«سرانهای به حساب مدارس دولتی واریز نمیشود اگر هم واریز شود آنقدر ناچیز است که هزینه یک ماه مدرسه را نیز تامین نمیکند، اگر نتوانیم مدرسه را با هماهنگی انجمن اولیا و مربیان و کمکهای مالی مردم اداره کنیم میگویند مدیریت ندارد»، این سخنان مدیر یکی از مدارس دولتی پایتخت است در باره وضعیت مالی مدارس.
مدرسه و بنیه مالی مردم
«به حضرت عباس ندارم، بابا به چه زبانی بگویم»، این سخنان مادری است که دو فرزندش در مدارس دولتی منطقه 15 تهران درس میخوانند.
او با گله از وضعیت اداره مدارس دولتی گفت: «شوهرم کارگر است و ماهی 450 هزار تومان حقوق میگیرد، مستاجر هستیم و با دو بچه مدرسهای در تامین خرج زندگی خودمان ماندهایم آن وقت مدرسه نامه داده که مبلغ 70 هزار تومان برای پول آب و برق، 25 هزار تومان برای پلیکپی و 20 هزار تومان هم برای نقاشی دیوارها تا تاریخ.... بپردازیم.»
«وزیر آموزش و پرورش میگوید چند میلیارد تومان سرانه به مدارس دادهایم، خوب اگر مدارس پول دارند چرا نامه میدهند و خط و نشان میکشند که باید فلان قدر پول بدهید، چرا رسیدگی نمیکنند تا مشخص شود کجای کار ایراد دارد»، این جمله پایانی مادر دو دانشآموز تهرانی بود.
البته پدران و مادرانی نیز از شهرستانهای مختلف مانند شهرری، شهریار، هشتگرد در تماس با همشهری مشابه چنین جملاتی را بیان کردند و آنچه نقطه اشتراک همه انتقادها و شکوائیهها بود «رسیدگی مسئولان به وضعیت مدارس دولتی عادی بود و اینکه سرانه مدارس کجا و چگونه هزینه میشود.»
وزارتخانه به جای مدارس تصمیم میگیرد
اوایل امسال بود که وزیر آموزش و پرورش در گفتوگوی اختصاصی با همشهری اعلام کرد: «مدرسه در پول خلاصه نمیشود و ما باید کمک کنیم، البته من اقرار میکنم که باید توجه ویژهای از نظر سرانه به مدارس دولتی کنیم، سال گذشته در اینباره خوب کار کردیم اما قطعاً کافی نیست، ما باید یک تعاریف جدید و ساماندهی بهتری از مدارس داشته باشیم تا بتوانیم بیشتر به آنها کمک کنیم.
وزیر آموزش و پرورش در پاسخ به همشهری مبنی بر اینکه چه برنامهای برای سرانه مدارس دارید؟ تصریح کرد: باید به سمتی حرکت کنیم که وقتی بودجهای مانند سرانه پرورشی یا ورزشی به مدارس اختصاص مییابد مستقیما به حساب مدارس واریز شود. اگر همه کارها براساس مدرسه تعریف شود، اعتبار مدارس افزایش مییابد و در واقع مدرسهمحوری مدنظر ماست، همه چیز باید در مدرسه تعریف شود و نباید بودجه مدارس در وزارتخانه هزینه شود.
حاجیبابایی گفت: «اکنون ما در وزارتخانه به جای مدرسه همایش و اردو برگزار میکنیم و همه پولها را در سطح وزارتخانه و اداره کل تعریف و هزینه میکنیم و مدارس تنها از راه دور نظارهگر ما هستند.»
در روی همان پاشنه میچرخد
البته رویهای که وزیر آموزش و پرورش از آن سخن گفته همچنان در این دستگاه تاثیرگذار کشور ادامه دارد و انتظار اصلاح آن کاری بس عبث است زیرا حاجیبابایی در تازهترین اظهاراتش گفته که بودجه مراکز آموزش از راه دور نیز از محل سرانه دانشآموزان مدارس دولتی عادی تامین شده است.
توجیه وزیر آموزش و پرورش برای برداشت از سرانه دانشآموزان مدارس دولتی در نوع خود بسیار جالب است: «زیرا برای آموزش از راه دور هیچ ردیف بودجهای وجود ندارد.» سرانه مدارس دولتی در دستگاه آموزش و پرورش مانند گوشت قربانی است که هر جا بودجه کم میآورند یک تکه از آن را میبرند و... به هر روی در روی همان پاشنه میچرخد و مسئولان و در راس آنها شخص وزیر آموزش و پرورش در وزارتخانه به جای مدارس در باره چگونگی هزینه کرد سرانه مدارس دولتی عادی تصمیمگیری میکنند و مدارس هم تنها نظارهگر هستند.