2 سالی که تجربه خوبی برای همه احزاب بویژه اصولگرایان بود. تجربه‌ای که در سخنان بزرگ آنها یعنی حبیب الله عسکراولادی در دومین مجمع عمومی این خانه که برای اصلاح اساسنامه و جلب همکاری معترضین تشکیل شد، تبلور یافت.
شاید هیچ متنی به اندازه اظهارات عسکراولادی نتواند وضعیت احزاب و روابط بین آنها را در 2 سال اخیر به تصویر بکشد. آنجا که او می‌گوید: «اگر تحزب تضعیف شود دیکتاتوری تقویت می‌شود. اختلافات ما در خانه احزاب سبب شده تا تحزب در کشور منفی جلوه کند.
این امر بسیار برای ما و کشور ضرر دارد. متاسفانه برخی مسئولان کشور هرجا کم می‌آورند و در بن بست قرار می‌گیرند، حزب و تحزب را مورد انتقاد قرار می‌دهند. این مسئله یک اخطار به ماست که برای حفظ تحزب و شأن احزاب اختلافات سطحی را کنار بگذاریم. احزاب رسمی کشور بر اساس قانون اساسی و نظام رسمیت پیدا کرده‌اند و ما به نمایندگی از احزاب در اینجا دور هم جمع شده‌ایم.»
این دومین مجمع عمومی فوق‌العاده خانه احزاب ایران بود که برای اصلاح اساسنامه تشکیل می‌شد و در آن سرانی از احزاب باسابقه کشور از هر2 جناح اصولگرا و اصلاح‌طلب شرکت کردند. اولین مجمع عمومی فوق‌العاده از سوی اصولگرایان تحریم شده بود چرا که آنها شورای مرکزی سوم را به رسمیت نمی‌شناختند که بخواهند در جلسه‌ای که آنها برگزار می‌کنند شرکت کنند.
آن جلسه و این جلسه هیچ کدام به حدنصاب نرسید و موضوع اصلاح اساسنامه به مجمع عمومی سوم کشیده شد. به حد نصاب نرسیدن ناشی از آن بود که بسیاری از احزاب استانی نمی‌توانستند در جلسات شرکت کنند، زیرا رسم کلیه مجامع عمومی را می‌دانند که در دور اول و دوم به حد نصاب نرسیده و لغو می‌شوند و کار به جلسه سوم می‌کشد لذا صبر می‌کنند تا وقتی که مطمئن شوند جلسه رسمیت می‌یابد.
این کمیته پیش از تشکیل جلسه پنج شنبه ، 3 بار دیگر هم با یکدیگر تشکیل جلسه دادند. جلساتی که در آن پذیرش مشروعیت شورای مرکزی سوم و پیشنهاد آنها برای اصلاح اساسنامه به عنوان تنها راه قانونی برگزاری مجدد انتخابات به شکلی که اصولگرایان مد نظر دارند تنها یکی از نتایج آن بود.
مهمترین اصلاحات
و اما مهمترین اصلاحاتی که قرار است در اساسنامه خانه احزاب اعمال شود درباره نحوه برگزاری انتخابات و تعداد اعضای شورای مرکزی است. پیشنهادهایی در این زمینه وجود دارند که از سوی شورای مرکزی و احزاب دیگر مطرح شده‌اند. پیشنهادهای مطرح شده به این شرح‌اند:
1- انتخابات فراکسیونی شود و هر فراکسیون به ازای 10 و یا 20 عضو خود یک نماینده در شورای مرکزی داشته باشد.
2- تعداد اعضای شورای مرکزی از 15 نفر به 21 یا 30 نفر افزایش یابد تا همه گروه‌ها فرصت حضور در شورای مرکزی را پیدا کنند.
3- حق رای اعضا محدود شود. مثلاً هر تشکل فقط به 9 نفر از 15 نفر رای دهند که در این صورت اگر فهرستی هم برنده شود تنها 9 کرسی را به خود اختصاص می‌دهد و زمینه برای سایر تشکل‌ها باز می‌شود.
4- پیشنهاد شورای مرکزی هم این است که تعداد اعضای شورای مرکزی همان 15 نفر باشد اما در شرایط اضافه شدن هر 20 گروه به خانه احزاب یک نفر به شورای مرکزی اضافه شود.
