پدر عود ایران درباره وضعیت فعلی‌اش به خبرنگار بخش موسیقی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، گفت: اکنون در منزلم به سر می‌برم و خدا را شکر می‌کنم که هنوز نفس می‌کشم، اما جمعه‌ها به تدریس موسیقی مشغول هستم.
او ادامه داد: چندی پیش در فرهنگسرای نیاوران بزرگداشتی برایم برگزار شد که اقدام خوبی بود، چرا که فهمیدم کسی از ما یادی می‌کند. تا کنون 77 سال نفس کشیده‌ام و باید خدا را شکر کنم.
نریمان در ارزیابی از وضعیت کنونی موسیقی کشور اظهار کرد: مسلما از شرایط راضی نیستم. دوران طلایی ما به همان دهه 30 باز می‌گردد و بیشتر آلبوم‌ها که پخش می‌شود مربوط به همان دوره است، اما خوشحالم که امروز موسیقی ما علمی‌تر شده است.
این نوازنده پیشکسوت تاکید کرد: بنده از هنرجویان هنرستان موسیقی و دانشجویان انتظار بسیاری دارم تا به موسیقی کشور خدمت کنند. این روزها اجراها خوب هستند اما ارائه آنها ضعیف است.
او افزود: برای نمونه در کنسرت‌های موسیقی، گروه‌ها از ساز‌هایی استفاده می‌کنند که از ساز‌های اصیل ایرانی به حساب نمی‌آیند، مثلا گیتار سازی متعلق به ما نیست.
نریمان در عین حال معتقد است: اهالی موسیقی از نظر معلومات و تحصیلات آکادمیک پیشرفت زیادی دارند، اما از نظر ارائه کار ضعیف هستند.
منصور نریمان در سال ۱۳۱۴ در مشهد متولد شد. پدرش که خود سه تار، تار و نی را به خوبی می‌نواخت از همان دوران کودکی او را تحت آموزش خود گرفت و با ردیف‌ها و گوشه‌های موسیقی ایرانی آشنا کرد و نواختن سه تار را به او آموخت.
نریمان از سن چهارده سالگی همکاری خود را با رادیو مشهد به عنوان تک‌نواز موسیقی آغاز کرد و پس از تسلط کافی بر شیوه نوازندگی عود، در بعضی برنامه‌ها به اجرای موسیقی با این ساز پرداخت.
پس از مدتی همکاری با رادیو مشهد، به شیراز نقل مکان کرد و به مدت چهار سال فعالیت و همکاری خود را در زمینه موسیقی و اجرا با رادیو شیراز ادامه داد. پس از آن به عنوان تک‌نواز رسمی رادیو در کنار اساتید دیگر نظیر جلیل شهناز، فرهنگ شریف، پرویز یاحقی و دیگر تک نوازان آن دوره به فعالیت خود در رادیو تهران ادامه داد.
در سال ۱۳۴۱ از نریمان برای تدریس تخصصی ساز عود در هنرستان موسیقی دعوت به عمل آمد، در این سالها تصمیم به نگاشتن کتابی برای تدریس این ساز گرفت.
این کتاب با نام «شیوه بربت نوازی» در سال ۱۳۷۲ همراه با دوره عالی که شامل پنج اتود متنوع است به چاپ رسید. از تالیفات دیگر نریمان می‌توان به کتاب «۴۲ قطعه برای عود» و «ردیف موسیقی ایرانی برای بربت» اشاره کرد.
