برخی از مسئولان این ستاد گلایه‌مند بودند که ممکن است روند اغراق‌گویی یا اتخاذ سیاست نادرست از سوی رسانه‌های کشور به‌ویژه رسانه‌های صوتی و تصویری درباره معتادان به مواد‌مخدر، به تشدید پدیده اعتیاد در ایران بینجامد. مثال‌هایی نیز درباره معرفی یک معتاد باسابقه نه چندان درخشان که اکنون ترک کرده است به‌عنوان قهرمان ملی از سوی رسانه ملی زده شد که می‌تواند بیانگر دغدغه مسئولان ستاد مبارزه با مواد‌مخدر درخصوص افراط و تفریط‌های رسانه‌ها در این حوزه باشد.
اکنون نیز یک مقام این ستاد به یکی از خبرگزاری‌ها گفته: سوء‌مصرف مواد محرک رو به افزایش است اما تعابیری مانند ایجاد سونامی مواد محرک (شیشه) در کشور، تبلیغات و ادعاهای احساسی و غیرعلمی است که می‌تواند آسیب زننده باشد. به گفته وی روند افزایش مواد محرک معادل کشورهای دیگر است و یک روند عجیب و غریب نیست.
واقعیت این است که رسانه‌ها نقش مهمی در پیشگیری از اعتیاد جوانان به مواد‌مخدر ایفا می‌کنند. آگاهی بخشی و اطلاع‌رسانی مناسب درباره تبعات رویکرد به اینگونه مواد‌مخدر و محرک و به‌ویژه مواد‌مخدر صنعتی جدید می‌تواند تا حد زیادی روند رو به گسترش اعتیاد در ایران را متوقف کند. ایران یکی از کشورهایی است که به‌شدت در معرض گسترش مواد‌مخدر و اعتیاد قرار دارد. تعداد معتادان ایران از 1/5 میلیون تا 6میلیون نفر به‌طور رسمی و غیررسمی اعلام شده است. هریک از این آمارها که درست باشد فاجعه است؛ چرا که اغلب قریب به اتفاق این معتادان، جزو اقشار جوان و نیروی کار و فعال جامعه محسوب می‌شوند.
سیاست بیمارانگاری معتادان به جای مجرم انگاری آنها که در سال‌های اخیر اتخاذ شده، توانسته تا حدی به درمان معتادان کمک کرده و راه بازگشت آنها را به‌سوی جامعه باز کند. راه‌اندازی ده‌ها و صدها مرکز ترک اعتیاد و بازپروری و درمان معتادان در کشور در همین راستا بوده است. اجرای طرح‌های ویژه درمان معتادان مانند توزیع شربت تریاک یا توزیع سرنگ در محل‌ها و اماکن آلوده از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیز بخشی از اقدامات دستگاه‌های ذیربط در حوزه درمان معتادان و متوقف کردن روند اعتیاد در کشور به شمار می‌رود.
با این حال به‌نظر می‌رسد علاوه بر اقدامات مذکور، نقش بی‌بدیل رسانه‌ها در پیشگیری از اعتیاد و قاچاق مواد‌مخدر نادیده انگاشته شده است. شاید به این دلیل که سال ها اساسا این حجم از معتادان در کشور انکار می‌شد و در نتیجه رسانه‌ها نیز از اطلاع رسانی درباره این روند وحشتناک دور نگه داشته می‌شدند؛ مثلا هنوز که هنوز است وزارت آموزش و پرورش وجود هرگونه دانش‌آموزان معتاد را تایید نمی‌کند درحالی‌که آمارهای رسمی نشان‌دهنده کاهش سن اعتیاد است. بنابراین حداقل طیف دانش‌آموزان دبیرستانی عمده‌ترین هدف شکارچیان بلای خانمانسوز اعتیاد در ایران به‌شمار می‌روند.
انعکاس واقعیت‌های موجود جامعه هر چند تلخ و ناگوار باشد وظیفه و رسالت رسانه‌هاست. صراحت لهجه و رک گویی رسانه‌ها درباره اعتیاد باعث می‌شود تا خانواده‌ها بیشتر هشیار شوند. شاید درمان کار در شناسایی مشکلات، گزارشگری آنها، ارائه راهکار و کمک به حل معضل باشد.
