به گزارش خبرگزاری مهر، این زیست حسگر به جای نمونه گیری از خون بیمار، می‌تواند با استفاده از دیگر مایعات بدن مانند عرق و اشک به طور مداوم میزان گلوکز خون را اندازه گیری کند.
چنین حسگرهایی جدید نیستند اما مدل‌های قبلی اندازه بزرگی داشتند و انرژی زیادی مصرف می‌کردند، در حالی که این زیست حسگر جدید حاوی یک تراشه 0.5 x 2 میلی متری است و انرژی کمتر از 100 میکرو آمپر با ولتاژ پنج ولت مصرف می‌کند.
این تراشه با یک نانو پتانسیوم استات ادغام شده که غلظت پراکسید هیدروژن (H2O2) و دیگر مواد شیمیایی ناشی از واکنش الکتروشیمیایی را با کمک آنزیمی موسوم به گلوکز اکسیداز اندازه گیری می‌کند.
این ابزار از غلظت این مواد شیمیایی برای محاسبه میزان قند خون بیمار استفاده می‌کند.
یک مبدل دیجیتالی آنالوگ نیز به این تراشه افزوده شده که سیگنال‌های الکتروشیمیایی را به داده‌های دیجیتالی تبدیل می‌کند. یک انتقال دهنده نیز داده‌ها را به طور بی سیم به یک گیرنده همراه منتقل می‌کند.
این دستگاه به بیماران امکان می‌دهد تا به طور مداوم میزان قند خون خود را تحت نظر داشته باشند. این دستگاه به انرژی بسیار کمی نیاز دارد و می‌توان چندین هفته و یا ماه از آن استفاده کرد. همچنین می‌توان انرژی مورد نیاز این حسگر را با امواج رادیویی تامین کرد.
مشابه لنزهای تماسی الکترونیکی ساخته شده توسط محققان دانشگاه واشنگتن و شرکت تحقیقاتی مایکروسافت این زیست حسگر کوچک را می‌توان در نزدیک چشم قرار داد و داده‌ها به طور بی سیم به یک پمپ انسولین مینیاتوری کاشته شده در بدن که به طور خودکار میزان دقیق قند خون لازم را مدیریت می‌کند انتقال داد.
این زیست حسگر توسط شرکت فناوری پزشکی هلندی NovioSense BV ساخته شده است.
