ابلتروپ 41 ساله که یک مدیر بیمه بوده، اوایل سال 2011 در یک عمل جراحی، یک مفصل نیمه مچ دریافت کرد.
به گزارش ایسنا، فرایند این عمل شامل قرار دادن یک ایمپلنت (کاشتنی) در مچ دست برای بازسازی کارکرد استخوان‌های خاص و ترمیم حرکتی آن است. جراحان انگلیسی با همکاری سازندگان آمریکایی بر روی این پروتز که دستاورد بزرگی در درمان آسیب مچ دست در بیماران جوان‌تر محسوب می‌شود، کار کرده‌اند.
این پروتز برای بازسازی حرکت ساده پرتاب دارت طراحی شده که اکثر حرکات مچ دست را در بر می‌گیرد.
پیش از این تنها دو درمان وجود داشت که یکی از آنها تعویض کامل مچ با کاشتنی‌های فلزی متصل به انتهای بازو و دست و دیگری اتصال استخوان‌های مچ دست به یکدیگر بود. هر دو درمان منجر به کاهش حرکت در دستان بیمار می‌شد.
به گفته گرگ پاکر که این عمل پیشگامانه را در ماه مارس انجام داده، محدودیت‌های تعویض کامل مچ دست بدلیل درک ضعیف آن برجسته شده‌اند. سالیانه کمتر از یکی از هر 10 بیمار در میان 4000 بیمار انگلیسی دوباره این عمل را انتخاب می‌کنند.
به گفته پاکر، تقریبا تمام فعالیت‌ها از مسواک زدن گرفته تا بازی گلف به حرکت مچ دست نیاز دارد که در صورت انجام عمل جوش دادن استخوان‌ها، انجام فعالیت‌های این چنینی برای فرد دشوار خواهد شد.
نامزدهای اولیه برای این درمان جدید از میان بیماران جوان‌تر مبتلا به فروپاشی پیشرفته رباط مچ دست انتخاب شده‌اند که اکنون در مرحله اتصال استخوان‌ها برای تحرک قرار دارند. این شرایط در طولانی مدت و پس از آسیب‌دیدگی رباط اصلی مچ دست بخصوص در جراحت‌های ورزشی ایجاد می‌شود. در نتیجه این آسیب، استخوان زورقی در سمت شصت دست از دیگر استخوان‌های مچ دست جدا می‌شود.
بیماران دیگر با شکستگی‌های زورقی یا شکستگی‌هایی که سطح مفصل مچ دست را تحت تاثیر قرار می‌دهد نیز می‌توانند از این شیوه درمانی استفاده کنند.
زمان بهبودی این کاشتنی تنها چند هفته است و در حالی‌که تعویض کامل مچ تنها بین پنج تا 10 سال دوام داشته، کاشتنی نیمه که از ترکیب کبالت کروم ساخته شده تا 20 سال دوام خواهد داشت.
در این فرایند سه استخوان زیر مچ یعنی استخوان زورقی، هلالی و نخودی برداشته شده و یک کاشتنی مشابه دندان سگ در جای استخوان زورقی قرار می‌گیرد. جراحان به ایجاد یک سوراخ در استخوان زند زیرین که یکی از دو استخوان اصلی ساعد است، پرداخته و انتهای نازکتر کاشتنی را درون آن قرار دادند. بخش بزرگتر بدون اتصال باقی می‌ماند که به استخوان‌های دیگر مچ اجازه حرکت آزادانه را به دور آن می‌دهد.
