داشتن پدری اهل ذوق، هنر و ادب، شاعر پیشه و خوشنویس و وجود طبیعت بکر و زنده و از همه مهمتر برخورداری از فرصت کافی برای تفحص و اندیشه، چشم این هنرمند را برای دیدن طبیعت و دست او را با چوب و خمیر و گل آشنا کرد.
پس از اتمام تحصیلات متوسطه راهی خدمت سربازی شد و دوباره فرصتی یافت که راهی کوهستانهای لرستان شود؛ جایی که باز هم طبیعت بود و زندگی و فرصتی برای اندیشیدن.
پس از اتمام خدمت سربازی استخدام شرکت مخابرات شد و در سن 43 سالگی بازنشسته شد.
او پس از سالها اندیشیدن در شبی از شبها تکه چوبی به دست گرفت و تا صبح فقط با یک کارد آشپزخانه حجمی ساخت که کپی ساده ای ازهنر آفریقا بود.
چند سالی به این منوال گذشت و حجم هایی تولید می کرد با وجود زیبایی نشات گرفته از احساسات خود هنرمند نبود.
تماشا و بررسی آثار موزه ای همچون مفرغ های لرستان و سفالینه های موزه ایران باستان طی روزهای متوالی، چندان تاثیری روی وی گذاشت که راه خود را پیدا کرد و دست به طراحی و ساخت غزال هایی با پاهایی کشیده و شاخ های نازک درهم پیچیده ای زد که در نوع خود منحصر به فرد است.
این هنرمند اولین بار در نگارخانه سعدآباد در سال1374 آثار خود را به نمایش گذاشت.
وی نمایشگاه های بسیاری از آثارش را در خارج و داخل کشور برگزار کرده است.
او مدرس دانشگاه الزهرا(س) و عضو کمیته هنرهای سنتی فرهنگستان هنر، عضو کمیته هنرهای صناعی فرهنگستان هنر، مدرس دانشگاه و عضو انجمن مجسمه سازان است.
این هنرمند با الهـام از مفـرغ های لرستان، غزلیات حافظ و مولانا و هنر مینیاتور موضوع غزال را گرایش تغزلی و بهره مندی از مدرن و گاه تحت تا'ثیر نقوش کهن توسط چوب به مجسمه در آورده است.
او از محضر هیچ استادی بهره نبرده و همواره در پی تجربه آموزی بوده است.
آزموده، برنده جایزه جشنواره بین المللی فیلم سبز(محیط زیست) نیز شده است.
