وی 2هفته قبل حین فعالیت در کشتارگاه دست خود را می‌برد و به همین علت جهت پانسمان به مرکز بهداشت کارگری مراجعه می‌کند.مدتی پس از آن، پزشک درمانگاه مذکور به‌دلیل وجود تب بیمار و با توجه به محل کار وی با تشخیص احتمالی تب کریمه کنگو وی را به بیمارستان امام رضا در مشهد ارجاع می‌دهد.
تب کریمه- کنگو یک بیماری حاد تب‌دار و خونریزی‌دهنده است که از طریق گزش کنه یا تماس با خون، ترشحات یا لاشه دام و انسان آلوده منتقل می‌شود. این بیماری نخستین بار در شهرهای کریمه، اوکراین وچند سال بعد با علائم مشابه در کنگو (زئیر) رویت و نام تب خونریزی‌دهنده برای آن اعلام شد.
این بیماری معمولا مربوط به دام و احشام است و موارد ابتلای انسانی آن، بسیار کمتر گزارش شده است.متاسفانه در طول سال‌های گذشته موارد ابتلا به این بیماری در استان‌های مختلف کشور از جمله خراسان وجود داشته است. از آنجا که تب کریمه کنگو برای انسان می‌تواند بسیار خطرناک باشد و مرگ و میر بالایی ایجاد کند، بنابراین اقدامات درمانی سریع و مهم‌تر از همه انجام اقدامات ایمنی در مواجهه با موارد مشکوک دامی و انسانی بسیار حائز اهمیت است.
کارگر مذکور ظاهرا توسط پزشکان مراکز دیگر به‌خوبی با تشخیص احتمالی تب کریمه کنگو به بیمارستان امام رضا ارجاع شده است. حال سؤال این است که چرا وقتی بیماری که با احتمال چنین مریضی خطرناکی به بیمارستان مراجعه کرده، پرسنل و کادر درمانی از احتمال وجود این بیماری در فرد مذکور آگاه نشده‌اند؟ این در حالی است که حداقل پزشک جوان (کارورز) بخش عفونی که در این مورد جان خود را از دست داده است، ابتدای مداوا از بیماری احتمالی مراجعه‌کننده آگاهی نداشته وگرنه به‌طور قطع با محافظت بیشتری به درمان بیمار پرداخته و به احتمال زیاد دچار این بیماری که در نهایت مرگ وی را درپی داشت، نمی‌شد.
این موضوع به هیچ عنوان قابل‌قبول نیست که در یک مرکز تخصصی درمانی دانشگاهی بر اثر مراجعه یک بیمارعفونی، حداقل 2پرسنل درمانی دچار این بیماری خطرناک شوند. براساس گزارش‌ها، ظاهرا چند سال قبل نیز هنگامی که تب کریمه کنگو در مشهد نخستین قربانی خود را گرفته بود، 4نفر از پرسنل همین بیمارستان ازجمله 2پزشک به این بیماری مبتلا شده‌اند. جای تعجب است که چند سال پس از بروز نخستین موارد بیماری در این بیمارستان، بازهم شاهد اتفاقات مشابه ناگوار برای پرسنل پزشکی آن بوده‌ایم.
این اتفاق نشان از آن دارد که اقدامات لازم جهت آگاهی دادن به پرسنل از موارد مشکوک عفونی ممکن است در بسیاری از بیمارستان‌های دیگر کشور نیز صورت نگرفته باشد. لازم به ذکر است که یک پرستار دیگر در سال گذشته در بیمارستان ولیعصر بیرجند برای مداوای اورژانسی یک خانم مبتلا به تب کریمه کنگو به همین بیماری مبتلا گردید و از دنیا رفت. البته در تمام کشورهای دنیا ممکن است برای این اقشار زحمتکش و ایثارگر جامعه در هنگام نجات بیماران وقایع مشابهی رخ دهد اما این وظیفه سیستم‌های بیمارستانی و درمانی است که تا آنجا که ممکن است از بروز اتفاقات اینچنینی ممانعت کرده و اقدامات حساب شده‌ای برای جلوگیری از این وقایع تاسف‌بار انجام دهند.
جای دارد که مسئولین محترم وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی کشورجهت جلوگیری از اهمال‌های احتمالی فکری اندیشیده و روش‌های مناسبی برای حفاظت از پرسنل پزشکی اتخاذ کنند. این مهم تنها به خاطر حفظ جان پزشکان و سایر پرسنل درمانی نیست زیرا اصولا اگر این پرسنل نسبت به اطلاعات داده شده از طرف همکارانشان در موارد مشابه اطمینان نداشته باشند، به‌دلیل خطرات احتمالی که ممکن است برای جان خود احساس کنند، نخواهند توانست در موارد لزوم به مداوای شجاعانه بیمارانشان بپردازند.
