علیرضا سجادپور با وجود گرفتاری‌هایش از معدود مدیران سینمایی است که تقریبا همیشه تلفن همراهش را پاسخ می‌دهد. او گفت درگیر جلسه‌ای مهم است و تنها ساعت 5/1شب فرصت انجام مصاحبه دارد. هر چند سجادپور هم با شنیدن محور مصاحبه در نهایت اعلام کرد در این خصوص تاکنون با هیچ نشریه‌ای گفت‌وگو نکرده و تنها در یک نشست و با حضور جواد شمقدری حاضر است درباره عملکرد معاونت سینمایی توضیح دهد. در نهایت بر آن شدیم فرازهایی از مهم‌ترین اظهارات جواد شمقدری در 2سال اخیر را انتخاب کنیم تا جای مواضع معاون امور سینمایی در این پرونده خالی نباشد.
اسکار، بین‌المللی نیست
شاید یکی از حیرت‌آورترین حرف‌هایی که معاونت سینمایی در مدت حضورش در این پست زده، این جمله معروف است که اعلام کرده: اسکار یک اتفاق سینمایی است که در کشور آمریکا اتفاق می‌افتد و جنس آن شبیه به جشن سینمای گچساران در چند روز اخیر است! بر خلاف آن چیزی که برخی مواقع در جامعه سینمایی کشور مطرح می‌شود، نگاه من به اسکار منفی نیست اما نیازمند این همه تبلیغاتی که در سطح کشور روی آن می‌شود، نیست.
اسکار یک جشنواره بین‌المللی نیست بلکه منحصر به کشور آمریکاست که تعدادی از اعضای آکادمی اسکار در این کشور فیلم‌های به نمایش گذاشته شده در سینماهای آمریکا در طول یک سال و همچنین فیلم‌های خارجی که امکان پخش آن در سینماهای آمریکا مقدور باشد را مشاهده و انتخاب می‌کنند.با توجه به اینکه راهیابی فیلم‌ها به اسکار منوط به دیدن 300عضو این آکادمی در سراسر آمریکاست عملا شرایط حضور در اسکار برای فیلم‌های ایرانی که به‌دلیل نداشتن پخش‌کننده در آمریکا در سینماهای این کشور به‌نمایش گذاشته نمی‌شود، سخت است.
دفتر مدیرعامل خانه سینما، اتاق جنگ است
در جریان کشمکش‌ها و حواشی بسیاری که دور خانه سینما و معاونت امور سینمایی را گرفته بود، جواد شمقدری بیانیه‌ای صادر کرد و در آن پیرامون دیدگاهش نسبت به خانه سینما و اتفاقاتی که افتاد،چنین نوشت: مدیریت فعلی خانه سینما، دفتر مدیرعامل را به اتاق جنگ برای تحقق خواسته‌های جناحی و ترمیم شکست‌های سیاسی باندی که به آن وابسته است، بدل کرده است.
به نقل از روابط عمومی معاونت امور سینمایی و سمعی و بصری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در متن بیانیه شمقدری آمده بود: نامه‌ای خطاب به وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی منتشر شده که در هتاکی و بی‌ادبی به یک مسئول انقلابی و مؤمن و متعهد، در طول سال‌های پس از انقلاب اسلامی کمتر مشابه آن را سراغ داریم،مگر در سال‌های اول انقلاب، آن هم در قلم و زبان گروهکی که امروز به‌عنوان منافقین شناخته می‌شوند. در این نامه ادبیاتی از توده‌مسلک‌های سابق و لیبرال منش‌های امروز دیده می‌شود که سعی می‌کنند خشم و عصبانیت ناشی از عدم‌موفقیت‌های سیاسی‌شان را جبران کنند. همصدایی و استقبال رسانههای بیگانه از این اقدام نیز خود قابل تأمل بود!
«شمقدری» در آن نامه نوشته بود: خدا را شکر در جمهوری اسلامی آن قدر آزادی بیان هست که حتی هتاکان و بی‌ادبان هم به نامه‌پراکنی بپردازند. از آنجا که پاسخ هتاکان نزد عاقلان خاموشی است در مقام پاسخگویی برنمی‌آییم. فقط جهت روشنگری چند مطلب ذکر می‌شود.
تردیدی نیست که تقریبا همه خانواده سینما و صنوف آن لحن و بیان این نامه را تأیید نمی‌کنند و بر این هتاکی و بی‌ادبی صحه نمی‌گذارند و بر مدار این خشم و عصبانیت نابخردانه گام بر‌نمی‌دارند.
اینکه فردی به اتکای چند نفر به خود اجازه می‌دهد به نمایندگی از فیلمسازان که بالغ بر 5هزار نفر هستند بدون رأی و نظر و موافقت آنان هر آنچه بر قلمش جاری می‌شود، به‌نام این جمع بر کاغذ براند خودش نوعی خیانت در امانت است که پیگیری حقوقی دارد و خلاف اخلاق و عرف و انسانیت است.
درک بالای وزیر محترم که ریشه اصلی انشقاق در خانه سینما و مشکلات این مجمع صنفی را به‌خوبی شناختند و به شرح آن پرداختند، ظاهراً باعث عصبانیت بعضی گشته است آنجا که وزیر محترم در شرح اتفاقات ناخوشایند جشن خانه سینما ابراز می‌کنند، ما با خطای یک فیلمساز و یک فرد روبه‌رو نیستیم بلکه مسئول این خطاها و لغزش‌ها را باید در صحنه‌گردانان جشن خانه سینما جست‌وجو کرد. همین دیدگاه باعث شد ساخت فیلم آقای فرهادی ادامه یابد.
طی ماه‌ها و روزهای گذشته شاهد تشدید اختلافات و تشتت بین صنوف سینمایی و اعضای آن شده‌ایم. تهیه‌کنندگان به 4گروه تقسیم شده‌اند، کانون کارگردانان سینمای ایران نیز که اخیراً قوام یافته بود امروز شاهد هستیم که رئیس کانون کارگردانان از کودتای جدید در این صنف نام می‌برد که هدفش از هم پاشیدن این ساماندهی جدید است. از طرفی هر روز شاهد نامه‌ها و مصاحبه‌های شدیداللحن بین افراد و اعضای صنوف سینما هستیم. که همه این آشفتگی‌ها و تشتت‌ها ذیل مدیریت فعلی خانه سینما رخ می‌دهد؛ خانه سینمایی که باید هدفش انسجام و ساماندهی و آرامش اهالی سینما باشد.
موضوع امنیت شغلی با همه مؤلفه‌های آنکه به حق یک مطالبه جدی اهالی سینماست توسط کسانی که در طول مدیریت بیست‌ساله‌شان بر مدیریت‌های مختلف سینمایی کشور هیچ‌گاه ساماندهی نشد و برای آن اقدام جدی نکردند دستاویز تحرکات سیاسی و ایجاد اغتشاش شده است.
مدیریت فعلی خانه‌سینما، دفتر مدیرعامل را به اتاق جنگ برای تحقق خواسته‌های جناحی و ترمیم شکست‌های سیاسی باندی که به آن وابسته است قرار داده است. امور صنفی و رفاهی و معیشتی اهالی سینما که در چارچوب امنیت شغلی می‌توان به آن اشاره کرد مطالباتی نیست که دولت و نظام خود را نسبت به تحقق آن متعهد نداند. اگر چه در طول همه سال‌های گذشته زیرساخت‌ها و روش‌های اجرایی تحقق این امر از سوی مدیران سینمایی جدی گرفته نشده است.
مدیریت فعلی سینما در معاونت سینمایی به همه سینماگران این تضمین را می‌دهد که از ابتدای پذیرش این مسئولیت، درصدد رفع همه این نواقص و ضعف‌ها بوده است و در روزهای آینده که یک‌سال از پذیرش این مسئولیت می‌گذرد به بخشی از این برنامه‌ها اشاره خواهد کرد. در این فرصت فقط به یک مؤلفه که رونق سینمایی است اشاره می‌شود. حجم تولیدات انواع فیلم‌های سینمایی، کوتاه و مستند نسبت به سال گذشته در همین ایام بین 30 الی 150درصد افزایش یافته است. باید پرسید این افزایش تولید در همه عرصه‌ها مگر به کاهش بیکاری در بین اهالی سینما منجر نمی‌شود؟
اگر چه حواشی سازان و سنگ‌اندازان درصدد هستند مدیران سینمایی را از انجام مسئولیت‌های اصلی‌شان باز دارند و به انتظار نشسته‌اند عدم موفقیت این مدیران را جشن بگیرند اما به همه سینماگران دلسوز و اهالی نجیب سینمای ایران اطمینان داده می‌شود لحظه‌ای از پیگیری و تحقق مطالبات به‌حق سینماگران ایرانی کوتاهی نخواهد شد و الحمدلله دولت مردمی و انقلابی جناب آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد و وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز با جدیت نسبت به تحقق و اصلاح و ارتقای سینمای ایران دغدغه جدی دارند و مدیریت فعلی را یاری می‌کنند.
چرا اینقدر پرحاشیه
در گفت‌وگویی که معاونت سینمایی وزارت ارشاد در برنامه زنده تلویزیونی «متن حاشیه» انجام داده بود در پاسخ به این سؤال که چرا شما اینقدر پرحاشیه هستید، گفته بود: یک فیلم ساخته می‌شود 2ساعت است اما اگر این فیلم حرفی برای گفتن داشته باشد، 2هزار ساعت می‌تواند حاشیه برایش ایجاد شود. این ذات سینماست و خاصیت فرهنگ‌وهنر سینماست و مباحث آن بسیار زیاد است. در یک دوره‌ای سعی می‌شد مباحث سینما در حوزه‌های محفلی محدود بماند برای همین سینما نتوانست با حرکت کلی مردم پیوند برقرار کند. ما احساس کردیم مسائل سینما نباید در حوزه محفلی باقی بماند؛ باید بیرون بیاید و همه خودشان را از راه‌های قانونی مسئول بدانند. وقتی اطلاع‌رسانی می‌شود اهمیت سینما و انواع کارهایی که انجام شده مشخص شود و مردم و مسئولین و گروه‌های مرجع مطلع شوند طبیعی است که خودبه‌خود واکنش‌هایی خواهیم داشت که واکنش همان حاشیه‌هایی است که شما به آن اشاره می‌کنید.
مجله فیلم سال‌هاست با پول فارابی و معاونت سینمایی سرپاست
شمقدری در خصوص حمایت از حوزه‌های خبری نیز در برنامه زنده متن حاشیه که 5اردیبهشت ماه سال90 روی آنتن رفت، عنوان کرده بود: فقط خبرگزاری سینمای ایران مورد حمایت ما نیست. در واقع جز وظایف ما این است که به هر خبرگزاری که اسم سینما را همراه دارد و در کل به حوزه خبر و اطلاع‌رسانی کمک کنیم. معاونت سینمایی به این رسانههای سینمایی کمک می‌کند مجله فیلم سال‌ها با پول معاونت سینمایی و فارابی سرپا بود. ما به بسیاری از بخش‌های هنری کمک می‌کنیم.
دولت گذشته و کوتاهی در حق هنرمندان
شمقدری همچنین درباره قانون معافیت مالیاتی هنرمندان در این برنامه سخن گفته بود؛ اگر اشکالی در قانون معافیت مالیاتی وجود دارد مربوط به دولت گذشته بوده است. چرا این دوستان آن زمان و در سال۸۲ متوجه این کوتاهی نشدند. این قانون برای تغییر با مشکلاتی روبه‌رو است و شرایط سختی دارد اما من معتقدم این قانون اشتباه نیست و درست تنظیم شده است. راهکاری که ما برای این مشکل ارائه کردیم این است که نام افرادی که از نظر ما سینماگر تلقی می‌شوند به اداره مالیات ارائه شود تا پرداخت این 5درصد مالیات خودبه‌خود برایشان حذف شود و نیازی به مراجعه برای امور رفع پرداخت مالیات نباشد.
