معترضان در خیابان‌ها چادر زده‌اند. آنها به هزینه‌های بالای زندگی و همچنین افزایش بیش از اندازه قیمت مسکن معترض هستند. تل‌آویو، پایتخت رژیم صهیونیستی و بیت‌المقدس صحنه تظاهرات‌های گسترده مردمی بوده است و انتظار می‌رود که تظاهرات ده‌ها هزار نفری دیگری در روزهای آتی برگزار شود. برخی از ناظران بر این عقیده‌اند که آنچه در اسرائیل رخ می‌دهد ادامه رخدادهایی است که در برخی از کشورهای عربی رخ می‌دهد. اگر احزاب مخالف اسرائیل نیز به نوعی از این تظاهرات برای تضعیف ائتلاف حاکم حمایت کنند؛ بحران سیاسی کامل می‌شود اما تا بدین‌جا نمی‌توان به‌طور قطع تظاهرات‌ها در اسرائیل را دارای ماهیتی سیاسی برای سرنگونی رژیم دانست.
البته تظاهراتی که ابتدا به راه افتاد در اعتراض به اجاره و تأمین مسکن شهروندان صهیونیست بود ولی به تدریج این خواسته به جامعه متوسط اسرائیل تعمیم یافت و خواسته‌ها تا تغییر و اصلاح حقیقی سیاست‌های دولت و وضعیت جامعه برای رسیدن به عدالت اجتماعی ارتقا یافت. اکنون تمامی زوج‌ها، جوانان، افراطیون، سربازها، نظامیان زن، روزنامه‌نگاران و فعالان مدنی و سیاسی در میدان خیم تجمع می‌کنند و همگی خواستار اصلاح وضعیت موجود هستند. همگی آنها می‌گویند باید تغییرات و اصلاحات اساسی در دستور کار دولت قرار بگیرد. نظرسنجی‌هایی که اخیرا رسانه‌های صهیونیستی منتشر کرده‌اند نشان می‌دهد اگر حزبی به نمایندگی از معترضان در انتخابات شرکت کند می‌تواند 20کرسی از پارلمان 120نفره رژیم صهیونیستی را به دست آورد و دومین حزب بزرگ این رژیم شود. به این ترتیب به‌نظر می‌رسد بحران اقتصادی و جمعیتی که همواره کارشناسان برای رژیم اشغالگر اسرائیل پیش‌بینی می‌کردند اکنون در حال تحقق است.
در طول 2سال اخیر بهای مسکن در نواحی مرکزی اسرائیل بیش از 30درصد بالا رفته و به همان نسبت نیز اجاره خانه افزایش یافته است. یکی از علل این پدیده، علاقه‌مندی روز‌افزون یهودیان کشورهای جهان به داشتن یک خانه و یا یک آپارتمان در سرزمین‌های اشغالی است. این پدیده باعث شده که شرکت‌های ساخت و فروش به احداث آسمانخراش‌ها و آپارتمان‌های لوکس بپردازند که مورد تقاضای یهودیان خارجی است، ولی بهای آن سنگین است و شمار کمتری از شهروندان اسرائیلی که هنوز خانه ندارند، قادر به خرید آنها هستند. بالا رفتن سطح زندگی مردم نیز باعث شده که شمار بیشتری از جوانان جویای کار در اسرائیل از شهرهای دور دست و شهرک‌های در حال رشد، به مرکز بیایند و مایل به اقامت در تل‌آویو و یا شهرهای مجاور آن باشند که این امر تقاضای مسکن را بالا برده و بالطبع افزایش بهای آن را نیز به‌دنبال آورده است.
بست نشستن جوانان در اعتراض به بالا بودن اجاره بها، در واقع دومین بخش از اعتراض مردمی در این رژیم است که با تحریم نوعی فراورده لبنی (به نام کوتج) به علت بالا رفتن بهای آن در سوپرمارکت‌ها آغاز شد. اگرچه این پنیر مصرف بسیار گسترده‌ای در اسرائیل دارد امام مردم مصرف این نوع پنیر را تحریم کردند و تولید‌کنندگان لبنیات ناچار به پایین آوردن بهای آن شدند و اعتراض مردم مؤثر افتاد و اکنون جوانان می‌خواهند همین تجربه را به امید پایین آوردن اجاره بها تکرار کنند.
این اعتراض در حالی است که در نواحی دور دست در شمال و جنوب اسرائیل اجاره بها افزایش چندانی نداشته و دولت به جوانان می‌گوید که اگر توان پرداخت اجاره خانه در مرکز را ندارند، به نقاط حاشیه‌ای بروند. ولی جوانان می‌گویند که در آن نقاط امکان اشتغال کمتر است و آنها ترجیح می‌دهند در مرکز زندگی کنند. کابینه بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی حق دارد که از این روند نگران باشد؛ چه اینکه اگر نتواند به خواسته‌های نسل جوان پاسخ کافی بدهد، از محبوبیت حزب او کاسته می‌شود و در انتخابات آینده آرای کمتری به دست می‌آورد. تردیدی نیست که احزاب مخالف مانند احزاب دست چپی درصدد برخواهند آمد از این اعتراض مردمی به سود خود استفاده کنند.
