در تهران 700کیلومترمربعی با حدود 8میلیون جمعیت روزانه، بیش از 7هزار تن زباله خانگی، صنعتی و بیمارستانی و 20هزار تن نخاله ساختمانی تولید می‌شود که این میزان در طول سال به 5/2میلیون تن زباله- که از این میزان 18هزار و 700 تن زباله صنعتی و 26هزار تن زباله بیمارستانی و مابقی زباله خانگی است- و 7میلیون و 500 هزار تن نخاله ساختمانی می‌رسد که نزدیک به 80درصد زباله‌های خانگی دفن و کمتر از 20درصد آن بازیافت یا تبدیل به کود کمپوست می‌شود و نخاله‌های ساختمانی نیز بدون هیچ‌گونه عملیات بازیافتی در داخل چاله‌ها و دره‌های اطراف تهران تلنبار شده یا این‌که کوه‌های جدیدی در حاشیه این کلانشهر به‌وجود می‌آورند. در شهرهای بزرگی چون تهران هر فرد روزانه 900گرم زباله تولید می‌کند. هزینه جمع‌آوری و دفن هر تن زباله 35هزار ریال است.
هر تن زباله حدود 400متر مکعب گاز گلخانه‌ای دی‌اکسید کربن متصاعد می‌کند و از هر تن زباله 400 تا 600 لیتر شیرابه خارج می‌شود. بر اساس آمارهای موجود، 70درصد زباله‌های تهران را مواد آلی تشکیل می‌دهد که ارزش دلاری آن معادل 250میلیون دلار است. زباله‌های شهری تهران حاوی موادی باارزش اقتصادی بالا است که اگر بازیافت شود سالانه 92هزار و 856تن پلاستیک، 52هزار و 231تن شیشه، 60هزار و 563تن کاغذ و مقوا و 25هزار و 148تن انواع فلزات را می‌توان فقط از زباله‌های خانگی شهروندان استخراج کرد.
اگر فقط یک تن آلومینیوم از داخل زباله تهرانی‌ها جداسازی شده و مجدداً بازیافت شود، در مصرف 400 تن سنگ معدن و 700کیلوگرم کک و قیر صرفه‌جویی می‌شود. برای تولید هر تن کاغذ، 15اصله درخت تنومند قطع می‌شود؛ در حالی‌که می‌توان با ورود روزانه 750تن کاغذ مصرفی به چرخه بازیافت، هم از آلودگی محیط‌زیست جلوگیری کرد و هم سرمایه عظیم ملی را هدر نداد. با بازیافت این مواد می‌توان حداقل سالانه بیش از 200میلیون دلار صرفه‌جویی ارزی کرد .
بر اساس برآوردهای سازمان بازیافت و تبدیل مواد شهرداری تهران با تولید هر تن کاغذ می‌توان 7 کارگر را در روز مشغول به کار کرد که در این صورت فقط با بازیافت کاغذهای تهران بیش از 5600 نفر می‌توانند در سال اشتغال دائم داشته باشند.
کمترین مزیت این اقدام، جلوگیری از تولید هزاران متر مکعب شیرابه و میلیون‌ها تن گاز متان و آلوده‌شدن بخش عظیمی از محیط زیست است. با توجه به اهمیت بازیافت زباله به لحاظ اقتصادی و زیست‌محیطی که در بالا به آن اشاره شد، فراهم‌سازی سازوکار این اقدام برعهده مدیریت‌های شهری است و هر روز تأخیری که در این زمینه صورت می‌گیرد موجب واردآمدن حدود 250میلیون دلار زیان به اقتصاد شهری پایتخت و میلیون‌ها دلار دیگر آسیب‌های زیست‌محیطی می‌شود.
