در نوشتار زیر به بیان 5راه برای کمک به فرزندان پرداخته شده است تا در زندگی‌شان با کمترین میزان استرس مواجه شوند و بتوانند با استرس‌شان دست و پنجه نرم کنند و آن را از بین ببرند.
تلویزیون را خاموش کنید: تحقیقات نشان داده است مواقعی که کودکان با دقت به صفحه تلویزیون نگاه می‌کنند، همین تلویزیون می‌تواند دلیلی برای ایجاد استرس در آنها شود. رنگ‌های روشن و درخشان، پیام‌ها و آگهی‌های بازرگانی و حرکات آشفته و عصبی، همه و همه به‌گونه‌ای طراحی و ساخته شده‌اند که روی کودکان فشار وارد می‌کنند و در آنها باعث ایجاد استرس و نگرانی می‌شوند و به هیچ عنوان به‌گونه‌ای طراحی و ساخته نشده‌اند که کودکان را به آرامش و آسایش دعوت کنند. در بعضی از مواقع حتی برنامه‌هایی که از تلویزیون پخش می‌شود باعث ایجاد حملات عصبی در کودکانی که از بیماری صرع رنج می‌برند، شده است و سبب می‌شود که حملات عصبی به آنها وارد شود. دیدن برنامه‌هایی که باعث به‌وجود آمدن حمله و یورش در وجود کودکتان و همچنین باعث ایجاد حملات عصبی در احساسات‌شان می‌شود ممنوع و هنگام پخش این قبیل برنامه‌ها، تلویزیون را خاموش کنید. در این مواقع با ممنوع کردن دیدن این برنامه‌ها در عوض بنشینید و با کودکتان در مورد کارهایی که در آن روز انجام داده، بحث و گفت‌وگو کنید و درباره مواردی که در زندگی‌شان در حال وقوع است، صحبت کنید و به حرف‌های آنها با دقت تمام گوش دهید.
با شناختن و بررسی استرس کودکان به آنها کمک کنید و استرس‌های آنها را نام ببرید و دسته‌بندی کنید: کودکان، خصوصا کم سن و سال‌های آنها، می‌توانند لحظات سختی داشته باشند و این لحظات را تشخیص دهند و این لحظات سخت را به‌صورت استرس در وجودشان برجای بگذارند. آنها ممکن است بدانند که احساس بد یا ناراحتی دارند اما ممکن است ندانند احساسی که دارند استرس است یا اضطراب و تشویش. از کودکان‌تان درباره آنچه احساسات بد نامیده می‌شود مثل یک شکم درد یا معده درد، سؤال کنید و سپس به کودکتان کمک کنید تا زمان شروع این احساسات بد را بسنجد و تشخیص دهد. آیا این احساسات بد زمانی بوده که معلم‌شان امتحان ریاضی گرفته است؟ آیا زمانی بوده که بهترین دوستش با فرد دیگری دوست شده است؟ آیا زمانی بوده که هر کسی به کتاب‌خواندن او خندیده است؟ پس از تشخیص این احساسات، باید به کودکان کمک کنید تا استرس‌شان را مهار کنند.شایداین کار در ابتدا برای کودک مشکل باشد اما به مرور زمان انجام آن ساده‌تر خواهد شد.
به کودکان‌تان حق انتخاب بدهید: یکی از بزرگ‌ترین منابع استرس برای هر فردی در هر سنی این است که آنها روی زندگی‌شان کنترل نداشته باشند یا اینکه اتفاقاتی که در زندگی‌شان رخ می‌دهد، بدون دخالت و کنترل آنها باشد. شما باید بدانید که با بیان یک جمله در مورد آنچه برای کودکتان اتفاق می‌افتد، به اوکمک خواهید کرد تا بیشتر احساس قدرت کند. با کودک چهارساله‌تان هر از گاهی در مورد کلاس‌های ریاضی صحبت کنید. با انجام این کار شما نمی‌توانید به او ریاضی بیاموزید اما می‌توانید به او ذهنیتی روشن و دقیق در مورد این درس بدهید. با این وجود آیا باز هم کودک شما وقتی به مدرسه رفت، می‌خواهد از معلمش بیشتر کمک بگیرد یا از معلم خصوصی‌‌اش در منزل؟ آیا او دوست دارد که از مادر یا پدر یا از افراد مسن‌تر کمک بگیرد؟ آیا او ترجیح می‌دهد که صبح‌ها درس بخواند یا درست بعد از برگشتن از مدرسه این کار را انجام خواهد داد؟ حتی دادن حق انتخاب‌های کوچک به کودکان کمک خواهد کرد تا احساس کنند که روی نتایج و پیامدهای یک موقعیت سرشار از استرس می‌توانند کنترل کامل داشته باشند.
به خوبی به صحبت‌های کودکتان گوش فرادهید: گاهی اوقات بهترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که فقط و فقط با دقت تمام به صحبت‌های فرزندتان گوش دهید؛ البته به یاد داشته باشید که این گوش‌دادن باید بدون اظهارنظر و بیان پند و نصایح شما باشد. گوش‌دادن به صحبت‌های فرزندتان این اجازه را به او خواهد داد کمی از بار و سنگینی تشویش و نگرانی‌‌اش را با شما سهیم و شریک شود و کمی از این سنگینی اضطرابش را به شما انتقال دهد و انجام این کار می‌تواند به کودکتان کمک کند تا کم‌کم استرس خود را از بین ببرد. شما با توجه کردن به فرزندان‌تان می‌توانید به این درجه از بینش و بصیرت دست یابید که منابع احتمالی ایجاد استرس در فرزندان‌تان را بیابید و کشف کنید که استرس‌های کودکان‌تان از کجا سرچشمه می‌گیرد.
همیشه برای فرزندتان و در کنارش باشید: فقط لازم است بدانید که با آسان کردن موارد غیرقابل پرسش برای کودکان‌تان می‌توانید به آنها کمک کنید تا احساس امنیت بیشتر و استرس کمتری داشته باشند. بعد از گذراندن یک روز در مدرسه، کودکان می‌توانند به خانه بیایند و با عشق و محبت خانواده احاطه شوند و نگهداری و مراقبت افراد خانواده از آنها می‌تواند بهترین عامل برای از بین رفتن استرس‌شان باشد. حتما زمان و وقت کافی برای خندیدن و داشتن سرگرمی با فرزندان‌تان اختصاص دهید و خاطرات مثبت و خوبی را به‌وجود آورید و اتفاقاتی را بسازید که هر گونه رخداد یا حادثه منفی و بد را خنثی کند و از بین ببرد و هیچ‌گونه خاطره و اتفاق منفی و بدی در زندگی‌تان وجود نداشته باشد. انجام این کارها کمک خواهد کرد تا خود شما هم از میزان استرس‌تان کم شود و به مرور زمان نیز ناپدید شود.
هنگامی که ما می‌پنداریم و تصور می‌کنیم که نحوه ایجاد استرس در فرزندان‌مان نیز به همان روشی است که خودمان دچار استرس می‌شویم، در واقع ما فرصت و مجال را از دست داده‌ایم. ما ابزاری در دسترس داریم که به ما کمک می‌کند تا موقعیت‌های سرشار از استرس را به کنترل خود درآوریم، زیرا در اطراف ما چیزهایی وجود دارد که به اندازه کافی می‌دانیم که احساس استرس داشتن چیست و چگونه می‌توان با آن مقابله کرد و آن را از بین برد. اما فرزندان‌مان آن ابزارها را در دسترس ندارند. در حقیقت این وظیفه ما والدین است که ببینیم، گوش دهیم و سپس به فرزندان‌مان کمک کنیم تا روی احساسات‌شان کار کنند و آنها را مهار سازند؛ بنابراین همیشه به یاد داشته باشید که دانش و آگاهی‌تان را به فرزندان‌تان نیز بیاموزید و انتقال دهید و مطمئن باشید که با انجام این کار فرزندان موفق و برنده‌ای در هر برهه‌ای از زندگی خواهید داشت.
