پایان تدوین اولین فرهنگ یونانی - فارسی

به گزارش همشهری‌آنلاین در آبان 1385 نخستین بار روزنامه AGLELIOFOROS در آتن ، اعلام داشت که یک ایرانی به نوشتن فرهنگ یونانی پرداخته است.

عرفان قانعی فرد، دانش آموخته زبانشناسی ، اولین بار در سال 1380 نخستین تجربه اش در این زمینه را با تالیف فرهنگ نروژی - فارسی آزمود که درسال 1381 هم از نخست وزیر نروژ لوح تقدیرگرفت، در این روزنامه همچنین اشاره شده « عجیب است که به رغم تاریخ روابط میان ایران و یونان، نه لغت نامه‌ای و نه فرهنگ واژگانی - چنانچه که شایسته حرمت و قدمت این رابطه کهن است - در کتابخانه‌ها وجود ندارد و در ارتباط با ترجمه مستقیم متون یونانی و فارسی به یکدیگر ، ضعف عمده‌ای وجود دارد که نخستین راه برون‌رفت آن، ایجاد دپارتمان زبان فارسی و یونانی در دانشگاه‌های ایران و یونان است که هنوز تلاش‌هایی صورت گرفته تا این نقیصه برطرف گردد . از راهکارهای دیگر برای جبران این مشکل که تاکنون مغفول مانده بود داشتن فرهنگ لغتی دو زبانه است که ، اخیرا به همت قانعی فرد و همکاری سفارت یونان، این مهم به نتیجه رسیده » لازم به ذکر است که تاکنون بیش از 400 کتاب در زمینه های ادبیات ، تاریخ ، فلسفه یونان به فارسی ترجمه شده که همگی از زبان دوم به فارسی برگردانده شده است و هیچ کتابی مستقیما از زبان یونانی به فارسی ترجمه نشده است.

قانعی فرد، در این باره گفت: پس از 12 سال، تدوین این فرهنگ یونانی - فارسی، دومین تجربه پرمخاطره من است. فرهنگی که پلی بین زبان سقراط و بقراط و ارسطو در دولت شهر آتن و زبان خیام و بوعلی و رازی و بیرونی در ایران است ، هر چند ازنگاه علمی آن را نمی توان رخدادی شگفت و معجزه آسا و هیجان انگیز نامید اما چه بسا می توان آن را حرکتی مخاطره آمیز توصیف کرد که مانند هر کار دیگری نقصان دارد و داوران حاذق و لایق و آگاه هم بر عیب های آن حکم و داوری خواهند کرد که فرهنگ نویس در کدام سطح از صلاحیت ایستاده است و البته ناگفته پیداست که فرهنگ نویس در همین ابتدا جنگ را به واقعیت " شک و عدم قطعیت " باخته و دیگر امروزه روز فرهنگ نویسی مدعی " جامعیت " نیست و صرفا به سندیت کار می اندیشد .

این فرهنگ نویس افزود : این فرهنگ دو زبانه ، فقط شالوده معرفتی برای کاربران و بستر اول کاردیگران در آینده است که از طریق این فرهنگ بدون تکرار تجربه با واسطه فهمیدن و خواندن و درک کردن ، مستقیما از آن زبان ترجمه کند و تحصیل کنند و یا شاید با اندکی خوش بینی بنا به مشغولیت زبانی و ادراکی و یا ارتباطهای دیگر و شاید هم حس مسوولیت ، با جهد پیگیر و پژوهشی نو ، فرهنگی دیگر را با رعایت معیارهای اصولی فرهنگ نویسی و با توجه به بنیادهای زبانشناختی فرهنگ نگاری ، عرضه کنند .

قانعی فرد درباره ضرورت تدوین این فرهنگ گفت : امروزه فرهنگی منتشر می شود که این فرهنگ را شاید بتوان نوعی شناساگر نامید که قیاس اعتبارش را اهل زبان می توانند روشن کنند ، اما این فرهنگ شناساگر فهم محدود در زبان های یونانی و فارسی است ( که هر دو زبان از خانواده هند و اروپایی اند ) ؛ فرهنگی که هنوز نمی دانم نخست قدم در این راه است یا خیر ، قبل از هر چیز ، احساس نیاز به این ابزار و مرجع ، با توجه به علاقه ایرانیان به مطالعه و شناخت تاریخ و فلسفه و هنر واندیشه یونان - شاید به عنوان خاستگاه غرب - در بین قشر تحصیلکرده وجود داشت و خوشبختانه این انتظار به سر رسید. اعتراف نکته ای را هم لازم می دانم . امیدوارم عمر و فرصتی باقی باشد تا در آینده نقایص و کاستی های این فرهنگ را برطرف کنم .و لازم می دانم که از صبوری و لطف بخش فرهنگی سفارت یونان و نیز نشر رهنما، تشکر کنم.

قانعی فرد در کنار زبانشناسی، علاقه ای به پژوهش تاریخ معاصر دارد و از کارهای اخیر وی می‌توان به 4 اثر در دامگه حادثه (گفتگو با پرویز ثابتی )، پس از 60 سال ( خاطرات جلال طالبانی)، تندباد حوادث ( گفتگو با عیسی پژمان) و ترجمه وی از سیاست کردها در خاورمیانه ( نادر انتصار)، درد ملت ( ابراهیم احمد)، معمای ایرانی ( کنت پولاک) اشاره کرد.