تولید واکسن آنفلوانزای مرغی، با توجه به شیوع این بیماری در شرق آسیا، یک نقطه عطف در موفقیت‌های این کشور به حساب می‌آید. با این حال، آنقدر که این کشور در عرصه‌های اقتصادی و پزشکی پیشرفت کرده و تمام توان خود را به خصوص معطوف رشد اقتصادی کرده است، در عرصه زیست محیطی هنوز با مشکلات زیادی مواجه است. گفته می‌شود 320 میلیون نفر از مردم چین به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند.
یکی‌از بارزترین نمونه‌ها، یکی از روستاهای جنوب چین است که بخاطر وجود کارخانه‌هایی که در کنار این روستا زباله‌های خود را به داخل آب رودخانه می‌ریزند و سلامت مردمان آن را تهدید می‌کنند، شهرت جهانی پیدا کرده است.
دهکده کوچک شانگبا، حلقه کوچکی از خانه‌ها در میان شالیزارهای سرسبز جنوب چین است. این دهکده به نظر تابلوی زیبایی از زندگی روستایی می‌آید ولی تعداد زیادی از اهالی آن به دلیل نوشیدن آب آلوده مبتلا به انواع سرطان شده‌اند. شانگبا البته یکی از نقاطی است که در کشور چین، به روستاهای سرطان (Cancer villages) مشهور شده‌اند.
رودخانه عریضی از کنار این روستا می‌گذرد و سال‌ها، روستاییان آب مورد نیاز خود و زمین‌هایشان را از این رودخانه تأمین می‌کردند. اما موضوعی که آنها از آن بی‌خبر بودند، تخلیه زباله‌های کارخانه‌های بالای رودخانه در آب بود که همچنان ادامه دارد و پس مانده قرمز رنگ این زباله‌ها در سواحل رودخانه همیشه قابل مشاهده است.
دانشمندانی که بر روی دلایل آلودگی این روستا مطالعه می‌کنند، درصد بالایی از فلزات سمی سنگین را در آب مشاهده کرده‌اند و دریافته‌اند رابطه مستقیمی بین سرطان و زباله‌های کارخانه‌ها در این منطقه وجود دارد. گروه تحقیقاتی این دانشمندان در حال کار بر روی برنج این ناحیه هستند تا مقاومت آن را در برابر آلاینده‌های آب بالا ببرند.
این درحالی است که تصفیه کردن آب این روستا سال‌ها به طول خواهد انجامید. البته درحال حاضر، آب آشامیدنی پاک در اختیار اهالی قرار داده شده است، اما به گفته مطبوعات چین، این اقدامات برای برخی از اهالی دیگر خیلی دیر شده است، چراکه 250 نفر از 3 هزار نفر جمعیت این روستا از سال 1987 تا کنون به دلیل ابتلا به سرطان درگذشته‌اند.
کارشناسان بهداشت جهانی می‌گویند تلاش‌هایی که چین طی سه سال گذشته برای حفاظت از محیط زیست انجام داده است در مقایسه با سایر کشورها دستاوردی نداشته است. یک گزارش جدید دولتی این کشور را در سال 2006 در بین ۱۱۸کشور توسعه یافته و در حال توسعه از نظر نوسازی زیست بوم شناختی در ردیف صدم قرار داده است، یعنی همان رتبه‌ای که سه سال پیش به دست آورد. این رتبه‌بندی براساس ۳۰ شاخص شامل انتشار دی‌اکسید کربن، میزان دفع روزانه فاضلاب، پوشش جنگلی و آب آشامیدنی سالم انجام شده است.
