علاوه براین در هفته‌جاری، مسئولان سلامت کشور نیز در گفت‌وگو با رسانه‌ها به طور مکرر از سالمند می‌گویند و ضرورت توجه به سلامتش. از انجام آزمایش‌های مختلف تست قلب، خون و قند می‌گویند. از برگزاری تورهای زیارتی و تفریحی برای این قشر از جامعه که همه ما دیر یا زود آن را تجربه می‌کنیم، می‌گویند. اما سؤال ما از متولیان سلامت کشور این است که آیا این اقدامات مناسبتی دردی از دل سالمندان برمی‌دارد؟ آیا صرف انجام یکسری آزمایش در سال، سلامت سالمندان را تضمین می‌کند؟ آیا تدارک برنامه‌های کوتاه‌مدت، کافی است؟
چقدر بی‌تفاوت شده‌ایم نسبت به اطراف‌مان، گویی هریک در جزیره‌ای منحصر به‌فرد زندگی می‌کنیم و کسی را نمی‌بینیم مخصوصا پدران، مادران، پدربزرگ‌ها و مادر‌بزرگ‌هایمان را. کسانی را که در هر جایگاهی که هستیم فقط و فقط به مدد استفاده از تجربه و زحمات آنهاست. کافی است که چشم‌هایمان را بشوییم و خوب ببینیم، آنگاه در گوشه و کنار شهرمان، سالمندانی را می‌ببینیم که به‌دلیل مشکلات فراوان، دچار بیماری‌های روحی و افسردگی شده‌اند، برای این گروه دیگر زندگی معنا ندارد.
بسیاری از سالمندان، همسران خود را از دست داده‌اند و تنها زندگی می‌کنند و به دلایل متعدد توان تامین مخارج زندگی را ندارند. بسیاری از آنها به‌دلیل بازنشستگی، دچار انزوا شده‌اند. بسیاری از آنها صاحب فرزند هستند اما گویی ندارند، چون فرزندان آنها بی‌مهرند یا آنقدر درگیر مشکلات زندگی شهری هستند که زمان، اجازه رسیدگی یا حتی سرزدن به خانواده‌شان را در طول هفته به آنها نمی‌دهد. به یک سخن، بسیاری از سالمندان رها شده‌اند و این همه در حالی است که براساس قانون اساسی جمهوری اساسی ایران، تأمین بهداشت و سلامت مردم که سالمندان بخشی از آنها هستند، به‌عهده دولت است. از سوی دیگر، در سیاست‌های برنامه پنجم نیز، بر رویکرد انسان سالم و سلامت او تأکید شده است.
این روزها متولیان سلامت کشور به سالمندان یادآوری می‌کنند که تغذیه مناسب با ویتامین‌های کافی داشته باشند، ورزش کنند و بسیاری از پند و توصیه‌های بهداشتی دیگر. اما به‌راستی چند درصد از سالمندان امکان استفاده از این توصیه‌ها را دارند؟ آیا سالمند یا سالمندانی که دچار افسردگی هستند حال و حوصله ورزش دارند؟ آیا همه سالمندان، امکان استفاده از تغذیه مناسب را دارند؟ آیا سالمندی که زمینگیر است و خانواده نیز او را طرد کرده است، می‌تواند تست قندخون و قلب انجام دهد؟
چرا و به چه دلیل در برنامه‌های تدارک دیده شده که آن هم فقط در مناسبت‌های خاص طراحی می‌شود، نگاه‌ها مقطعی و فقط برای کسانی است که امکان استفاده از برنامه‌ها را دارند؟ از سوی دیگر، چند روز قبل، معاون بهداشت وزارت بهداشت، در گفت‌وگو با یکی از خبرگزاری‌ها، از تدوین سند ملی سلامت سالمندان و اینکه این سند برای تصویب به شورای‌عالی سلامت ارسال می‌شود، سخن گفته است. اینکه« آیا در این سند، وزارت بهداشت نگاه جامع، هدفمند و فراگیر نسبت به همه سالمندان داشته است؟»
سؤالی است که پاسخ آن را به مسئولان وزارت بهداشت واگذار می‌کنیم. اما امیدواریم که در این سند، برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت برای سلامت این قشر از جامعه با همه نوع امکانات، تعریف شده باشد که متولیان سلامت تنها در هفته سلامت و روزهای مناسبتی به فکر سلامت سالمندان نباشند و سؤال پایانی اینکه در این سند تا چه حد به سلامت روان سالمندان توجه شده است؟ چرا که بسیاری از مشکلات سالمندان، ریشه روحی و روانی دارد که بخشی از آن به‌دلیل بی‌توجهی مسئولان است.
