به گزارش ایسنا، مهرجویی گفت: «هردفعه پایم را از تهران بیرون می‌گذارم، مثل این آدمهای عصبی چشمهایم خیره به این کناره جاده‌هاست، آشغال‌هایی که ریخته‌اند و هست و می‌ماند.
مثلا این شیشه‌های آب معدنی ولش کنید تا دو هزار سال می‌ماند. هیچ چیز تجزیه‌اش نمی‌کند یا این قوطی‌ها و حلبی‌ها و پلاستیک‌ها.
من حیرت می‌کنم که چه قدر آشغال از توی ماشین بیرون ریخته‌اند، کنار جاده ردیف پر از آشغال شده و همین طور اضافه می‌شود و اضافه می‌شود و این مسئولان محیط زیست همین جور نشسته‌اند خنثی و بی‌تفاوت».
کارگردان فیلم‌های چون «هامون»، «اجاره نشین‌ها» و «گاو» با اشاره به سکانس پایانی فیلمش «نارنجی‌پوش» افزود: «آن چیزی که آخر فیلم می‌گوییم آرزوی من است، همیشه در ذهنم بود که یک بسیج بشود، یک عده‌ای بیایند این کیسه‌ها را در دستشان بگیرند و در این جاده‌ها حرکت کنند و کامیون‌ها دنبالشان بیایند و این آشغالها را جمع کنند و یک خرده مردم را شستشوی مغزی بدهند که نریزید این آشغالها را بیرون نریزید، خودتان آن‌ها را تمیز کنید، همان طور که اتاق خانه‌تان را جارو می‌زنید و تمیز می‌کنید.
در فیلم هم گفتم کنار زاینده رود می‌روید سرتاسر چمن سبز و زیبا یک دانه آشغال هم نمی‌بینید؛ حتی سطل آشغالها خالی است، با این که هر روز کلی آدم می‌آید و می‌رود و آنجا می‌نشیند و پیک نیک می‌کند و می‌خورند و می‌آشامند و کباب باد می‌زنند ولی یک ذره آشغال حتی یک ته سیگارنیست.
اما اینجا هرچی به طرف بالای کشور می‌روید فرهنگ زیباشناسی و تمیزی ما تحلیل می‌رود. ما نیابد هر جای با صفا و تمیزی را کثیف کنیم».
وی در ادامه گفت: «من حیرت می‌کنم که چرا این سازمان محیط زیست که اتفاقا خیلی هم عریض و طویل است کاری نمی‌کند. نمونه بارزش همین جنگل عباس آباد.
بوی تعفن و کثافتش جوری است که نمی‌توانید نفس بکشید. نمی‌دانم از فرط تنبلی است یا چیز دیگری که این کامیون‌های پر از آشغال به جای این که ببرند بار آشغال‌شان را تحویل بدهند هُری می ریزند پایین در جنگل.
تمام این جنگل بدبخت گوشه و کنارش پراز آشغال است و دارند طبیعت را داغون می کنند».
مهرجویی در پایان مطرح کرد: «نارنجی‌پوش می‌گوید آشغال‌های دور و بر را پاک کنیم و ذهن را هم از آشغال پاک کنیم تا آشغال درون ذهن و جسم ما نفوذ نکند تا دزدی، دروغ و ریا در جامعه کمتر شود».
