اعتراض‌ها، مردم آمریکا را آگاه کرد

درباره وضعیت کنونی جنبش با دکتر جان‌هاموند، استاد دانشگاه نیویورک گفت‌وگو کرد‌ه‌ایم:

• وضعیت جنبش اشغال وال استریت یک سال پس از شکل‌‌گیری چگونه است؟

این جنبش تا حدی متفرق شده است. فعالیت‌های زیادی جریان دارد، هر چند که هماهنگ نیستند. فعالان جنبش دیگر فضای پارک زوکاتی را در اشغال ندارند، اما هرازچندی در آنجا برنامه‌هایی برگزار می‌کنند. بسیاری از فعالان جنبش به خانه‌های خود بازگشته‌اند و مشغول فعالیت‌های مشخصی هستند. برخی مشغول کشاورزی هستند، برخی نرم‌افزارهای مجانی طراحی می‌کنند و عده‌ای دیگر با انواع بدهی‌ها، ازجمله بدهی وام مسکن و وام دانشجویی مخالفت می‌کنند. این فعالیت‌ها متفرق هستند و آنچه آنها را وابسته به هم نگه می‌دارد، بیش از هر چیزی نام اشغال وال استریت است.

• برخی کارشناسان معتقدند سیاستمداران آمریکایی برای گروه‌هایی که رأی نمی‌دهند، پول خرج نمی‌کنند و به آنها توجه ندارند؛ از این رو، جنبش وال استریت را کم‌اهمیت توصیف می‌کنند. آیا این جنبش از بین رفته است؟

بستگی به‌منظور شما از عبارت از بین رفتن دارد. این جنبش از اول هم قرار نبود به‌طور مستقیم روی سیاستمداران فشار وارد کند. تأکیدی که جنبش بر نابرابری درآمد، کنترل مالی و کمک‌های مالی به مبارزات انتخاباتی کرد، به‌نظرم از بین نرفته و تأثیر عمیقی بر جا گذاشته و همچنان مهم است، هر چند که از اهمیت آن نسبت به سال گذشته کاسته شده است. این جنبش اکنون فعالیت‌های مستقل و جداگانه‌ای دارد که ضرورتاً به سوی نظام سیاسی هدایت نشده است. اینطور نیست که همه آنان رأی ندهند، به غیراز کسانی که آشوب‌گرا هستند، عده‌ای رأی می‌دهند و رأی خود را به نام اوباما به صندوق می‌اندازند. طبعاً آنان سازماندهی خاصی در ارتباط با انتخابات ندارند.

• به‌نظر شما این جنبش تأثیری بر انتخابات ریاست‌جمهوری دارد؟

نه به‌نظرم تأثیر چندانی نخواهد داشت.

• آیا در راهپیمایی‌های چند روز اخیر، پلیس آمریکا مثل گذشته بود یا تحمل پلیس نسبت به معترضان کمتر شده است؟

به‌نظرم نمی‌رسد که پلیس سال گذشته تحمل بیشتری داشت. من از بقیه شهرهای آمریکا خبر دقیق ندارم، اما برخی از مقامات انتخابی نیویورک تحمل بیشتری داشتند و شاید پلیس را به خویشتن‌داری دعوت می‌کردند، اما پلیس در برخورد با معترضان در خیابان بی‌اندازه سختگیر و تند بود. بخش عمده‌ای از حمایت از جنبش به‌خاطر استفاده پلیس از افشانه فلفل و برخوردهای تند آن بود. شاید معترضان اندکی مقررات را زیر پا گذاشتند، اما در همه موارد پلیس به محض قانون‌شکنی اقدام به بازداشت می‌کرد. در ماه‌های اخیر چنین برخوردی دیده نمی‌شد، چون تظاهرات اندکی صورت می‌گرفت. به هر حال، پلیس پارسال هم تحمل زیادی نداشت.

• نظرسنجی‌های اخیر درباره جنبش اشغال وال استریت چه چیزی را نشان می‌دهد؟

نظرسنجی جدیدی ندیده‌ام، اما گمان می‌کنم بیشتر مردم دیگر به جنبش اشغال توجه نمی‌کنند، زیرا فعالیتی از آن دیده نمی‌شود. اگر پس از رخدادهای این چند روز، نظرسنجی صورت می‌گرفت، شاید نتایج جدیدی به‌دست می‌آمد.

• آیا مردم نسبت به پارسال آگاهی بیشتری دارند؟

بله، فکر کنم اینگونه است. مردم همچنان نسبت به نابرابری درآمد نگرانی دارند و ستاد انتخاباتی اوباما تا حدی به این موضوع پرداخته است. موضوع سابقه صندوق سرمایه‌گذاری رامنی مورد توجه بیشتری قرار گرفت زیرا جنبش اشغال زمینه را برای این پرسش‌ها فراهم کرد.

• آیا جنبش وال استریت دستور کار سیاست خارجی دارد؟

به‌طور مشخص خیر، اما به‌طور کلی می‌توان گفت اعضای این جنبش به کاستن از هزینه نظامی، مداخله کمتر در امور خارجی و اختصاص بودجه این قبیل موضوع‌ها به امور داخلی مانند آموزش، بهداشت و غیره گرایش دارند. در مورد حمایت آمریکا از جنبش‌های دمکراسی‌خواهانه در خاورمیانه، فکر کنم اختلاف نظر وجود دارد. برخی می‌گویند دولت آمریکا باید قویاً حمایت کند و برخی دیگر می‌گویند باید حمایت کند، اما نباید برای ارائه کمک نظامی حضور داشته باشد.