محمد متوسلانی در دهه 40 کارگردانی را آغاز کرد. او بااستعدادترین عضو گروه موسوم به سه‌تایی‌ها بود که به‌همراه گرشاسب رئوفی و منصور سپهرنیا در آثار کمدی ظاهر می‌شد. متوسلانی مغز متفکر گروه محسوب می‌شد و هم او بود که به بازیگری بسنده نکرد و روی صندلی کارگردانی نشست. کمدی متفاوت و ارزشمند «سازش» نقطه اوج کارنامه فیلمسازی متوسلانی بود. او در دهه 60 با «کفش‌های میرزا نوروز» نیز خاطره‌انگیز ظاهر شد.
علیرضا داودنژاد در دهه 50 با فیلمنامه‌نویسی به سینما آمد و خیلی زود کارگردانی را تجربه کرد. داودنژاد فیلم متفاوت «نازنین» را در این دوران ساخت ولی سال‌ها بعد با «نیاز» بود که به چهره شاخصی در سینما مبدل شد. این کارگردان پس از فراز و نشیب‌های فراوان امسال با «مرهم» دوباره به روزهای اوجش بازگشته است.رخشان بنی‌اعتماد جزو فیلمسازانی است که در دهه 60 به کارگردانی روی آورد. پس از ساخت 3 کمدی اجتماعی، بنی‌اعتماد با «نرگس» به وزنه‌ای قابل اعتنا در سینمای ایران مبدل شد. رضا میرکریمی هم در دهه 70 با «کودک و سرباز» نام خود را سر زبان‌ها انداخت و پس از آن با «زیر نور ماه» اعتبار کسب کرد و خیلی زود در سطح اول کارگردانی سینمای ایران قرار گرفت.
نماینده فیلمسازانی که در دهه 80 به سینما آمدند نیز بهرام توکلی بود که کارگردانی بی‌ادعا و بی‌حاشیه اما خوش‌ذوق و توانمند است. توکلی سال گذشته «اینجا بدون من» را در جشنواره داشت که مورد توجه منتقدان قرار گرفت.چهارمین شب کارگردانان سینما، دوشنبه شب در محل باغ موزه هنر ایرانی برگزار شد؛ مراسمی که کارگردانان صاحب مجلس بودند. عبدالحسین برزیده، با تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید مراسم را آغاز کرد، داریوش فرهنگ مجری مراسم بود و مازیار میری دبیری جشن را برعهده داشت. پیش از مراسم تقدیر از کارگردانان، همایون اسعدیان رئیس کانون کارگردانان و محمدمهدی عسگرپور مدیرعامل خانه سینما صحبت‌های کوتاهی برای حضار کردند و بعد نوبت به مراسم تقدیر رسید.
محمد متوسلانی در سخنان کوتاهی گفت:خوشحالم از طرف دوستان و همکاران این نگاه به من شده و در این شب خجسته من را مورد لطف قرار دادند و امیدوارم این مراسم باعث شود دل‌های‌مان به هم نزدیک‌تر شود. کیومرث پوراحمد که برای تقدیر از بهرام توکلی به روی صحنه آمده بود درباره او اظهار کرد: این کارگردان از نخستین فیلمش نشان داد کارگردانی را بلد است و به حساب رابطه وارد سینما نشده و باید توجه داشت در سینما اگر خوب نباشی، نمی‌توانی بمانی اما او خوب بود و ماند.
تقدیر دیگر این مراسم به علیرضا داودنژاد اختصاص داشت که سیروس الوند درباره او با قرائت متنی توضیحاتی را ارائه کرد. علیرضا داود نژاد گفت: جشن واقعی ما هنگامی است که سینماگرانی که به ستوه آمدند و در صحنه نیستند به سینما برگردند و ببینیم با دل خوش و با دست‌باز پشت دوربین ایستاده و فیلم دلخواهشان را می‌سازند. رخشان بنی‌اعتماد هم اظهار کرد: کار ما فیلمسازی است و غیراز این نباید کار دیگری کنیم اما شرایطی فراهم شده که مستقل بودنمان سخت شده است و قیمت مستقل بودن چیزی نیست که کسی به ما بدهد.
سپس مجید مجیدی برای تقدیر از رضا میرکریمی به روی صحنه آمد و در سخنانی گفت:شاید همیشه مخالفت‌گویی خیلی فضیلت نباشد. خود من نسبت به فضای کنونی کشور نقد زیادی دارم اما واقعیت را نمی‌شود کتمان کرد. سینمای ما یک سینمای 100 ساله است که 30 سال درخشانش بعد از انقلاب بوده و فیلمسازان ما بهترین کارهایشان را در این مقطع 30ساله ساخته‌اند. وی ادامه داد:ما نباید واقعیت‌ها را دفع کنیم و بر هر چیزی خط بطلان بکشیم، زیر سؤال بردن این 30 سال بی‌انصافی است و نقدمان را فدا نکنیم. من به‌عنوان یک فیلمساز برخاسته از انقلاب وظیفه داشتم این را بگویم. وی درباره میرکریمی گفت: این فیلمساز با حضور در جشنواره خارجی، رنگ آنجا را به‌خود نگرفته و ذره ذره با مردم بوده و برخاسته از مردم و بطن مردم است.
مجید مجیدی همچنین از «ویتوریو استورارو» برنده 3جایزه اسکار برای «اینک آخر الزمان»، «سرخ ها» و «آخرین امپراتور» دعوت کرد تا این جایزه را به میرکریمی اهدا کند. استورارو گفت: خوشحالم در جمع شما هستم و با این همه کارگردان، صحبت می‌کنم. ما همه یک هدف را دنبال می‌کنیم و یک ساز و سمفونی را اجرا می‌کنیم. این فیلمبردار که برای فیلمبرداری فیلم جدید مجیدی به ایران آمده است، گفت:من با کارگردانان خیلی خوبی کار کرده‌ام اما کار با مجیدی دید تازه‌ای به من داد و سینما از این منظر یک سفر معنوی خواهد بود.
