند تا به انتهای مری آسیب نرسد، همچنین بیمار باید مادام‌العمر دارو مصرف کند. برای همین عوارض ریفلاکس حتی در طول دوره مصرف دارو هم ممکن است بروز کند. برای همین است که در همه دنیا درمان‌های غیردارویی برای این عارضه جاافتاده است.
دکتر محسن امینی، فوق تخصص گوارش در مورد درمان‌های غیردارویی این عارضه به همشهری اینطور توضیح می‌دهد: بعد از معرفی لاپاراسکوپی به‌عنوان شیوه نوین جراحی که یک نوع عمل جراحی با کوچک‌‌ترین برش است، کار جدیدتر جراحی آندوسکوپیک مری است که کمترین آسیب را به آن می‌زند. به گفته وی در این عمل بدون برش، دریچه مری تقویت می‌شود. در دنیا این روش در حال فراگیر شدن است.
در ایران البته جراحی آندوسکوپیک مری تا به حال انجام نشده ولی در حال حاضر در کلینیک‌های فوق‌تخصصی ریفلاکس در حال انجام است. دکتر امینی در ادامه توضیح می‌دهد: این جراحی برای سنین 17 تا 70سال کاربرد دارد. چون ریفلاکس بین این سنین شیوع بیشتری دارد. همه ابزارها در این جراحی یکبار‌مصرف است. بیمار هم باید یک روز در کلینیک بستری شود و روز بعد ترخیص خواهد شد.
وی در مورد رژیم غذایی قبل و بعد از عمل بیماران می‌گوید: فقط یک رژیم غذایی تا زمان ترمیم دریچه مری باید رعایت شود که شامل مایعات و رژیم غذایی نرم است. قبل از عمل هم بیمار باید ناشتا بوده و داروهایی که انعقاد خون را مختل می‌کنند، مصرف نکند. جراحی آندوسکوپیک مری با بیهوشی عمومی انجام می‌شود.
به عقیده این فوق تخصص گوارش همه ما دچار ریفلاکس می‌شویم. حتی احتمال اینکه یک فرد سالم نیز دچار این اختلال بعد از خوردن غذاهای سنگین شود، زیاد است ولی علائم شدید در این افراد که به خاطرش باید دارو با دوز بالا مصرف شود، بروز نخواهد کرد. با این حال این روش جراحی جدید در 80درصد موارد موفق بوده است.
وی خاطرنشان می‌کند: ریفلاکس در طولانی مدت منجر به زخم مری می‌شود. چون مخاط مری برای توقف اسید ساخته نشده و اسید باید مدام در آن در حال نقل و انتقال باشد. حتی این عارضه می‌تواند التهاب، زخم و خونریزی ایجاد کرده و منجر به تنگی انتهای مری شود. در بدترین حالت هم بافت مری تبدیل به بافت معده خواهد شد. البته شیوع این عوارض زیاد نیست اما به هر حال ریفلاکس مانند یک کوه یخ است که قسمت اعظم آن زیر آب است و بیمار بدون علامت مدام تحت آسیب‌های ناشی از آن قرار می‌گیرد.
