به گزارش خبرگزاری مهر، دانشمندان دریافتند آبی که از سطح قمر انسلادوس زحل فوران میکند، لایهای عظیم از بخار آب را به دور سیاره تشکیل میدهد. کشف جدید دانشمندان که بدون کمک تلسکوپ فضایی هرشل امکان پذیر نبود، توانست معمایی 14 ساله برای شناسایی منبع آبی که در لایه بالایی اتمسفر زحل دیده میشود را حل کند.
نتایج این مطالعه نشان میدهد انسلادوس تنها قمر در سامانه خورشیدی است که به عنوان جرمی تاثیرگذار بر روی ساختار شیمیایی سیاره خود شناخته میشود. دست کم چهار توده قابل تشخیص آب منجمد از مناطق قطب جنوبی انسلادوس به بیرون فوران میکند که این فورانها زمانی که خورشید دقیقا در پشت انسلادوس قرار گرفته به خوبی قابل مشاهدهاند.
این قمر از منطقه قطب جنوبی خود که به "خطهای ببری" شهرت دارد، در هر ثانیه حدود 250 کیلوگرم بخار آب را به بیرون منتشر میکند. این رصدهای بسیار پر اهمیت نشان میدهند آب منتشر شده در فضا لایهای حلقوی از بخار آب را به دور سیاره زحل تشکیل میدهند که وسعت کلی آن 10 برابر شعاع زحل است.
انسلادوس که فاصله آن تا زحل چهار برابر اندازه شعاع این سیاره است، با حرکت در مدار زحل به صورت مداوم تراکم لایه بخار آب به دور این سیاره را به واسطه فورانهای آبی خود حفظ میکند. این حلقه از بخار با وجود ابعاد عظیمی که دارد، به دلیل شفاف بودن در نور مرئی از نظرها پنهان باقی مانده بود تا اینکه در نهایت چشم فروسرخ هرشل توانست آن را شکار کند.
اتمسفر زحل به داشتن ردپایی از بخار آب در عمیقترین لایههایش شهرت دارد و یکی از معماهای خاص درباره اتمسفر این سیاره وجود آب در لایههای بالایی اتمسفر بوده است. کاوشگر کاسینی ناسا تا کنون نمونههایی از ذرات یخی که از انسلادوس به بیرون پرتاب شده را جمع آوری کرده است، شواهدی که نشان میدهد اقیانوسی از آب شور در زیر سطح این قمر پنهان شده است.
مدلهای رایانهای که از تصاویر جدید هابل به وجود آمدهاند، نشان میدهد در حدود 3 تا 5 درصد از آب فوران شده از انسلادوس به درون زحل فرو میریزد. به گفته محققان این پدیده حتی در مورد زمین نیز رخ نمیدهد و مقادیر آبی که از فضا به زمین وارد میشود بسیار ناچیز است، از این رو گفته میشود این پدیده تنها مختص سیاره زحل است.
با وجود اینکه بخش زیادی از آب قمر انسلادوس پس از فوران در فضا ناپدید میشود، اما همان بخش جزئی که وارد سیاره زحل میشود میتواند وجود آب در لایه بالایی اتمسفر زحل را توضیح دهد.