چند لحظه بعد، پدر را میبینم که از پنجره به من اشاره میکند: «تو خودت برو، من برایم کاری پیش آمده، الآن نمی‌توانم بیایم.»
در ماشین را می بندم و دکمه را فشار می دهم: «مدرسه.» بعد کتابم را باز می کنم و نگاهی به درس‌های آخر میاندازم. ماشین به راه می افتد و من تا رسیدن به مقصد، روی صندلی لم میدهم.
صنعت ماشینسازی از زمانی که «کارل بنز» اولین خودرو را اختراع کرد تا امروز تغییرات زیادی کرده است. اما یک چیز هم‌چنان در همه نسلهای ماشین، یکسان بوده است: نیاز به حضور راننده.
حدود 600 میلیون خودرو در سراسر جهان وجود دارند که همه آن‌ها برای حرکت به سوخت و راننده وابسته‌اند. یعنی با وجود فرق های زیادی که در امکانات، امنیت و حتی شکل ظاهری آن‌ها به‌چشم می‌خورد، همگی در یک چیز مشترک هستند و آن هم وجود راننده است؛ البته اگر ماشین جدید شرکت گوگل را به این فهرست اضافه نکنیم!
گوگل چند سالی است که روی طرح ساخت خودروی بدون راننده کار میکند و هم‌اکنون موفق شده از آزمایشهای لازم سربلند بیرون بیاید و اجازهی تردد خودروهای هوشمند را در یک شهر دریافت کند.
ایالت نوادا در امریکا اولین‌جا در دنیاست که به این اتومبیلها اجازه تردد داده است. خودروهایی که به‌گفته برخی از دانشمندان هنوز راه زیادی تا فراگیر شدن آن وجود دارد.
خودروهای بدون سرنشین گوگل با استفاده از مکانیابهای جی‌پی‌اس هدایت میشوند. دوربین‌های ویدیویی، حسگرهای لیزری و رادارهای پیشرفته این امکان را فراهم کردهاند که محاسبات دقیقی پیرامون فاصله، سرعت و موانع صورت بگیرد و خودرو با کمترین خطا به مقصد برسد.یک تویوتای پریوس، اولین ماشینی بود که با این امکانات توانست بدون راننده در شهر بچرخد و با موفقیت آزمایش را به پایان برساند. قوانین راهنمایی و رانندگی جدیدی نیز برای تردد این ماشینها نوشته شده که قرار است از این به بعد به اجرا دربیاید. آخر وقتی رانندهای وجود ندارد باید چه کسی را جریمه کرد؟
جالب است بدانید که به‌گفته سازنده این خودروها نسل ماشینهای هوشمند میتوانند تصادفات رانندگی را کاهش دهند؛ چرا که این بیدقتیها تنها به خاطر وجود انسان رخ میدهد!
اختراع جدید گوگل توانسته 320 هزار کیلومتر را بدون هیچ تصادفی بپیماید. در حال حاضر خودروهای بدون راننده‌ی گوگل شامل شش خودروی تویوتا پریوس، یک خودروی آئودی‌تی‌تی ویک لکسوس هستند.
