حتی در دنیای مجازی هم این اعتراض شدت گرفت به‌طوری که چند مرکز اسلامی خواهان توقف پخش این سریال شدند. سریال زندگی عمر الفاروق از ابتدای‌ماه رمضان شروع شده بود، سریالی که به‌عنوان پرخرج‌ترین پروژه تلویزیونی در جهان عرب نام گرفته‌است. این سریال به حدود چهل سال از زندگی عمر بن خطاب، خلیفۀ دوم از خلفای اهل سنت می‌پردازد که با اعتراض مراجع دینی مواجه شد به‌طوری که مراجع دینی خواستار توقف این سریال شدند. موج اعتراض‌ها به‌شدت گسترده بود، به گفته کارگردان این سریال اگر دولتی یا شبه‌دولتی‌بودن شبکه تلویزیونی قطر و شبکه «mbc» نبود شاید این سریال به این راحتی و گستردگی پخش نمی‌شد.
اصولا ساخت سریال‌های مذهبی با چالش‌های بسیاری روبه‌روست. راضی نگه‌داشتن مخاطبان و از همه مهم‌تر احترام به سلیقه مخاطب از مهم‌ترین نکات در سریال‌های مذهبی است. که با توجه به موج گسترده اعتراض‌ها به‌نظر می‌رسد که این سریال نتوانسته موفق عمل کند.
این روزها تلویزیون ایران شبکه‌های مختلفی را در اختیار دارد. شبکه‌هایی که تنها برای مخاطبان ایرانی طراحی نشده و مخاطبان آن سوی آب‌ها را نشانه گرفته است. اگر هنرمندان و مسئولان به سیاست‌های پخش شده داستان‌های سریال‌های کشورهای دیگر اعتراض دارند، بهتر است به جای اعتراض، اقدامات دیگری صورت بگیرد. اقداماتی ازجمله ساختن سریال‌های خوش‌ساخت و ارزشمند که قابل رقابت با سریال‌های خارجی باشد و از سوی دیگر ترویج‌کننده فرهنگ باشد.
شاید طنز تلخ سریال عمرالفاروق در این موضوع باشد که این طرح و داستان از دل فیلمنامه‌نویسان ایرانی‌ها بیرون آمده است؛ به‌طوری که احمدرضا گرشاسبی، کارگردان ایرانی، سازندگان سریال عمر را به دزدی متهم کرده است و به فارس گفته است: «سریال عمر توسط حاتم علی، یکی از کارگردانان سوری ساخته شده است. ایشان کسی است که چهار سال پیش من و آقای علی اکبری برای بازبینی لوکیشن‌ها و دیدن عوامل به دفتر ایشان رفتیم و خلاصه ۱۱ صفحه‌ای به زبان عربی فیلمنامه را به آنها ارائه دادیم.»
هرچند که کارگردان سوری این قضیه را تکذیب کرده است اما به‌نظر می‌رسد که گرشاسبی درصدد روشن کردن این داستان است: «سریال عربی عمر الفاروق با نگاه مستقیم به فیلمنامه «ابوطالب» من ساخته شده و با توجه به کپی‌رایت بین‌المللی فیلمنامه، آن را از سوی مراجع قضایی پیگیری می‌کنم.»
دامنه اعتراض‌های این سریال از هنرمندان به اهالی سیاست، نمایندگان عضو کمیسیون روحانیون و نمایندگان مجلس شورای اسلامی هم رسید. اما به‌نظر می‌رسد به جای اینکه انتقاد را به سمت بیگانان ببریم باید شکایت را به سمت رسانه‌ها و تلویزیون برد که چرا در این مدت اثر ماندگار دینی و فاخر تولید نکرده‌اند تا به راحتی پاسخی برای کارهای این چنینی باشد.
اگر تولید سریال‌هایی از جنس امام علی(ع) که در زمان پخش خود با اقبال مخاطب روبه‌رو شد بیش از این بود و اگر روند سریال‌های مذهبی خوش ساخت ادامه پیدا می‌کرد، قطعا نیازی به اینگونه اعتراض‌ها نبود؛ چرا که پاسخ‌های بهتر و کوبنده‌تر در قبال این سریال‌ها وجود داشت،خصوصا که این اعتراض‌ها باعث نشد که پخش این سریال متوقف شود و پخش این سریال تا آخر‌ماه رمضان ادامه داشت. شاید اگر سریال ابوطالب که درباره زندگی حضرت ابوطالب نوشته بود و به‌دلیل ساخت پروژه‌ای دیگر با موضوعی مشابه و اولویت داشتن آن برای مسئولان منتفی نمی‌شد، امروز داستان شکل دیگری پیدا می‌کرد و جهت اعتراض‌ها به‌گونه‌ای دیگر شکل می‌گرفت.
