اگر این کلام مولای متقیان برای ما قابل درک و فهم نباشد ولی به دلیل اتصال آن به منبع لایزال الهی باید همواره آویزه گوشمان باشد و لحظهای از آن غفلت نکنیم. مجلس شورای اسلامی در سالهای اخیر قوانینی را برای حمایت از رزمندگان به تصویب رسانده است. در بند (ق) ردیف7 قانون بودجه سال89، دولت را موظف کرده است به منظور برخورداری از تأمین اجتماعی از نظر بیمه درمانی برای رزمندگان با بیش از 6ماه حضور در جبهه و بسیجیان فعال با بیش از 2سال عضویت فاقد هرگونه پوشش خدمات نزد سازمان تأمین اجتماعی اقدام کند.
در بندهای(ح)، (ط) و (ی) ماده44 برنامه پنجم توسعه دولت موظف شده است به منظور حفظ کرامت و منزلت رزمندگان معسر نسبت به تأمین معیشت و پوشش بیمه و برقراری مستمری آنان اقدام کند و سند راهبردی خدماترسانی به رزمندگان را توسط ستاد کل و با همکاری وزارت دفاع، بنیاد شهید و امور ایثارگران و معاونت برنامهریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور تهیه کند و به تصویب برساند. ضمنا برابر ماده228 قانون برنامه توسعه رزمندگانی که به صورت داوطلبانه در جبهههای جنگ حضور داشتهاند به میزان مدت حضور در جبهه مشمول بیمه بازنشستگی میشوند. آییننامه این ماده نیز باید به تصویب هیأت وزیران برسد.
بند112 قانون بودجه سال90 تمامی دستگاههای اجرایی و دارندگان ردیف را مکلف کرده است نسبت به اجرای تمامی احکام مربوط به ایثارگران و خانواده آنها که در برنامه پنجم توسعه به آن تصریح شده است، اقدام کند.
با توجه به تصویب این قوانین که مقرر شده از ابتدای سال90 در خصوص رزمندگان اجرایی شود تاکنون که پایان سال90 فرارسیده است، اقدام مؤثری انجام نشده و این قوانین همچنان ضمانت اجرایی پیدا نکرده است. مجلس شورای اسلامی که در سالهای اخیر قوانینی را جهت حمایت از رزمندگان به تصویب رسانده است، آیا بر اجرا شدن آن نظارت دارد؟ صرف به تصویب رساندن قوانین مشکلی را از رزمندگان سالهای دفاع مقدس حل نمیکند، اجرایی شدن این قوانین میتواند بخشی از مشکلات رزمندگان را مرتفع کند. دولت و دستگاههای اجرایی در انتظار چه هستند؟ آیا این تکلیف قانونی را احساس نکردهاند؟ برای تهیه سند راهبردی خدماترسانی به رزمندگان چه مقدار زمان نیاز است؟ این تعداد دستگاههای عریض و طویلی که وجود دارند از تهیه آییننامه اجرایی عاجزند و واقعا توانایی انجام آن را ندارند؟
شاید یکی از دلایلی که رزمندگان و قوانین حمایتی آنان مورد توجه قرار نمیگیرند عدم وجود یک سازمان یا نهاد متولی ایثارگران است که فقدان آن باعث شده مرکزیتی برای پیگیری امور رزمندگان به وجود نیاید. البته این موضوع تکلیف نیروهای مسلح را که باید از اولین حامیان قوانین رزمندگان باشند، ساقط نمیکند. پیگیری ستاد کل نیروهای مسلح و سپاه پاسداران میتواند به اجرایی شدن قوانین حمایتی رزمندگان سرعت ببخشد و قوانین حمایتی آنان را از انزوا خارج کند.