«چون با ادب و تمیز باشی نزد همه‌کس عزیز باشی» جمله‌ای است که از زمانی که شروع به حرف زدن می‌کنیم و تا بعدها که پابه کودکستان می‌گذاریم، توسط پدر و مادر و مربیان آموزشی به ما آموزش داده می‌شود. جدا از این نکته، در فرهنگ دینی و ملی ما ایرانیان، نظافت به یکی از شاخصه‌های مقبولیت و اعتبار اجتماعی بدل شده است.
امروزه پاکیزه نگه داشتن لوازم شخصی از جمله لباس، کفش، کیف و ماشین می‌تواند در روابط اجتماعی رایج در شهر تأثیر‌گذار باشد؛ گذشته از آنکه تحقق شعار «شهر ما، خانه ما» به وجود شهروندانی بستگی دارد که پاکیزگی را در همه امور رعایت می‌کنند. با این حال گاهی پیش آمده که برخی شهروندان برای نظافت محیط زندگی و وسایل خود از محیط زندگی شهری مایه می‌گذارند و به قیمت آلودگی قلمروی دیگر شهروندان اقدام به این کار می‌کنند. نمونه چنین رفتاری را می‌توان در این عکس به وضوح دید.
این شهروند برای شست‌وشوی ماشینش، آن را درون رودخانه برده و با آب رودخانه در حال شستن آن است. اینکه به پاکیزگی ماشین خود اهمیت بدهیم و با ماشینی تمیز در سطح شهر ظاهر شویم، امری نیکو و قابل تقدیر است، اما آیا با خود اندیشیده‌ایم که شستن ماشین در رودخانه‌ای که به احتمال زیاد محل زندگی و تأمین‌کننده منبع تغذیه آبزیان، جانوران، گیاهان و درختان و چه بسا دام و انسان در آن منطقه است، چه مخاطراتی را می‌تواند برای سلامت محیط‌زیست در پی داشته باشد؟ آیا از پیامد‌های زیانبار و بیماریزای مواد آلوده‌کننده‌ای که از بدنه ماشین هنگام شست و شو داخل رودخانه ریخته می‌شود، مثل دوده‌ها، روغن وبنزین ونیز پودر یا مایع شوینده‌ای که برای شستن ماشین از آن استفاده شده، اطلاع داریم؟
خوشبینانه‌ترین داوری در این باره این است که بگوییم؛ شهروندانی که دست به چنین رفتارهایی می‌زنند، از آسیب‌ها و خطرات آن آگاه نیستند. با این همه این شهروند می‌توانست با مراجعه به جایگاه‌های ویژه ماشین شویی در سطح شهر نسبت به نظافت و پاکیزگی خودروی خود اقدام کند.
