کامرانی اگرچه تمایل چندانی به بازکردن برخی مسائل جانبی پیرامون دیدارهای پایانی مهرام و ذوب‌آهن در این فصل نداشت اما حرف‌های او در مورد رقابت‌های این فصل و فینال پنج‌گانه صریح و قابل تعمق بود. او در ارزیابی‌‌اش از لیگ این فصل هرگز کاستی‌ها را عمده نکرد و به قول معروف نیمه خالی و پر لیوان را با هم دید. در حالی که کامرانی این روزها با مهرام درگیر مسابقات باشگاه‌های آسیا در فیلیپین است گفت‌وگویش با همشهری را می‌خوانید.
- آیا می‌شود عنوان کرد که فینال پنج‌گانه لیگ برتر در سال جاری سخت‌ترین فینال سال‌های اخیر بود؟
فینال زیبا و باکیفیتی بود و به‌خصوص بازی پایانی آن به دل همه نشست. واقعیت آنکه بسکتبال باشگاهی ایران تاکنون چنین بازی‌ای به خود ندیده بود. شاید هر 4 بازی قبلی دو تیم نیز هیجان زیادی داشت و برای تماشاگران جذاب بود اما به‌نظر من اوج این چند بازی در فینال پنجم به تصویر کشیده شد. البته ما دوست نداشتیم سرنوشت قهرمانی به بازی پنجم کشیده شود اما به دلایلی این امر میسر نشد.
- کدام عوامل مانع از قهرمانی مهرام در بازی سوم شد؟
دلایل حاشیه‌ای مانع قهرمانی ما در بازی سوم شد که حالا با توجه به اتمام مسابقات اگر بخواهیم اشاره کنیم چندان جالب نیست.
- فکر نمی‌کنید کشیده‌شدن سرنوشت قهرمانی به بازی پنجم ناشی از قدرت تیمی ذوب‌آهن و پیروزی آنها در بازی‌های سوم و چهارم بود؟
ما باز هم با ذوب‌آهن بازی کنیم آنان را شکست می‌دهیم؛ البته نه اینکه ذوب‌آهن تیم خوبی نبوده است و اتفاقا آنها بسکتبال را خیلی خوب هم بازی می‌کردند. آنان اول فصل آمدند آفاق را از تیم ما گرفته و با این حرکت اسباب تضعیف ما و تقویت خود را فراهم کردند و بعد نیز تیم ما در ادامه دچار تغییرات بسیاری از جمله در کادر فنی شد. آنها برعکس با وجود هزینه سنگین و جذب بازیکنان خارجی خوب، ضمن حفظ 5 بازیکن اصلی خود بسیار قدرتمند‌تر از سال گذشته شده بودند، اما با این اوصاف حتی با حاشیه‌سازی و جنگ روانی و از همه مهم‌تر مظلوم‌نمایی و تحت‌تأثیر قراردادن داوران هم موفق به کسب عنوان قهرمانی نشدند.
- خود شما هم حضوری پررنگ در جنگ‌های روانی داشتی و یک سر حاشیه‌ها محسوب می‌شدی.
به هرحال من کاپیتان تیمم بودم و از داوران دلیل گرفتن خطاهایی را می‌پرسیدم که حاضرم با فیلم ثابت کنم بسیاری از آن خطاها که از من گرفته شد خطا نبوده و داوران بر اساس جو سنگین ایجادشده و مظلوم‌نمایی بازیکنان ذوب آهن به ضرر بازیکنان ما سوت زدند. من قبول دارم که اعتراض می‌کردم ولی هدفم این نبود که با این کار شرایط را به سود مهرام عوض کنم. حالا من می‌گویم کامرانی اعتراض می‌کرده بازیکن خارجی تیم ما کریس ویلیام که اصلا اهل حاشیه نیست را چرا از یک بازی محروم کردند؟ البته ما در اصفهان به‌دلیل همین مشکلات در هر بازی یک بازیکن خارجی خود را نداشتیم و از این بابت صدمه خوردیم.
- ظاهرا دل پری از داوری‌های این فصل داری؟
در مجموع داوری‌ها در این فصل خوب نبود و خیلی مشکل داشت. در این چند بازی آخر داوران به‌کلی تمرکز بازیکنان را به هم ریخته بودند و در این بین داوران بین‌المللی هم به جای قضاوت‌کردن، با گرفتن خطاهای تکنیکی در پی ادب‌کردن بازیکنان بودند! معلوم نیست به آنان چه گفته بودند! فکر می‌کنم دست‌هایی درصدد فاصله‌انداختن میان داوران و بازیکنان ملی بودند. متأسفانه باید بگویم که داوران در کنترل هیجان و مدیریت بازی عاجز بودند و در بازی آخر نیز یک داور جوان و کم‌تجربه هرچه خواست انجام داد درحالی که آوانسیان و صفرزاده از بس که در بازی‌های قبلی از ما فول گرفته بودند دیگر رویشان نمی‌شد که برای ما خطا بگیرند. البته نوسانات داوری در بازی دانشگاه آزاد و پتروشیمی نیز به ضرر دانشگاه آزاد تمام شد و آقای حاتمی تنها به‌دلیل ارتباط خوب با آقای مشحون چیزی نگفت.
- شما چه راهکاری برای حل این مشکل پیشنهاد می‌دهید؟
من می‌گویم همانگونه که با آوردن بازیکنان خارجی تلاش می‌شود که رقابت جدی برای بازیکنان داخلی فراهم شود و حالا که هر تیم مجاز به گرفتن بازیکن خارجی است چه اشکالی دارد که داوران خارجی را به لیگ ایران بکشانیم و برای داوران خودمان هم به نوعی درصدد ایجاد رقابت برآییم؟ چرا هر سال داورانی شبیه به هم باید فینال‌های لیگ برتر را سوت بزنند؟ لااقل برای دیدارهای فینال که نزدیک به 6بازیکن خارجی در ترکیب دو تیم حضور دارند حداقل باید 2 یا 4 داور از ترکیه یا صربستان و یا هر کشوری که خود فدراسیون صلاح می‌دانست فرا‌می‌خواندیم و با حضور یک داور داخلی جذابیت بیشتری به بازی‌ها می‌بخشیدیم تا داوران داخلی در رقابت با داوران خارجی تلاش می‌کردند با انگیزه‌ای قوی‌تر بهترین قضاوت‌ها را داشته باشند.
- از دید کامرانی کدام بازیکن در بازی آخر دو تیم مهرام و ذوب‌آهن بهترین بود؟
صمد نیکخواه‌بهرامی.
- ولی به‌نظر می‌رسید که خارجی‌های دو تیم مثل شیخ سمب در تیم شما و کریس پاول در ذوب‌آهن تأثیرگذار‌تر از بازیکنان داخلی بودند و آمارها نیز از این موضوع حکایت می‌کرد.
آنها نیز خیلی تأثیرگذار بودند ولی به‌نظر من چه درمیان بازیکنان داخلی و چه بازیکنان خارجی صمد فوق‌العاده بود و کاری کرد کارستان. به دید من او عامل اصلی پیروزی ما در فینال آخر بود. البته من متأسفم برای لیگ ما که 3بازیکن خارجی در ترکیب تیم‌ها حاضر بودند و آن وقت اغلب بازیکنان ایرانی جایشان روی نیمکت بود و تازه در تمامی لحظات حساس هم باید توپ را می‌سپردند به آنان و خود نظاره‌گر می‌شدند.
- بهترین بازیکن ذوب‌آهن در مجموع بازی‌های فینال کدام بازیکن بود؟
همه بازیکنان ذوب‌آهن خوب بودند. در میان آنها اوشین ساهاکیان و حامد آفاق را خوب‌تر دیدم و به‌نظرم ساهاکیان در مجموع مثمرثمرتر از بقیه بود.
- با این فینال‌های نزدیک و باکیفیت فکر می‌کنی مهرام تا چه اندازه آماده تکرار قهرمانی دوسالهاش در آسیا شده است؟
مهرام صددرصد آماده تکرار قهرمانی دوسالهاش است؛ شاید بشود گفت قهرمان‌شدن در آسیا به مراتب راحت‌تر از قهرمانی در لیگ ایران است.
- مهرام چند سالی با مصطفی هاشمی قهرمان شد و در این فصل هم با سرمربیگری مهران شاهین‌طبع به این عنوان رسید؛ تفکر این دو چقدر با هم تفاوت داشت؟
تفکر و سبک کار این دو کاملا متفاوت است اما هر دو در مجموع تفکرات مثبتی در بسکتبال دارند. من شیوه کار هر دوی این مربیان را ارزشمند می‌دانم و برای هر دو نفر آنان احترام خاصی قائلم.
- آیا در لیگ برتر فصل جاری پدیده‌ای هم مشاهده کردید؟
متأسفانه خیر، چون که تمام تیم‌های حاضر در لیگ متأثر از بازیکنان خارجی هستند و هنگامی که در هر بازی 3 بازیکن آمریکایی به میدان می‌روند فرصتی برای ابراز وجود جوانان باقی نمی‌ماند. بسکتبال ایران روزی صاحب پدیده خواهد شد که تعداد بازیکنان خارجی در هر تیم حداقل به یک بازیکن برسد.
