به گزارش فارس، چهارمین سمپوزیوم بین المللی مجسمه‌سازی تهران در باغ موزه قصر تهران برپاست که در این دوره 20 هنرمند ایرانی و خارجی از کشورهای ایران، آلمان، اسپانیا،ترکیه، ایتالیا، مکزیک، پرتغال و ژاپن با یکدیگر به رقابت می‌پردازند و 11 دانشجوی مجسمه‌سازی نیز در بخش دانشجویی و غیر رقابتی حضور دارند که به کسب تجربه در کنار هنرمندان حرفه‌ای می‌پردازند.
این سمپوزیوم سال گذشته در برج میلاد برگزار شد که سرمای هوا در بلندترین برج مخابراتی ایران باعث مشکلاتی برای مجسمه‌سازان شده بود و مردم علاقمند نیز به دلیل دوری از مرکز شهر کمتر امکان بازدید از این سمپوزیوم را داشتند، امسال این رویداد بین‌المللی به مرکز شهر و باغ موزه قصر تهران منتقل شده است که با استقبال بیشتر مردم و علاقمندان به هنر مجسمه‌سازی رو به رو شده است.
این روزها مردم علاقمندی که از مقابل باغ موزه قصر تهران عبور می‌کنند شاهد تلاش 31 مجسمه ساز برای خلق آثارشان هستند.
آثار انتزاعی برای سمپوزیوم ها مناسب ترند
رضا قره باغی یکی از شرکت کنندگان بخش اصلی در چهارمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه سازی تهران است که درباره کیفیت برگزاری این دوره از سمپوزیوم گفت: روند برگزاری این سمپوزیوم رو به رشد است و آثار از نظر انتخاب و آن چه به بخش اجرایی راه یافته، کیفیت خوبی داشته است.
او درباره استفاده از متریال سنگ هم گفت: متریال مناسبی است و برای اجرا در ابعاد کوچک برای سمپوزیوم امکان خوبی دارد.
او که پیش از این تجربه کار با سنگ را داشته است درباره متریال مشخص این سمپوزیوم گفت: این سمپوزیوم به بخشی از گرایش‌های مجسمه سازی که به هنر عمومی مربوط می‌شود، کمک می‌کند ولی نه به بدنه اصلی این هنر چرا که مسیر خلاقه و ناب در هنر مجسمه سازی چیز دیگری است.
او درباره نقطه ضعف‌های این سمپوزیوم هم گفت: اگر از سنگ با کیفیت تری استفاده می‌شد، بهتر بود. اما در مجموع، سمپوزیوم روند مناسب و مطلوبی را دارد.
قره باغی درباره رویکرد عمومی مجسمه سازان به سمت آثار انتزاعی در این سمپوزیوم توضیح داد: هر دو بخش فیگوراتیو و انتزاعی در هنر مجسمه سازی جایگاه خاص خود را دارند در بخش فیگوراتیو کمی احتیاط دیده می‌شود و آموزش آن در دانشگاه ها فراموش شده است.
به همین دلیل طیف مجسمه سازان فیگوراتیو به نسبت کمتر شده است. اما از سوی دیگر چون مدت این سمپوزیوم کوتاه است، استفاده از کار فیگوراتیو که دارای جزئیات زیادی است مناسب نیست.
بنابراین طرح ها به سمت مینیمال و انتزاعی رفته است. در سمپوزیوم های خارجی هم، کار فیگوراتیو کمتر انتخاب می‌شود که دلیلش محدودیت زمانی است.
این هنرمند مجسمه ساز درباره ارتباط مردم با آثار انتزاعی هم گفت: فرقی نمی‌کند کارهایی که از نظر فرم و معنا در قالب تجریدی قرار دارد، ارزش خاص خود را دارد و مجسمه خوبی برای نصب در سطح شهر می‌تواند باشد، همان طور که برج آزادی برای هر بیننده ای زیبا و دلپذیر است و مردم با آن ارتباط برقرار کرده‌اند.
قره باغی کیفیت آثار هنرمندان خارجی این سمپوزیوم را خوب توصیف کرد و گفت: در آثار هنرمندان خارجی، کارهای با کیفیت تری از نظر ایده و فرم را شاهدیم که این اتفاق خوبی است.
این هنرمند درباره روند رشد هنر مجسمه سازی ایران هم توضیح داد: به دلیل عدم ارتباط با جریانات روز هنری،اقتصاد هنر و ... هنر مجسمه سازی ما ضربه های سهمناک خورده و در شرایط بحرانی قرار دارد، از سوی دیگر جریانات هنری ما خودجوش عمل نمی‌کنند و به سفارش سازمان های دولتی وابسته است که به همین دلیل جریان خلاقه در هنر به ندرت پیش می‌آید و از طریق نمایشگاهی هم این جریان هنری کند است، با این حال، برپایی این رویدادها برای ایران کمک کننده است.
حضور دانشجویان در کنار حرفه‌ای‌ها، موجب رشد مجسمه‌سازی ایران می‌شود
«خوزه میگوئل ایسلا» یکی از هنرمندانی است که از کشور اسپانیا برای شرکت در چهارمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران به ایران آمده است.
خوزه میگوئل ایسلا به گفته خودش هر ساله در هشت سمپوزیوم مجسمه‌سازی بین‌المللی شرکت می‌کند و سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی مصر،استرالیا،آلمان،جورجیا (آمریکا)،ایران و چین از برنامه‌های سال 2012 این هنرمند بوده است که در آنها حضور داشته است.
این مجسمه‌ساز پرکار علاوه بر شرکت در این سمپوزیوم‌ها، دو نمایشگاه انفرادی از آثارش را نیز امسال در اسپانیا و فرانسه برگزار کرده است.
او اکنون تجربه شرکت در 73 سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌سازی را دارد که درباره کیفیت برگزاری سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران گفت: این سمپوزیوم در سطح کیفی بالایی قرار دارد و مدیریت برگزاری آن همه نیازهای ما را برای اجرای کار تأمین کرده است، در حالی که در دیگر سمپوزیوم‌ها چنین امکاناتی وجود ندارد.
او بزرگی محل برگزاری سمپوزیوم و تعداد زیاد شرکت‌کنندگان را از دیگر محاسن این سمپوزیوم عنوان کرد و گفت: من در سمپوزیوم‌های بسیاری در دنیا شرکت کرده‌ام که از نظر بزرگی محل برگزاری و تعداد زیاد شرکت‌کنندگان در سمپوزیوم، تنها کشور چین جلوتر از ایران قرار داشته است.
«خوزه میگوئل ایسلا» با بیان این که شرکت‌کنندگان در یک سمپوزیوم بین‌المللی را تنها 5 یا 6 نفر هنرمند تشکیل می‌دهند، تعداد زیاد شرکت‌کنندگان سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران را از نکات خوب آن عنوان کرد.
وی همچنین درباره تعداد زیاد برگزارکنندگان گفت: این جا افراد زیادی برای برگزاری این سمپوزیوم مشارکت دارند برخلاف دیگر سمپوزیوم‌های دنیا که تنها به صورت 5 تا 6 نفره برگزار می‌شود، بنابراین وقتی تعداد برگزارکنندگان زیاد باشد و انرژی و وقت بیشتری را به یک رویداد اختصاص دهند، نتیجه کار نیز در نهایت خوب خواهد بود.
او به چهارمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران از بین عدد صفر تا 20 نمره 19 داد و درباره کیفیت کار هنرمندان ایرانی در مقایسه با خارجی‌ها گفت: اغلب هنرمندان حاضر در این سمپوزیوم دانشجویان جوان هستند.
اما خارجی‌ها همه هنرمندان حرفه‌ای هستند که به این سمپوزیوم دعوت شده‌اند، بنابراین مقایسه آثار این دو کمی سخت می‌شود اما با این حال حضور دانشجویان در کنار هنرمندان حرفه‌ای باعث پیشرفت سریعتر و تکامل هنری آنها می‌شود.
خوزه میگوئل ایسلا سطح هنر مجسمه‌سازی معاصر ایران را نیز خوب عنوان کرد و افزود: ارزش گذاری روی کار همکارانم سخت است اما سطح آثارشان در مجموع خوب است، من دوستانی هم در میان مجسمه‌سازان ایرانی دارم که یکی از آنها طاهر شیخ‌الحکمایی است که با او در همین سمپوزیوم‌ها آشنا شده‌ام.
این هنرمند اسپانیایی درباره اثری که می‌سازد هم توضیح داد: کار من حالت آبستره دارد و حول موضوع موسیقی می‌چرخد، عنوان این اثر «کنسرتو برای ویولنسل» است و فرم مجسمه به گونه‌ای است که ویولنسل را برای مخاطب تداعی می‌کند.
نیازمند سمپوزیوم هایی با متریال های دیگر نیز هستیم
بیژن غنچه پور از دیگر هنرمندان بخش اصلی این دوره است که در این باره گفت: هر دوره در حال بهتر شدن است، تجربه اجرایی بهتری پیدا می‌کند و بازخورد و تبعات آن مثبت است که مسئولان راغب تر می‌شوند تا دوره بعدی را باشکوه تر برگزار کنند.
او با بیان این که تجربه اول در کار با سنگ را دارد، این تجربه را لذت بخش و مشکل توصیف کرد.
غنچه پور درباره کیفیت سنگ های ایران هم گفت:ایران سنگ های خوبی دارد و هنرمندان خارجی می‌دیدم که سنگ های ایرانی را می شناسند.
اما با این غنای معادن سنگ در ایران، مجسمه سازی که در زمینه کار با سنگ متخصص باشد، در ایران کم است. سنگ مرمریت که برای این سمپوزیوم انتخاب شده، نسبتاً نرم است و به نظرم برای این کار مناسب است.
سنگ های با کیفیت‌تر برای سمپوزیوم 20 روزه مناسب نیست چون سخت تر هستند.
او درباره اثری که برای این سمپوزیوم می‌سازد توضیح داد: کار من نمادین است با ظاهری طبیعت پردازانه که پارچه در آن به کار رفته است.
او هنرمندان خارجی این دوره را با تجربه و حرفه‌ای عنوان کرد و گفت: آنها در این دوره کنار ما و دانشجویان کار می‌کنند و تجربیاتشان را منتقل می‌کنند که این نکته مثبت سمپوزیوم است.
او درباره نقاط ضعف سمپوزیوم چهارم هم گفت: نقاط مثبت آن قدر زیاد است که بهتر است از ضعف‌ها چشم پوشی کنیم. این رویدادها اندک است و باید از کاستیها چشم پوشی کرد.
این هنرمند جوان مجسمه ساز درباره استفاده از یک نوع متریال در این دوره هم معتقد است که اگر چه سنگ ماندگاری بیشتری دارد اما اگر متریال آهن، چوب و ... هم به صورت سمپوزیوم برگزار کنند خوب است البته نه به جای هم بلکه در کنار هم.
ترس مجسمه سازی با سنگ در حال از بین رفتن است
ستاره آزموده هنرمند جوانی است که امسال در بخش اصلی این سمپوزیوم شرکت کرده است، او درباره کیفیت این دوره گفت: سمپوزیوم در حال پیشرفت هر ساله است.
دانشجویان از سال قبل وارد سمپوزیوم شده‌اند و من هم پارسال در بخش دانشجویی حضور داشتم که چیزهای زیادی یاد گرفتم و امسال وارد بخش حرفه‌ای شده‌ام.
او درباره کار با سنگ هم توضیح داد: صبر زیادی می‌خواهد، سنگ متریال سختی است که نمی‌توان با آن جنگید، چون لبه های کار صدمه می‌بیند.
اما مشخص شدن متریال این امکان را می‌دهد که روی متریال مشخصی اتود بزنیم که به اجرای بهتر در سمپوزیوم کمک می‌کند.
او معتقد است سمپوزیوم، به بسیاری از هنرمندان این امکان را می‌دهد که با داشتن کارگاه و سوله آثارشان را در ابعاد بزرگ بسازند و این ویژگی خوب این سمپوزیوم است.
وی افزود: کیفیت کار در حال بهتر شدن و ترس اجرا با سنگ در حال از بین رفتن است. چون سنگ در این ابعاد ابهت عظیمی دارد.
تداوم این سمپوزیوم با همین کیفیت، ایران را به نقطه مطلوب در دنیا می‌رساند
ماریو لوپز مجسمه ساز پرتغالی حاضر در چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی تهران کیفیت این سمپوزیوم را بسیار خوب دانست و گفت: در این سمپوزیوم حتی به جزئیات هم توجه شده است که این در ارتقاء سطح کیفی سمپوزیوم در دنیا مؤثر است.
او معتقد است اگر این سمپوزیوم همچنان در دوره‌های بعدی خود با همین کیفیت برگزار شود،به زودی به سطح سمپوزیوم‌های درجه یک در دنیا خواهد رسید و می‌تواند جایگاهش را در میان این سمپوزیوم‌های طراز اول تثبیت کند.
او تعداد زیاد هنرمندان شرکت‌کننده در این سمپوزیوم را از نکات مثبت این رویداد عنوان کرد و گفت: کمتر اتفاق می‌افتد که در سمپوزیوم‌های مجسمه‌سازی دنیا تعداد هنرمندان شرکت‌کننده این اندازه زیاد باشد،این جا هنرمندان ایرانی و خارجی با هم در تعامل هستند که می‌توانند آگاهی‌ها و دانش خود را در زمینه مجسمه‌سازی با یکدیگر تبادل کنند و از تجربیات یکدیگر در زمینه تکنیک‌ها و فنون مجسمه‌سازی در دنیا بهره‌مند شوند.
این مجسمه‌ساز پرتغالی که تجربه شرکت در سمپوزیوم‌های مختلف کشورهای پرتغال، ژاپن، فرانسه، آرژانتین، تایلند، فلسطین و اسپانیا را در کارنامه هنری خود داراست، درباره کیفیت آثار هنرمندان ایرانی در مقایسه با آثار خارجی‌ها گفت: من اولین برخورد را با ایرانی‌ها در همین سمپوزیوم داشته‌ام.
بنابراین نمی‌توانم نظر درست و دقیقی داشته باشم اما آثار هنرمندان ایرانی در این سمپوزیوم به نظرم خوب بوده است اگر چه بیشتر شرکت‌کنندگان ایرانی جوان هستند و هنوز راه زیادی در پیش دارند، هنرمندان حرفه‌ای هم سطح کارشان بالاتر است که در مجموع می‌توان سطح کیفی آثارشان را خوب ارزیابی کرد که می‌تواند در آینده نیز پیشرفت‌های بیشتری داشته باشند.
او در ادامه درباره جایگاه هنر مجسمه‌سازی ایران در دنیا هم گفت: اگر ایران به جایگاه شایسته خود در زمینه مجسمه‌سازی در سطح دنیا هنوز دست نیافته است، شاید به دلیل وقفه‌ای باشد که در میان مجسمه‌سازی کلاسیک و معاصر ایران پیش آمده است و این شکاف باعث شده است که مجسمه‌سازی ایران به آن جایگاه واقعی و شایسته خود در دنیا دست نیابد.
سنگ‌های ایرانی برای مجسمه‌سازان دنیا شناخته شده است
ماریو لوپز که بیش از 15 سال تجربه مجسمه‌سازی دارد، درباره تجربیاتش در زمینه کار با سنگ هم توضیح داد: پیش از این تجربه کار با سنگ را داشته‌ام،قبلاً با سنگ‌های تراورتن سرخ و اونیکس که سنگ‌های شناخته شده ایرانی در دنیاست،کار کرده‌ام اما سنگ مرمریت را در این ابعاد بزرگ اولین‌بار است که تجربه می‌کنم.
او درباره کیفیت سنگ مرمریت برای مجسمه‌سازی هم گفت: این سنگ برای آثار بزرگ بدون پرداختن به جزئیات خوب است اما اگر طرح مجسمه پر جزئیات باشد، این سنگ مناسب نیست چون رگه‌هایی دارد که هنگام پرداختن به ریزه‌کاری‌ها ترک برمی‌دارد.
لوپز درباره استفاده از یک متریال در این سمپوزیوم هم گفت: اگر این امکان بود که هر مجسمه‌ساز از متریال‌هایی که دوست دارد استفاده کند و تنوع در استفاده از متریال وجود داشت،خیلی بهتر بود، اگر چه من تخصصم در زمینه مجسمه‌سازی با سنگ است.
لوپز درباره اثری که در چهارمین سمپوزیوم مجسمه‌سازی تهران می‌سازد نیز توضیح داد: در طول سه سال گذشته روی مجموعه آثاری کار کرده‌ام با عنوان «باغ سنگی ژاپنی» که این جا بخشی از این باغ سنگی را در مقیاس کوچکتر بازسازی می‌کنم.
این اثر آگاهی نسبت به یک هویت جدید در دنیاست که آرزوی شخصی من است تا همه مردم دنیا با نگرشی تازه و هویت جدید در این دنیا حضور داشته باشند.
او اثرش را دارای مفاهیم گسترش، رشد و توسعه عنوان کرد.
لوپز که دارای مدرک کارشناسی ارشد در هنر مجسمه‌سازی است، درباره گرایشی که به سمت آثار انتزاعی دارد توضیح داد: پیش از این در طول 6 سال گذشته همه آثارم فیگوراتیو بود، اما در طول سه سال گذشته به سمت آثار انتزاعی و آبستره گرایش پیدا کرده‌ام که نوعی چالش شخصی است و دوست داشتم این حوزه را نیز تجربه کنم.
چهارمین سمپوزیوم بین‌المللی مجسمه‌ازی تهران تا 16 مهرماه در باغ موزه قصر برپا است.
