این دو کشور جزو کشورهای درحال توسعه بوده و با یک برنامه‌ریزی مدون به پیشرفت‌های مناسبی در زمینه تکنولوژی هسته‌ای دست یافته‌اند.
برزیل دارای دو راکتور هسته‌ای قدرت بوده که 4 درصد از برق مورد نیاز برزیل را تولید می‌کنند. نخستین راکتور قدرت برزیل جهت تولید برق در سال1982 میلادی مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
آرژانتین هم دارای دو راکتور قدرت بوده که حدود 10درصد برق آرژانتین را تامین می‌کند و اولین راکتور آن در سال 1974 مورد بهره‌برداری قرار گرفت. رشد سریع هسته‌ای برزیل و آرژانتین از سال 1990 شروع شد.
مقدار انرژی الکتریکی تولید شده توسط نیروگاه‌های هسته‌ای برزیل حدود 13 میلیارد کیلووات ساعت و آرژانتین 7 میلیارد کیلووات ساعت در سال است.
در سال 1970 دولت وقت برزیل در یک مزایده بین‌المللی جهت احداث نیروگاه هسته‌ای شرکت کرد. در این مزایده شرکت آمریکایی وستینگهاوس برنده ساخت نخستین نیروگاه اتمی با نام Angra-1 شد و ساخت آن در سال 1971 بین سواحل ریودوژانیرو و سائوپائولو شروع شد.
در سال1975 برزیل قراردادی با کشور آلمان غربی جهت ساخت 8 نیروگاه هسته‌ای 1300 مگاوات با شرکت KWU زیمنس امضا می‌کند.
قرار شد این 8 راکتور از نوع آب سبک PWR - Biblis بوده و در کمتر از 20 سال ساخته شوند. جهت تحقق این موضوع دو کشور آلمان و برزیل شرکتی به نام NUClEBRAS تاسیس نمودند.
البته شرکت‌های دیگر آلمانی- برزیلی جهت اهدافی مانند تولید آب سنگین، غنی‌سازی بوسیله فرآیند جت- نازل، ساخت سوخت هسته‌ای، تولید کیک زرد و.... تاسیس شد. به علت مسائل مالی، برنامه انتقال تکنولوژی از آلمان به برزیل با تاخیر مواجهه گشت.
در همین زمان شرکتی به نام INB در برزیل تاسیس شد تا در اجرای پروژه‌های هسته‌ای به این کشور کمک کند.
نیروگاه ANGRA-1 در دسامبر 1984 به صورت تجاری با ظرفیت خالص 626مگاوات الکتریکی مورد بهره‌برداری قرار گرفت.
در سالهای بین 1985 تا 1989، دوبار قطع برق ac خارج از برنامه برای این نیروگاه پیش آمد که یکی مربوط به چگالنده اصلی آن و دیگری به علت مشکل برای دیزل ژنراتور اضطراری نیروگاه بود.
ساخت دومین نیروگاه هسته‌ای برزیل با نام 2- ANGRA توسط شرکت KWU در ژانویه 1976 شروع شد و در تاریخ 21جولای 2000، پس از 24سال بهره‌برداری آزمایشی از آن با قدرت 100 درصد صورت گرفت.
پس از آن از جولای 2002 با بیش از 90درصد قدرت اسمی خود مورد بهره‌برداری قرار گرفت. ظرفیت خالص الکتریکی این نیروگاه 1270 مگاوات است که در جدیدترین آمارها توان الکتریکی آن را 1350 مگاوات اعلام کرده‌اند.
سومین نیروگاه هسته‌ای برزیل با نام ANGRA-3، توسط KWU و با ظرفیت الکتریکی 1309 مگاوات الکتریکی که مشابه ANGRA-2 است تا 70 درصد ساخت آن در سال2002 پیشرفت داشته ولی به علت مشکلات اقتصادی، دولت برزیل از مدت‌ها به دنبال یک شرکت با سرمایه 8/1 میلیارد دلار جهت تکمیل آن بوده تا در سال 2007 آن را به اتمام برساند.
نیروگاه هسته‌ای ANGRA-1 سال1999، به مقدار 9/3976گیگا وات ساعت انرژی تولید نمود و همچنین ضرایب در دسترس بودن آن 96 درصد بود که نشان می‌دهد یک نیروگاه کارآمد است. 2- ANGRA هم در سال 2002، به اندازه 2/9238 گیگا وات ساعت انرژی تولید کرد.
برزیل دارای معادن اورانیوم هم است. بین سالهای 2000 تا 2002 ظرفیت تولید اورانیوم از معادن برزیل 340 تن در سال بود که در حال حاضر فراتر از 500 تن در سال است.
اورانیوم برزیل جهت مصرف داخلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زمینه چرخه سوخت هسته‌ای و غنی‌سازی هم برزیل فعال است.
جهت غنی‌سازی مهم‌ترین روش آنها استفاده از سانتریفیوژ است که نخستین آبشار آن را راه‌اندازی کردند و دومین آن انتظار می‌رود بین سالهای 2007 تا 2008 راه‌اندازی شود.
نخستین آبشار از سانتریفیوژها دارای ظرفیت 115هزار کار واحد جداسازی (SWU) در سال است که در سال 2006 مورد بهره‌برداری قرار گرفت که حدود 60 درصد سوخت غنی‌شده راکتورهای برزیل را تامین می‌کند.
ظرفیت آبشار دوم از سانتریفیوژهای برزیل 200هزار کار واحد جداسازی است که تکنولوژی آن بسیار شبیه به تکنولوژی شرکت اروپایی Urenco است.
همچنین کارخانه سوخت INB که توسط زیمنس در برزیل طراحی شده دارای ظرفیت تولید 160تن قرص سوخت و 280تن مجتمع سوخت هسته‌ای در سال است.
با توجه به خلاصه آمار داده شده می‌توان به برنامه‌ریزی مدون برزیل جهت استفاده از اقتصاد نیروگاه‌های هسته‌ای پی برد، به طوری که برنامه آینده آنها گسترش بیشتر این تکنولوژی جهت استفاده بهینه از فواید اقتصادی و فنی آن است.آرژانتین هم در این زمینه رشد قابل قبولی در منطقه آمریکای جنوبی داشته است.
نخستین راکتور آرژانتین با نام Atucha-1 و توان الکتریکی 335 مگاوات و از نوع آب سنگین توسط شرکت زیمنس ساخته شد.
نکته جالب توجه در این راکتور استفاده از غنای 85/0 درصد اورانیوم است که در دیگر راکتورهای آب سنگین دنیا به چشم نمی‌خورد. این عمل باعث شده که هزینه‌های بهره‌برداری تا 40 درصد کاهش یابد.
دومین راکتور قدرت آرژانتین از نوع آب سنگین کاندو با تکنولوژی کشور کانادا و توسط یک شرکت ایتالیایی ساخته شد. این راکتور با نام Embalse و توان خالص 600 مگاوات الکتریکی در سال 1983 وارد مدار شد.
سومین راکتور هسته‌ای قدرت آرژانتین با نام Atucha-2 و توان الکتریکی 692 مگاوات توسط شرکت KWU آلمان طراحی شد که هنوز ساخت آن تکمیل نشده است.
دولت آرژانتین به دنبال سرمایه‌گذار 400 میلیون دلاری از آلمان، برزیل و اسپانیا جهت تکمیل این راکتور آب سنگین می‌گردد تا آن را تکمیل کند. در سال 2006 دولت آرژانتین مبلغ 5/3 میلیارد دلار جهت توسعه تکنولوژی هسته‌ای به تصویب رساند.
ساخت چهارمین نیروگاه هسته‌ای قدرت آرژانتین پس از سال2010 و با هزینه 2میلیارد دلار شروع خواهد شد. آرژانتین هم دارای معادن اورانیوم است که دوتای آنها در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
آرژانتین در زمینه چرخه سوخت هسته‌ای هم فعال است. این کشور دارای کارخانه ساخت سوخت هسته‌ای با ظرفیت 150 تن در سال است. از تکنولوژی پخش گاز توسط سانتریفیوژ برای غنی‌سازی استفاده می‌کنند.
در یک جمع‌بندی کلی باید گفت آرژانتین علاوه بر موارد فوق دارای واحد تولید آب سنگین و یک واحد خالص سازی اورانیوم و سه مرکز اتمی و شش راکتور تحقیقاتی است.
با توجه به توضیحات فوق می‌تون پی برد که نگرانی از تامین انرژی توسط سوخت‌های فسیلی، باعث شده است که استفاده اقتصادی از تکنولوژی هسته‌ای بخصوص در زمینه نیروگاه‌های هسته‌ای مدنظر این دو کشور بزرگ آمریکای جنوبی قرار بگیرد.
نکته قابل توجه دیگر اینکه برزیل و آرژانتین با توجه به دارا بودن معادن اورانیوم سعی دارند که بتوانند سوخت مورد نیاز راکتورهای خود را تولید کنند. این موضوع با توجه به اینکه در آینده راکتورهای دیگری ساخته خواهد شد برای آنها فواید اقتصادی چشمگیری در بر خواهد داشت. به طور حتم در آینده نزدیک اخبار بیشتری در زمینه گسترش تکنولوژی هسته‌ای از این دو کشور شنیده خواهد شد.
