کوهیان در این گفت‌وگو از عملکرد خود و شاگردانش دفاع کرده است.او در همین حال ضمن برتر خواندن بازیکنان خارجی مهرام این موضوع را یکی از دلایل تکرار قهرمانی این تیم در لیگ برتر خوانده است. اما کوهیان با وجود اینکه مهرام، جدی‌ترین رقیب تیم او بوده، مدعی است که وی از صمیم قلب دوست داشته که تیم رقیب قهرمان آسیا شود.حرف‌های این مربی را با هم می‌خوانیم.
- برای کوهیان نایب‌قهرمانی در 3سال پیاپی و آن هم پس از قهرمانی رقیب همیشگی (مهرام) چه معنایی می‌تواند داشته باشد و آن را چگونه باید تفسیر کرد؟
البته در یک ارزیابی شتاب‌زده شاید کسب 3عنوان نایب‌قهرمانی نشانه ایستایی و توقف ما محسوب شود، اما اگر خوب دقت شود و با نگاه آماری روند پیشرفت تیمی ذوب‌آهن بررسی شود نشانه‌های حرکت رو به جلو را کاملا می‌توان احساس کرد. به‌عنوان نمونه ما سال گذشته به‌راحتی و با کمترین مقاومت در فینال‌های 2 از 3 مغلوب مهرام شدیم؛ آیا امسال هم اینگونه بود؟ حتی معتقدم نایب‌قهرمانی سوم هم برای ما چندان راحت و آسان حاصل نشده است. با توجه به مشکلات مالی باشگاه و خستگی مفرط ناشی از بازی‌های لیگ غرب آسیا ما برای همین دوم‌شدن نیز راه سختی را پیموده و موفق به کنارزدن تیم‌های مدعی چون راه وترابری قم، توزین الکتریک کاشان و پتروشیمی شده‌ایم که هرکدام می‌توانستند به جای ما در فینال حاضر باشند. ما دو فینال پیشین را با اختلافی فاحش به مهرام واگذار کرده بودیم، اما شما دیدید که در این فصل تا ثانیه‌های پایانی تکلیف قهرمانی هرگز مشخص نبود.
- اما قبول دارید که از ذوب‌آهن با توجه به جذب آفاق و حفظ ترکیب اصلی سال‌های گذشته و باتجربه‌شدن بازیکنان جوان انتظار بیشتری می‌رفت؛ خصوصا آنکه این بار تیم را با هدف قهرمانی و موفقیت در لیگ داخلی و غرب آسیا بسته بودید؟
بله قبول دارم که به‌دنبال چنین هدفی بودیم و طبیعی بود که برای رسیدن به آن، برنامه‌های خاصی نیز تعریف کرده بودیم؛ از جمله جذب بازیکنان جدید و تغییراتی در گرفتن بازیکنان خارجی که فکر می‌کنم کارهای اولیه را خوب انجام دادیم. اما در ادامه برنامه‌ها، مشکلات مالی باشگاه باعث شد که نتوانیم به‌طور کامل این اهداف را تحقق ببخشیم. با این حال، نشان دادیم که نسبت به فصل‌های پیش پیشرفت بیشتری داشته‌ایم و نایب‌قهرمانی این فصل ما تفاوت‌های اساسی با نایب‌قهرمانی دو فصل پیش داشت و حتی اگر تیم ما اسیر آن اشتباهات لحظات پایانی بازی پنجم نمی‌شد چه‌بسا می‌توانستیم با همه مشکلات برشمرده نیز قهرمان شویم.
- ذوب‌آهن در مقایسه با مهرام بازیکنان خارجی بدی نداشت ولی تفاوت کیفی میان بازیکن پست5 دو تیم خیلی زیاد بود و به‌نظر هم می‌رسید که یکی از نقاط ضعفی که منجر به ازدست‌رفتن قهرمانی از سوی ذوب‌آهن شد به کارآمدی شیخ سمب در مقایسه با عثمان بارو برمی گشت.
من هم معتقدم که نداشتن یک بازیکن پست5 خوب خارجی عامل اصلی ناکامی ذوب‌آهن در رسیدن به قهرمانی بود. باید قبول کرد که خارجی‌های مهرام بهترین خارجی‌های لیگ برتر بسکتبال بودند و شیخ‌سمب بازیکن پست5 آنها نقشی تعیین‌کننده در معادلات قهرمانی داشت. در مجموع با همین شرایط هم بازیکنان ما فوق‌العاده درخشان ظاهر شدند و شرایطشان نیز نسبت به گذشته بسیار تغییر کرده بود؛ آنها توانستند بازی‌های قابل‌قبول و پخته‌تری در این فصل، از خود به نمایش بگذارند. اگر در بحث بازیکنان خارجی با مشکل روبه‌رو نمی‌شدیم شک نکنید که حتما به اهداف ترسیمی‌مان در هر دو لیگ دست پیدا می‌کردیم.
- با این وجود ذوب‌آهن تا لحظات پایانی مسابقه پنجم فینال، شانس کسب عنوان قهرمانی را داشت.
قبول دارم اما در دقایق پایانی چند اتفاق از جمله 5خطاشدن چند بازیکن کلیدی مثل آرن داوودی و کارلوس پاول ریتم بازی ما را به هم ریخت و دست ما بسته شد.
- بازی‌های این فصل مهرام و ذوب‌آهن پرحاشیه‌تر از سال‌های گذشته بود تا جایی که کامرانی، کاپیتان مهرامی‌ها ادعا کرده بود که این تیم طی 3بازی هم می‌توانست کار را تمام کند و قهرمان شود و به نوعی اعتراض‌های شما و به‌چالش‌کشیدن آنها و تحت‌تأثیر قرارگرفتن داوران از این ماجراها باعث شده که سرنوشت تیم قهرمان به بازی پنجم کشیده شود و قهرمانی مهرام به تاخیر افتد.
آیا راجع به بازی پنجم هم همین اعتقاد را دارند؟! من فکر می‌کنم آقای نوربخش به‌عنوان رئیس کمیته داوران و مسابقات فدراسیون بسکتبال مورد وثوق همه است که از نزدیک بر همه چیز نظارت داشته و همه مجموعه بسکتبال هم ایشان را به‌عنوان یک انسان منصف و عادل قبول دارند. او بهتر از هر شخص دیگری می‌تواند پاسخگوی این اتهامات باشد. من واقعا چنین تهمت‌هایی را دور از شخصیت داوران می‌دانم. ما خیلی از بازی‌ها را در این فصل باختیم یا بردیم اما صدایمان هرگز درنیامد.
من معتقدم همان‌گونه که هنگام برد می‌گوییم همه چیز عالی بوده، هنگام باخت هم باید تحمل و ظرفیت کنارآمدن با باخت را داشته باشیم. ما در تهران با اختلاف بازی را باختیم و در پایان هم به سراغ بازیکنان و مربیان مهرام رفتیم و به آنان خسته نباشید و تبریک گفتیم. اما آقای کامرانی در اصفهان و پس از باخت در بازی سوم حتی به بازیکنان تیمش اجازه دست‌دادن با بازیکنان تیم ما را نداد و از آنان خواست راهی رختکن شوند.
- ارزیابی کوهیان از نایب‌قهرمانی مهرام در باشگاه‌های آسیا چیست؛ آیا شما هم تصور می‌کنید که با این نتیجه و نتایج چندی پیش دو تیم ذوب‌آهن و مهرام در غرب آسیا، دوران استیلای تیم‌های ایرانی در بسکتبال باشگاهی قاره خاتمه پیدا کرده است؟
این درست است که مهرام رقیب ما بوده و هست ولی باور کنید خیلی دوست داشتم که این تیم برای بار سوم قهرمان آسیا شود. البته نایب‌قهرمانی این تیم هم به جای خودش بسیار ارزشمند است و نمی‌شود توقع داشت که همیشه قهرمانی به یک تیم و یک کشور برسد. من فکر می‌کنم که کشورهای حوزه خلیج‌فارس سرمایه‌گذاری وسیعی روی این رشته داشته‌اند و تیم‌های باشگاهی آنها از نظر امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری از شرایط بهتری نسبت به با شگاه‌های ما برخوردارند. واقعیت اینکه رقابت با اینگونه تیم‌ها هر سال سخت‌تر می‌شود و ما نیز اگر درصدد تقویت تیم‌های خود برنیاییم از قافله تیم‌های برتر آسیا جا خواهیم ماند.
- لیگ امسال پدیده‌ای هم داشت؟
لیگ امسال تفاوت‌های زیادی با گذشته پیدا کرده بود و تقسیم بازیکنان خوب در میان تیم‌ها کمک کرد تا شاهد رقابت‌های نزدیکی نسبت به فصل‌های قبل باشیم.
تغییر شیوه برگزاری مسابقات مراحل پایانی هم (بازی‌های 3 از 5) خیلی به زیبایی و هیجان لیگ این فصل افزود. بازیکنان جوان خوبی را هم در ترکیب بسیاری از تیم‌ها مشاهده کردم که فکر می‌کنم بازیکنان جوان توزین الکتریک کاشان سرآمد همه آنان بودند.
چین، حریف اصلی ایران
فرزاد کوهیان در ارزیابی‌‌اش از مهم‌ترین رویداد پیش روی بسکتبال ایران یعنی جام ملت‌های آسیا که شهریورماه به میزبانی چین برگزار خواهد شد می‌گوید: «بازی‌های سختی خواهد بود، خصوصا اینکه همه تیم‌ها جز قهرمانی، به‌دنبال گرفتن سهمیه باارزش المپیک نیز هستند و با تمام قدرت در این میدان حاضر خواهند شد. بازهم همانند دوره قبل به‌نظرم رقابت اصلی میان دو تیم ایران و چین خواهد بود و چینی‌ها با استفاده از تمامی ظرفیت‌های میزبانی، حریف اصلی ایران قلمداد می‌شوند. البته از تیم‌های عربی مثل لبنان، سوریه و اردن (در میان تیم‌های غرب آسیا) و کره و ژاپن هم نباید غافل بود ولی در شرایط عادی و قابل پیش‌بینی می‌توان پیشاپیش دو تیم ایران و چین را در فینال دید». وی با توجه به قهرمانی اخیر نماینده لبنان در باشگاه‌های آسیا و اینکه کشورهای عربی تا چه اندازه می‌توانند حریفان بالقوه و تهدیدکننده‌ای برای چین و ایران محسوب شوند معتقد است: «اگر این تیم‌ها با ترکیب قبلی خودشان در بازی‌ها حاضر شوند، شانس چندانی در رقابت با تیم‌های ایران وچین نخواهند داشت، مگر آنکه باز هم با به‌تابعیت‌درآوردن بازیکنان آمریکایی و آفریقایی بخواهند معادلات را مثل برخی دوره‌ها به هم بزنند که دور از ذهن نیست».
