او مانند خیلی دیگر از فضانوردان که دچار بیماریهای فضایی میشوند، طی سفر کمی حالش بد بود و به اصطلاح «فضازده» شده بود؛ البته بعد اعلام کرد که بهتر شده است.
بیماریهای فضایی به دلیل شرایط بسیار خاصی که در فضا وجود دارد، پیش می‌آیند. به همین دلیل فضانوردان قبل از حرکت به سمت ایستگاه باید آزمایش‌های مختلفی بدهند و شرایط بی وزنی را تجربه کنند. این اتفاق هم در طی سفر برای آنها می افتد (مانند وقتی که مدتی طولانی در ماشین می نشینیم) و هم در ایستگاه فضایی ممکن است بدنشان دچار اختلال شود.
بی وزنی از یک سو روی حس تعادل اثر می‌گذارد و از سوی دیگر کمبود گرانش باعث می شود گلبولهای قرمز خون فضانوردان کاهش پیدا کند و آنها به سرعت خسته شوند. ضعیف‌بودن نیروی جاذبه حتی می تواند قد فضانوردان را تا چند سانتیمتر بلندتر و ماهیچه هایشان را ضعیف کند.
دانشمندان در حال انجام تحقیقاتی وسیع روی این موضوع هستند تا سلامت فضانوردان به خطر نیفتد، تا آن‌جا که ورزشگاه هایی در ایستگاه فضایی وجود دارد که فضانوردان موظف‌اند هر روز تمرین های خاصی در آن‌جا انجام دهند و از نظر تغذیه هم باید تحت مراقبت باشند. واقعاً که این فضانوردان زندگی سختی دارند!
