به گزارش روابط عمومی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، در چهارمین روز بهمن تعدادی از کودکان و نوجوانان عضو مراکز کانون تهران با نثار دسته گلی بر مزار امام راحل(ره) بر استمرار حضور کودکان در صحنه‌های مختلف انقلاب تأکید کردند.
در این آیین دختری نوجوان با خواندن بیانیه‌ای به بازگویی خاطراتی پرداخت که خود هرگز آنها را ندیده است و گفت: 15 سال از عمرم گذشته است و دو سال کمتر از سنم دیر رسیدم بهار 70 کجا و زمستان 57 کجا، حالا 28 سال از آن روزهای خدایی گذشته است و من گاهی صدای بوق آن خودرو را می‌شنوم که به سختی از میان جمعیت عاشق می‌گذشت حتی حس می‌کنم که من هم میان آنها بودم و نیرویی دستم را به شیشه خودرو رساند و لبخند امام را دیدم شاید دختری که از شادی دیدن امام فریاد می‌کشید و پاهایش دیگر یارای ایستادن را نداشت و کنار خیابان روی جدول نشست، من بودم
شایدهای این دختر نوجوان تا آنجا ادامه پیدا کرد که او را با لحظه لحظه انقلاب، دفاع مقدس و حتی مراسم وداع با بنیان‌گذار جمهوری اسلامی پیوند داد.
مریم عرفانیان در بیانیه‌ای که به نمایندگی از کودکان ایران خواند، ادامه داد: من شاید همان کودکی بودم که پیر جماران دستی بر سرش کشید و او را بوسید حتی هنوز با مداد رنگی‌هایی که امام به خاطر نقاشی قشنگم به من هدیه داده دریا دریا عشق می‌کشم.
بیانیه کودکان ایران بر مزار بنیان‌گذار جمهوری اسلامی با این جمله پایان یافت: من چقدر بوده‌ام و چه‌قدر نبوده‌ام تمام این‌ها را حس کرده‌ام بی آنکه وجود داشته باشم من هنوز هم می‌بینم و می‌شنوم چهره و صدای امام را هنوز هم.
