این زمین‌لرزه سپس یک سونامی با موج‌های بلند ایجاد کرد که شهرها و کشتزارهای شمال این کشور را در برگرفت اما این پایان کار نبود. زمین‌لرزه و سونامی باعث شد تا دستگاه‌های خنک‌کننده 3راکتور در نیروگاه هسته‌ای دائیچی فوکوشیما از کار بیفتند؛ در نتیجه، بخش مرکزی این راکتورها بر اثر دمای شدید ذوب شد و با شکافته‌شدن بدنه این راکتورها، مواد پرتوزا از آن به بیرون نشت کرد. میله‌های سوخت مصرف‌شده نیز در راکتور دیگری داغ شد و آتش گرفت و مواد رادیواکتیو از آن وارد جو شد.
مقامات ژاپنی ناچار شدند به ساکنان اطراف این نیروگاه تا شعاع 20کیلومتری دستور دهند که خانه خود را ترک کنند اما آلودگی رادیواکتیو حتی به آب آشامیدنی شهری چون توکیو نیز راه یافت. تا تیر ماه امسال، شمار کشته‌ها و ناپدیدشدگان این فاجعه سه‌گانه به بیش از 22 هزار نفر رسید. ده‌ها هزار نفر از مردم همچنان در سرپناه‌های موقت به سر می‌برند. فاجعه هسته‌ای فوکوشیما خطرناک‌ترین حادثه از این دست پس از فاجعه نیروگاه چرنوبیل در تاریخ صنعت هسته‌ای به شمار می‌رود.
یوشی‌هیکو نودا، نخست‌وزیر ژاپن، ماه دسامبر، پایان رسمی حادثه هسته‌ای فوکوشیما را اعلام کرد و گفت که مهندسان توانسته‌اند کنترل راکتورهای نیروگاه را به دست بگیرند اما این حادثه سبب شد تا احساسات عمومی علیه استفاده از انرژی هسته‌ای در ژاپن اوج بگیرد. در نتیجه، از حدود 54راکتور هسته‌ای ژاپن که زمانی 30درصد برق این کشور را تأمین می‌کرد، اکنون فقط 8راکتور فعال هستند. دولت ژاپن وعده داده است که 3راکتور فوکوشیما را کاملاً تعطیل خواهد کرد اما دانشمندان می‌گویند این امر دست‌کم 40سال زمان می‌برد. به‌نظر می‌رسد مجموع این 3حادثه تأثیر زیادی بر مردم کشوری گذاشت که چندین سال است دچار کندی رشد اقتصادی، پیر ی و کم‌شدن جمعیت و اکنون خیزش رقیب تاریخی خود به نام چین هستند.
