ستون‌نویس روزنامه ایندیپندنت در تازه‌ترین یادداشت خود درباره بحرانی شدن روابط دو کشور انگلیس و ایران بر سر بازداشت 15 ملوان این کشور در آبهای اروندرود می‌نویسد «حتی اگر تونی‌بلر این را نفهمد، این یک حقیقت است که ایران استاد تحقیر کردن غرب است چرا که همواره از سوی غرب مورد تحقیر واقع شده است. ایران با این کار ارتش انگلیس، تونی‌بلر، جورج بوش و کل عملیات نظامی در عراق را تحقیر کرده است.»
روزنامه‌نگار ایندیپندنت در ادامه یادداشت خود نمونه‌هایی از دخالت‌های انگلیس و آمریکا در امور داخلی ایران را به تصویر می‌کشد و اوج اقدامات توهین‌آمیز غرب و خصوصا انگلیس و آمریکا در قبال ایران را سرنگونی دولت قانونی دکتر مصدق در کودتای 28 مرداد می‌داند.
فیسک در این باره می‌نویسد: «ما سالهای پس از جنگ جهانی دوم را فراموش کرده‌ایم؛ زمانی که ایران را به کمک ائتلاف غرب به اشغال خود درآوردیم و شاه طرفدار آلمان را عزل کرده و تحقیر پشت تحقیر را برای ایرانیان به ارمغان آوردیم. ما فراموش کرده‌ایم که نخست وزیر دموکراتیک ایران، دکتر محمدمصدق را با مهندسی یک مامور سازمان سیا و یک متخصص انگلیسی تنها با چند قبضه اسلحه و مشتی دلار سرنگون کردیم. و ایرانی‌ها به خوبی به یاد دارند که چگونه با حمایت‌های گسترده غرب، شاه، ژاندارم ما در منطقه، شاه شاهان، به ایران بازگشت و جوانانی ایرانی را با استفاده از شکنجه‌گران ساواک از میان برداشت.»
فیسک با اشاره به اینکه ایرانی‌ها حافظه تاریخی خوبی دارند و همه اقدامات تحقیرآمیز غرب علیه خود را به یاد می‌آورند، می‌نویسد: «چقدر ایرانی‌ها از اینکه توانسته‌اند با این کار خود انگلیسی‌ها و آمریکایی‌ها را تحقیر کنند و آنها را به داد و بیداد کردن وادار کنند، لذت می‌برند. آنها چقدر خوب یاد گرفته‌اند که بیدادگران خود را دست بیندازند.»
او سپس می‌نویسد: «بلافاصله پس از اینکه وزارت دفاع ما تلاش کرد با استفاده از یک سری نقشه‌های پیچیده به همگان ثابت کند که ملوانان ما در آبهای عراق بوده‌اند، ایرانی‌ها با استفاده از یک نقشه مینیاتوری با خونسردی تمام نشان دادند که آنها در آبهای عراق نبوده‌اند بلکه در آبهای آنها بوده‌اند.»
فیسک تلویحا ادعای مقامات انگلیسی مبنی بر وارد نشدن نظامیان این کشور به آبهای ایران را یک دروغ بزرگ می‌نامد و می‌نویسد: «در پشت این دروغ، حقایق سیاهی نهفته است که نشان از برنامه‌های سیاه انگلیس برای مناطق جنوبی ایران دارد.»
یکی ازکهنه‌کارترین خبرنگار خاورمیانه در ادامه ادعا می‌کند که ایران انگلیسی‌ها را مسئول ناامنی در استان‌های عرب‌نشین جنوبی خود می‌داند و یقین دارد که این بار نیز ورود ملوانان انگلیسی به آبهای ایران در راستای ناامن ساختن این مناطق بوده است.
او می‌نویسد: «ایران قاطعانه بر این باور است که انگلیس می‌کوشد اعراب استان‌های جنوبی ایران از جمله خوزستان را علیه دولت بشوراند و آنها را وادارد تا علیه نظام دست به شورش بزنند.»
فیسک ادعا می‌کند که ایران حتی در هنگام اعدام یکی از عوامل بمبگذار در یکی از شهرهای جنوبی، او را عامل انگلیس معرفی کرده و انفجارهای اخیر در این شهر را که باعث کشته شدن عده‌ای از مردم و حتی یک راننده سپاه شده، مستقیما کار سازمان MI5 می‌داند.
او سپس اینگونه نتیجه می‌گیرد که ورود غیرقانونی نظامیان و ملوانان انگلیسی به آبهای ایران قطعا از نگاه مسئولان امنیتی این کشور به منظور شدت بخشیدن به این ناآرامی‌ها در خاک ایران صورت گرفته است.
با این حال انگلیس در همه این موارد به جای تکذیب یا ارائه هرگونه توضیحی سکوت اختیار کرده بود.
رابرت فیسک در کنار این فرضیه تلاش‌های آمریکا برای ربودن دو مقام ایرانی در حمله به کنسولگری ایران در اربیل و بازداشت پنج ایرانی را مطرح می‌کند و از آن به عنوان یکی دیگر از اقداماتی که ایران را به چنین اقدامی تهییج کرده است، نام می‌برد.
فیسک در پایان می‌نویسد: «در این میان چیزهای زیاد دیگری هست که ما از آن بی‌خبریم و یا اهمیتی به دانستن آن نمی‌دهیم. با این حال در وهله کنونی این برعهده تونی‌بلر، بوش و تجار شاغل در بی‌بی‌سی، سی‌ان‌ان، اسکای نیوز، فاکس نیوز، ای‌بی‌سی، ان‌بی‌سی و سی‌بی‌اس؛ محورهای اصلی غوغاسالاری و تسلط رسانه‌ای است تا چگونه و به چه ترتیبی در بازی ایران شرکت کنند.»
و آنگاه اینگونه نتیجه می‌گیرد: «پاسخ ابتدایی آنها نه است. اما به زودی خواهیم دید که همه آنها حتی بوش و بلر در این بازی داخل خواهند شد و ایرانی‌ها عقب نشسته و در برابر هر موضع‌گیری آنها خندیده و لذت می‌برند. این یک فیلم تماشایی است؛ سینما اسکوپ تحقیر سیاسی. فیلمی که ایرانی‌ها نه تنها خوب می‌دانند چگونه آن را صحنه‌آرایی کنند بلکه حتی سناریوی تونی‌بلر را نیز از قبل برایش نوشته‌اند.»
