لیگ برتر ایران نسبت به سالهای گذشته هیچ پیشرفتی نداشته و البته باید بگویم که ما نمیخواهیم با این حرفها موجی از ناامیدی را در ساختار فوتبال ایران و مسائل فنی ایجاد کنیم. ما در راه رسیدن به جام جهانی ناکام بودیم، در جام ملتهای آسیا نتیجه نگرفتیم و در بازیهای آسیایی ناکام ماندیم . اگر موفقیت تیمهای اصفهانی در لیگ قهرمانان آسیا نبود حیثیت فوتبال ایران بهطور کامل زیر سؤال میرفت و از این بابت باید از سپاهان و ذوبآهن تشکر کنیم.
اگر مسائل فنی را کالبدشکافی کنیم خیلی واضح میتوان گفت که لیگ ایران پیشرفتی نداشته و اگر چیزی غیر از این بود باید نتیجهاش را در سطح ملی و باشگاهی میدیدیم. فوتبال ایران فاقد برنامهریزی و علممحوری است و همین موضوع باعث میشود تا از ژاپن و کرهجنوبی، کشورهای عربی و حتی کشورهایی مثل ازبکستان هم عقب بمانیم؛ آنها در برنامهریزی پیشرفت میکنند ولی ما درجا میزنیم و این مسائل چیزی جز نتایج منفی برای ما در پی ندارد.
سؤال من این است که اگر فوتبال ایران از لحاظ فنی پیشرفت کرده است چرا مهاجمی مثل علی دایی نداریم؟ چرا دیگر هافبکی مثل کریم باقری پیدا نمیشود که پاس 70 متری بدهد؟ و چرا دیگر فوتبالیستی مثل خداداد عزیزی، مهدی مهدویکیا و احمدرضا عابدزاده متولد نمیشود؟بعضی از بازیکنانی که در تیم ملی بازی میکنند فاقد استانداردهای لازم هستند. ما در بعضی از پستها بازیکنانی ضعیف، متوسط یا حداقلی داریم و در بعضی از پستها تعدادی محدود بازیکن داریم که جایگزینهای خوبی ندارند.
در مورد ضعف فنی لیگ برتر باید در مورد مربیان هم صحبت کرد. متأسفانه بعضی از مربیان فوتبال ایران برای اینکه در صحنه باشند به هر پیشنهادی پاسخ مثبت میدهند که این اصلا خوشایند نیست. وقتی در چنین فضایی آنها بد نتیجه میگیرند اعتماد به مربیان ایرانی کم میشود و آنوقت بعضی باشگاهها سراغ مربیان گمنام خارجی میروند که نهتنها از مربیان گمنام ایرانی برتر نیستند بلکه ضعیفتر هم هستند. اگر قرار باشد مربی خارجی بیاوریم باید هزینه کنیم تا مربیان اصولگرا و تأثیرگذار به فوتبال ایران بیایند.
یکی دیگر از دلایل ضعف فنی لیگ ایران به عدم انجام بازیهای دوستانه مربوط میشود. تیمهای باشگاهی ما در حسرت رویارویی با تیمهای بزرگ اروپایی هستند ولی تیمهای عربی خیلی راحت با بزرگترین تیمهای دنیا بازی تدارکاتی انجام میدهند. ما حتی در ایجاد ارتباط با تیمهای اروپایی مشکل داریم و این موضوع سادهای نیست. در مجموع باید پذیرفت که فوتبال ایران هم از لحاظ فنی و هم از لحاظ اخلاقی و فرهنگی در حال سقوط آزاد است.