غنی‌سازی اوقات فراغت شهروندان موضوع حائز اهمیتی است که هنوز به‌طور جدی مورد توجه مسئولان امر قرار نگرفته است. بنا به گفته مسئولان، آمار بزهکاری در فصل تابستان و همزمان با تعطیلی مدارس افزایش می‌یابد تعطیلی بیش از 12میلیون دانش‌آموز، ناهماهنگی بین دستگاه‌های ذی‌ربط را درخصوص غنی‌سازی اوقات فراغت بیش از پیش نمایان می‌سازد. در مجموع اوقات فراغت به‌اصطلاحی تبدیل شده که در قالب آن انسان هر چه بیشتر دنبال آزادی و استقلال در عملکرد است.
در قرن کنونی، اوقات‌فراغت بخش مهمی از زندگی افراد را تشکیل می‌دهد البته در این بین «کار» به مهم‌ترین جزء زندگی افراد تبدیل شده و نقش تعیین‌کننده‌ای دارد. به گفته کارشناسان، بی‌تردید اوقات‌فراغت از نظر کمی، امروزه از کار پیشی گرفته و از نظر کیفی نیز مهم‌تر از کار شده است. بین کار و اوقات فراغت رابطه‌ای نزدیک وجود دارد. نکته حائز اهمیت این است که اوقات فراغت، زمان بیهوده و بدون حس مسئولیت در زندگی افراد نیست بلکه در این زمان از انسان انتظار بیشتری می‌رود که احساس مسئولیت کند.
برداشت عمومی از اوقات فراغت این است که همه فعالیت‌های اوقات فراغت حتما باید با ورزش و فعالیت‌های بدنی همراه باشد البته فعالیت‌های ورزشی یکی از راه‌های غنی‌سازی اوقات فراغت است. یکی دیگر از راه‌های غنی‌سازی اوقات فراغت، گذراندن این اوقات در کنار خانواده است. برنامه‌ریزی برای اوقات فراغت نمی‌تواند موضوعی مستقل و بی‌ارتباط با سایر اوقات باشد بلکه باید دقیقا کامل‌کننده سایر برنامه‌های زندگی باشد.باید توجه داشت که عواملی مانند سن، جنس، سطح معلومات، موقعیت اجتماعی و شغلی، وضعیت خانوادگی، امکانات و محیط خانوادگی به روش‌های مختلفی بر فرصت‌های افراد در فعالیت‌های اوقات فراغت تأثیر می‌گذارند.
ورزش‌های تفریحی با ورزش‌های مربوط به اوقات فراغت، از مناسب‌ترین و شاید ضروری‌ترین گونه‌های گذران اوقات فراغت در عصر حاضر است. زندگی ماشینی موجب شده که بسیاری از مردم در سنین مختلف با مشکلات زیادی در زمینه سلامت و به‌ویژه اضافه وزن روبه‌رو باشند. از این رو، ضرورت توجه هر چه بیشتر به ورزش‌های تفریحی احساس می‌شود.
به هر روی مشکلاتی در امر برنامه‌ریزی برای غنی‌سازی اوقات فراغت وجود دارد که هنوز حل نشده است. برخی از این مشکلاتی بدین شرح است: بی‌توجهی به امر غنی‌سازی اوقات فراغت و نبود برنامه‌ریزی مدون و اصولی از سوی مسئولان دستگاه‌های ذی‌ربط، بالا‌بودن هزینه‌ها و کم توانی مالی خانواده‌ها، استفاده بهینه‌نکردن از فضاهای موجود مدارس در ساعات غیرآموزشی، کمبود امکانات و در دسترس نبودن امکانات موجود برای همه شهروندان، نبود اعتبارات کافی و مهم‌تر از همه ناهماهنگی بین دستگاه‌ها و سازمان‌هایی ذی‌ربط.
نکته مهم اینکه فعالیت‌هایی که بیش از 30سازمان و ارگان برای غنی‌سازی اوقات فراغت انجام می‌دهند، به‌علت نبود متولی خاص هرگز کافی به‌نظر نمی‌رسد و تنها طیف اندکی از شهروندان را شامل می‌شود. با توجه به وضعیت کنونی اوقات فراغت پیشنهاد می‌شودیک برنامه‌ریزی کلان برای غنی‌سازی اوقات فراغت تدوین شود و همه سازمان‌های ذی‌ربط ملزم به رعایت آن باشند.
افزون بر این اعتبارات اختصاص‌یافته به بخش فعالیت‌های فوق برنامه افزایش یابد و از طرفی با اطلا‌ع‌رسانی مناسب، نگرش خانواده‌ها در توجه به اوقات فراغت تغییر کند.
