به گزارش ایسنا، این مجموعه لکه موسوم به AR 1476 با محیط بیش از 100 هزار کیلومتر توسط رصدخانه دینامیکی خورشیدی به ثبت رسیده که آنرا یک لکه خورشیدی هیولا نامیده است.
به گفته محققان، لکه خورشیدی AR 1476 که از چهار هسته تاریک بزرگ‌تر از زمین تشکیل شده به اندازه کافی برای مشاهده توسط ستاره‌شناسان آماتور با تجهیزات ابتدایی، بزرگ و مناسب است.
لکه‌های خورشیدی به تکه‌های تاریک موقت در سطح خورشید گفته می‌شود که در اثر فعالیت شدید مغناطیسی به وجود می‌آیند. این ساختارها گاهی به شکل جرقه‌های خورشیدی منفجر شده و منجر به ارسال جریانات پرانرژی تابشی به فضا می‌شود.
فیزیکدانان خورشیدی این جرقه‌ها را به سه گروه اصلی طبقه‌بندی می‌کنند: C، M و X که به ترتیب از کم‌ترین تا بیشترین قدرت برخوردارند. انفجارهای گروه X ممکن است منجر به بروز توفان‌های طولانی‌مدت در جو بالایی زمین و اختلالات رادیویی در سیستم‌های ارتباط مداری شوند.
جرقه‌های گروه M می‌توانند موجب اختلالات رایدویی در مناطق قطبی و توفان‌های خورشیدی ضعیف شوند، در حالی که در گروه C عواقب کمتر برجسته‌ای رخ می‌دهد.
لکه خورشیدی AR 1476 تاکنون از خود فعالیت‌هایی نشان داده و چند جرقه خورشیدی گروه C در روزهای گذشته در آن مشاهده شده است.
همچنین لکه دیگری موسوم به AR 1471 در روزهای دوشنبه(18 اردیبهشت) به فوران یک جرقه M1 پرداخته که در میان ضعیف‌ترین فوران‌های این گروه قرار دارد.
جرقه‌های بزرگ خورشیدی معمولا با تخلیه تاج خورشیدی همراه بوده که در صورت برخورد با زمین می‌توانند مشکلات زیادی برای ماهواره‌های ارتباطی ورادیویی و همچنین شبکه برق ایجاد کنند.
تخلیه تاج خورشیدی معمولا به افزایش بار الکتریکی در قطب‌های شمال و جنوب می پردازد که در ارتفاعات بالا منجر به نمایش‌های شفق قطبی می‌شود.
خورشید پس از یک سکوت شگفت انگیز در میان سالهای 2005 تا 2010، سال گذشته ناگهان فعالیت‌های خود را آغاز کرده که انتظار می‌رود در سال 2013 به اوج فعالیت خود برسد.
