این کارگردان سینمای ایران در بخش‌هایی از این نوشتار که در اختیار بخش سینمایی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، قرار گرفته است با اشاره به خرداد ماه سال 76 و اولین دوره‌ی برگزاری جشن سینمای ایران خاطرات خود را از طراحی نشان خانه سینما در آغاز فعالیتش مطرح کرده و با یادآوری دیدارش با مرتضی ممیز در مقاطع مختلف آورده است:
"او را در طولِ سالهایِ پس از انقلاب، چهار بار ملاقات کردم. یک بار در دورانِ جنگ در دفترِ کارش، به بهانه‌یِ منتشر شدن دوره‌یِ پنج جلدی کتابِ عکسهای جنگ که او طراحی جلد و صفحه‌های آن را انجام داده بود. دو بار و در دو دوره یِ پیاپی در بینال ِ نقاشیِ کتابِ کودکان، که او داور بود و من میهمان و یک بار در دفترِ انتشارات ِ دوستی مشترک، به صرف ناهار و گفتگو.
او بنیانگذارِ رشته‌ی گرافیک در دانشگاه ، طراح و گرافیست کتاب، مجلات، پوستر، تئاتر و سینما، مولف و مدرس دانشگاه، موسس و رئیسِ انجمن گرافیک ایران و برنده‌یِ دهها جایزه از مجامعِ داخلی و خارجی بود.
آرمها و نشانه‌های شهرداری تهران، شهرداری اصفهان، شرکت سایپا، موسسه استاندارد، دانشگاه علوم پزشکی، سازمان چای کشور، شرکت فولاد، انجمن معماران و شهرسازان، سازمان آتش نشانی کشور، شرکت ایران خودرو و دهها نمونه‌ی دیگر، نشانه‌ها و یادگارهای کسی است که سُلوکَش، اخلاق و مهربانی و سُکوتش سـرشـار از ناگفته ها بود.
او با دو چشمِ نـافـذ، در قابِ آن چهره‌یِ اساطیری ، تجربه ، شعر و شعور را با سکوت درآمیخته بود. انگار نه انگار ، اثرِ سرِ انگشتانِ او بر جای جایِ زندگیِ همه‌یِ ایرانیان نقش بسته بود. او مرتضی ممیز بود."
احمدرضا درویش در پایان نوشتار خود، یاد و نام مرتضی ممیز را در سالروز تولدش گرامی داشته است.
