از سوی دیگر رصد مواضع شورای همکاری خلیج‌فارس در قبال دیگر تحولات منطقه، این موضوع را عیان می‌کند که شورای فوق در اتخاذ سیاست‌های خود از ترتیبات منطقه‌ای گذر کرده و وارد مرحله مداخله‌گرایی منطقه‌ای با دخالت در امور سایر کشورها شده است.
برای اثبات این موضوع مصادیق فراوانی یافت می‌شود که می‌توان کمک‌های فراوان و مستمر اعضای این شورا در طول جنگ تحمیلی به صدام، مشارکت و اعزام نیرو از سوی کشورهای عضو این شورا به لیبی، اعلام مواضع خصمانه و مداخله‌جویانه در موضوع هسته‌ای ایران و مذاکراتش با گروه 1+5 و دخالت‌های آنها را درخصوص حق حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بر جزایر سه‌گانه نام برد.
به‌راستی شورایی که در روز 25می1981 با گردهمایی کشورهای بحرین، کویت، عمان، قطر، عربستان‌سعودی و امارات متحده عربی به‌طور رسمی شکل گرفت، آیا آنطور که گفته می‌شود واکنش حکام عرب در برابر پیروزی انقلاب اسلامی در ایران بوده است تا در برابر موجی از بیداری اسلامی که به‌تبع انقلاب اسلامی در میان ملت‌های منطقه ایجاد شده بود قد علم کند یا اینکه در کنار این موضوع باید علت آن را جوابی به تفکرات ناسیونالیستی کشورهای تازه‌تاسیسی دانست که در گذر تاریخی حضوری بیش از 200سال ندارند، تا از این رهگذر توشه‌ای برای جبران کمبودهای تاریخی و فرهنگی خود در قبال ایران دست‌و‌پا کنند؟
موجودیت شیوخ جنوب خلیج‌فارس به اواخر قرن18 و اوایل قرن19 بازمی‌گردد، در مورد کشورهای کویت و بحرین باید گفت که آل‌اتوبی در اواخر قرن18 از صحرای نجد حرکت کرده و شاخه‌ای از آن با نام آل‌صباح وارد کویت شده و شاخه دیگر هم به نام آل‌خلیفه وارد بحرین شده است.
ساکنان ابوظبی و دبی هم بنابر نظر کارشناسان از طایفه بنی‌یاس هستند که در اواخر قرن18 به این منطقه مهاجرت کرده‌اند. چنین نظری در مورد اعراب بنی‌کعب نیز وجود دارد. راجع به قاسمی‌ها نیز دو نگرش وجود دارد؛ یک دسته ریشه آنها را از سواحل ایران و دسته دیگری آنها را متعلق به صحرای نجد می‌دانند. بنابراین حیات تاریخی جامعه جنوب خلیج‌فارس در یک پروسه زمانی 200ساله می‌گنجد. ایران از گذشته کشوری بزرگ در منطقه محسوب می‌شده و تسلط و اشراف کاملی بر این خلیج فارس داشته ولی موجودیت شیوخ مهاجر خلیج‌فارس مدیون انگلستان است؛ در غیراین صورت یا جذب ایران و یا کشور عثمانی می‌شدند.
اما با این اوصاف پس از حضور رئیس‌جمهور کشورمان به‌عنوان نخستین مقام رسمی ایران بعد از الحاق جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب‌بزرگ و کوچک شاهد واکنش نامناسب مقامات اماراتی هستیم و در کنار کشور امارات اتخاذ مواضع تکراری شورای همکاری خلیج‌فارس علیه ایران را نیز شاهدیم.
از این‌رو آخرین بیانیه این شورا بار دیگر واکنش رامین مهمانپرست، سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان را برانگیخت و وی با رد کامل مفاد بیانیه پایانی نشست وزرای خارجه شورای همکاری خلیج‌فارس در جده در مورد جزایر سه‌گانه ایرانی تأکید کرد که جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب‌بزرگ و تنب‌کوچک جزء جدایی‌ناپذیر خاک جمهوری اسلامی ایران بوده و خواهند بود.
