ایجاد بازی مالکانه، در اختیار داشتن مالکیت توپ و میدان، ارسال پاس‌های متعدد و کم اشتباه و انجام یک بازی سرعتی همیشه طرفداران زیادی دارد ولی کی‌روش با وجود اینکه بیش از یک سال از حضورش در تیم ملی می‌گذرد هنوز نتوانسته تغییر خاصی در سبک بازی تیم ملی به‌وجود بیاورد. البته دلایل این موضوع را می‌توان بیشتر به مشکلات تاکتیکی فوتبال ایران در چند سال اخیر ربط داد و خیلی‌ها معتقدند که حتی مربی‌ای مثل کی‌روش هم به این زودی نمی‌تواند فوتبال ایران را از قالب سنتی‌اش خارج کند.
معمولا شخصیت تیم ملی هر کشوری برگرفته از شخصیت فوتبال باشگاهی آن کشور است. به‌طور مثال در فصل گذشته 62درصد از گل‌های به ثمر رسیده توسط سه تیم بالای جدول یعنی سپاهان، تراکتورسازی و استقلال از روی ضربات ایستگاهی و اوت دستی بوده که این نشان می‌دهد ساختار تاکتیکی فوتبال ایران همچنان دور از انجام یک بازی مالکانه و زمینی است.
در حال حاضر در تیم ملی چندان خبری از ارسال پاس‌های تک‌ضرب، بدون اشتباه و پاس‌هایی که عمق دفاع حریف را بشکند نیست و این به‌دلیل ضعف فوتبال ما در ساختن فضا در نقاط مختلف زمین است. در ایجاد فضاسازی و ارسال پاس‌های عمقی، بارسلونا یک الگوی تمام‌عیار در فوتبال امروز محسوب می‌شود ولی دلیل موفقیت آنها در ارائه این شیوه فقط به دو موضوع مربوط می‌شود که یکی در اختیار داشتن مالکیت توپ و دومی فضاسازی فوق‌العاده این تیم در زمین مسابقه است. فوتبال ایران اما در این زمینه مشکل اساسی دارد و این یک حقیقت تلخ اما پذیرفته شده است که بازیکنان ایرانی درک بالایی از انجام حرکات بدون توپ و ایجاد فضا برای هم تیمی‌های خود ندارند.
در سال‌های اخیر فقط شاهد ظهور دو ستاره در فوتبال ایران بودیم که در بازیسازی و ارسال پاس‌های عمقی یک نمونه هستند؛ نخستین بازیکنی که در یک دهه اخیر چهره شد محرم نویدکیا بود. مهم‌ترین شاخصه او قدرت بالای حمل توپ و نفوذ به قلب دفاع حریف است که ناخودآگاه آرایش مدافعان حریف را به هم زده و فضای مناسبی را ایجاد می‌کند. مجتبی جباری دومین بازیکنی است که مثل نویدکیا هنر بازیسازی بالایی دارد. او برخلاف محرم فوتبالیست پا به توپی نیست ولی به‌دلیل هوش بالای خود همیشه می‌تواند قبل از حریف تصمیم بگیرد و حفره‌های دفاعی حریفان را به خوبی می‌شناسد.
در فوتبال ایران بازیکنان بازیساز بسیار کم هستند و این شاید یکی از دلایل عدم‌موفقیت تیم ملی در بازی زمینی است. بازی‌های اخیر تیم ملی به خوبی نشان می‌دهد که طرز فکر فوتبالیست‌های ایرانی نسبت به گذشته تغییر خاصی نکرده و بی‌جهت نیست که کی‌روش مدتی پیش در مصاحبه‌ای گفت که من برای ایجاد تغییر به فوتبال ایران آمده‌ام ولی خودم در حال تغییر هستم.
