خوشبختانه حضور چهارمدال‌آور جهانی در ترکیب تیم کشتی آزاد ایران، این نوید را می‌دهد که در انتظار نتایجی بهتر از بازی‌های المپیک پکن از سوی قهرمانان خود باشیم. حضور کشتی‌گیران باتجربه امتیاز بزرگی است که تیم ایران را تا حدودی از سایر حریفانش متمایز می‌سازد و اصولا در المپیک‌ها سعی همه تیم‌های ورزشی این بوده که باتجربه‌ها را در شرایط مساوی به جوان‌ها ترجیح می‌دهند.
برخلاف دیگر دوره‌های المپیک، تیم کشتی آزاد ایران در این دوره با وجود تغییرات مدیریتی و چند جابه‌جایی در اوزان هفت‌گانه هرگز اسیر حاشیه‌ها نشد و همین موضوع بیانگر همدلی میان کشتی‌گیران و کادرفنی برای رسیدن به موفقیت در المپیک است.
تغییرات در کادرفنی هم حتی آنگونه که پیش‌بینی می‌شد با توجه به کارآزمودگی خادم تأثیر منفی بر کار ملی‌پوشان نگذاشت و همه‌‌چیز به‌خوبی و خوشی پیش رفت. اگرچه معتقدم همه افراد با وجود دارا بودن ارزش‌های غیرقابل کتمان بی‌عیب و نقص نیستند ولی کادرفنی فعلی نشان داده که قابلیت اداره امور را داراست.
رسول خادم به‌رغم اینکه تجربه هدایت تیمی در المپیک را نداشته اما هم خودش و هم علیرضا رضایی و محمد طلایی تجربه کشتی گرفتن در المپیک را دارند و با فضای مسابقات بیگانه نیستند.
از دید من حسن رحیمی، مهدی تقوی، رضا یزدانی و صادق گودرزی بخت زیادی برای رفتن روی سکو را دارند و آن سه نفر دیگر هم درصورت داشتن قرعه مساعد بدون شانس نیستند.
در مقایسه با گذشته هم باید اذعان داشت جدا از افزایش سرعت در اجرای تکنیک و قدرت، یک کشتی‌گیر برای قهرمانی کار دشواری آن هم در یک روز پیش‌رو دارد، درحالی‌که قبلا با انجام مبارزات یک وزن در سه روز یک کشتی‌گیر با استراحت بیشتر می‌توانست با تجدید قوا خود را به فرم مطلوب برساند. پیش‌بینی من برای تیم ملی کشتی آزاد کسب سه‌مدال است که یکی از آنها می‌تواند به رنگ طلا باشد.
