به گزارش مهر، چالش عددها و ارقام حمایت از ناوگان حمل و نقل عمومی میان مدیریت شهری و دولت سابقه‌ای چند ساله دارد، اما وضعیت دشوار مسافران اتوبوس و مترو وتاخیرهای هر روز واگن‌های مترو و افزایش هزینه ها در بخش نگهداری و تجهیزات مترو و نوسازی ناوگان اتوبوسرانی سبب شده این نگرانی‌ها جدی‌تر از سابق دنبال شود تا آنجا که شهردار تهران طی نامه‌ای به رئیس جمهور، هشدارهای لازم رادر این رابطه داد.
مهر با سید جعفر تشکری هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در خصوص دغدغه های ترافیکی که در این نامه به آن اشاره شده است گفت‌وگو کرد:
- در یکی از جلسات غیر علنی شورای شهر، شهردار از نامه‌ای که به رئیس جمهور با موضوع مشکلات حمل و نقل عمومی پایتخت نوشته خبر داد. می‌توانید در خصوص دغدغه های اصلی شهردار درباره حمل و نقل عمومی بگویید، به خصوص که در آن جلسه هشداری نیز در خصوص بحران نگهداری ناوگان حمل و نقل عمومی داده شده ؟
- در خصوص نامه شهردار که هر وقت خودشان صلاح دیدند مفاد آن را بازگو می‌کنند. به نظرم آن چه دغدغه اصلی شهردار تهران و دغدغه درجه یک مسئولان حمل و نقل و شورای شهر تهران است برمی‌گردد به کم توجهی دولت به مسئله حمل و نقل عمومی شهر تهران. هر چند وقت یک بار شاهدیم با سیاسی کردن مسائل شهر و مردم مسیر تحقق خواسته‌های شهروندان وحق و حقوقی که ساکنان این شهر دارند مورد غفلت و فراموشی مدیران دولتی قرار می گیرد.
بارها گفته‌ام در سال 91 تا این لحظه که آغاز ماه هشتم سال است نتوانسته‌ایم ریالی از بودجه‌های عمرانی‌مان را از دولت بگیریم . ریالی از یارانه‌ها را نگرفته‌ایم. یارانه اعتبارات مربوط به قانون هدفمندی یارانه‌ها را هم نتوانسته‌ایم بگیرم. ریالی از سهم شهرداری از جرایم راهنمایی و رانندگی پرداخت نشده است. ریالی از فایناس‌های ما محقق نشده است و حتی تسهیلاتی که قانون گذار برای توسعه حمل و نقل پیش کرده است مانند قانون توسعه حمل و نقل عمومی و شرایط اجرای آن محقق نشده است. مدیریت شهری مانده است و روزانه بیش از 20 میلیون جا به جایی شهروندان که با همه این کم لطفی‌ها باید جوابگوی نیازهای مردم باشد.
به عنوان مثال شهر تهران اگر سالی هزار اتوبوس دریافت نکند ناوگان اتوبوسرانی‌اش به سرعت فرسوده می‌شوند این در حالی است که ما دو سال است یک اتوبوس هم نگرفته‌ایم و اگر موافقت شهردار تهران و شورای شهر تهران نبود که شهرداری دستش را به زانوی خودش بگیرد و نیازهای خودش را تامین کند و این اتوبوس‌های دو کابین را نمی‌خرید نمی‌دانم چه برسر مشکلات جا به جایی شهروندان شهر می‌آمد. اگر مسئولیت صد درصدی واگن‌های مترو را شهرداری به عهده نمی‌گرفت و 455 واگن یک طبقه،160 واگن دوطبقه و 38 لوکوموتیو تامین نمی‌شد مشخص نبود تهران به چه سرنوشتی دچار می‌شد. احتمالا به سرنوشت شهرهای تبریز، اصفهان، قم، کرج، شیراز و... .
اگر در این شرایط گله‌ای گفته می‌شود هرگز نباید به اینها رنگ و بوی سیاسی بدهند. باید بدانند مدیریت شهری با همه محدودیت‌ها عزم خود را برای حل مشکل مردم به کار گرفته است و اگر مسئولان دولتی نامهربانی را نسبت به مدیریت شهری ادامه بدهند دودش به چشم مردم این شهر می‌رود. شما می‌بینید در مورد ارز دولت اولویت نهم را برای اتوبوس‌های حمل و نقل عمومی قرار داده است آیا واقعا حمل و نقل عمومی مسئله نهم شهروندان است. ما در حال حاضر نمی‌دانیم نیازمندی‌های اساسی خود را در بخش مترو، سیستم‌های هوشمند و اتوبوس با ارز چند تومنی بخریم. این جاست که شهردار تهران و اعضای شورای شهر و نخبگان و صاحب نظران در مورد این همه محدودیت و نامهربانی گله مند می‌شوند. ما امیدورایم در مدت کم باقی مانده این دولت عنایت بیشتری به مردم و نیازهای شهر داشته باشد.
- در خصوص عدم در یافت فایناس‌ها گفتید. در حالی که معاون مالی شهرداری تهران خبر از گشایش فایناس خط 4 داده بود؟
-هنوز فایناس خط 4 گشایش نیافته است، تمام پرداخت‌ها و تشریفات لازم برای دریافت این وام از سوی شهرداری انجام شده است. نزدیک به هفت سال است که فایناس خط 4 مترو را پیگیری می‌کنیم. قرار بود اعتبارات این خط با منابع خارجی تامین شود اما در طول این چند سال همه کارهایی که از ما می خواستند را انجام داده‌ایم اما هر روز با موانع جدیدی روبرو می‌شدیم.
تشریفات و مصوبات دریافت فایناس خط 4 به چندین هزار برگ می‌رسد، در طول این سال‌ها مصوبات بسیاری را از مراجع مختلف گرفته‌ایم از بانک‌ها گرفته تا وزارت اقتصاد و شورای شهر و...اما همه آنچه که از ما خواستند را انجام دادیم و موانع را پشت سر گذاشتیم. در پایان باید 90 میلیارد تومان به حساب بانک عامل واریز می‌کردیم تا این گشایش انجام شود. ما این کار را هم انجام دادیم اما باز هم گشایشی انجام نشد.
در نهایت پول بیمه مربوط به گشایش را که یک درصد مبلغ وام بود با نرخ ارز اتاق مبالاتی محاسبه کردند که رقمی معادل 12 میلیارد تومان شد و شهرداری سهم 6 میلیاردی خود را پرداخت کرد اما پرداخت سهم دولت همچنان بلاتکلیف است. هرچند بیشتر این موانع واقعی نیستند اما هر کدام ابزاری برای تاخیر دراجرای تحقق فایناس هستند. اما چرا ما باید برای وام ساخت مترو این قدر مشکلات را تحمل کنیم. تا این لحظه امکان پرداخت فایناس هم فراهم نشده است بدون آن که بهانه‌ای باقی مانده باشد.
منظور پورزرندی معاون مالی ادرای شهرداری تهران نیز در این مورد، پرداخت 6 میلیارد تومان سهم شهرداری به بانک عامل بوده است و تا این لحظه پیش پرداخت ها آغاز نشده است. مشکلات ما عمدتا منشا داخلی دارد. تا این لحظه با طرف‌های خارجی با مشکلی روبرو نشده‌ایم و اگر مشکلات داخلی هم به اتمام برسد این فایناس محقق می‌شود.
- چرا همیشه آمارهای حمایتی از حمل و نقل عمومی شهرداری و دولت با هم مغایرت دارند؟
- این موضوعات آنقدر پیش پا افتاده، ابتدایی و شفاف هستند که به نوعی بی‌احترامی به افکار عمومی است. بالاخره پرداختی‌های دولت، عدد و رقم‌ها و مصوبات مجلس مشخص است. هر کس که ادعا می‌کند بودجه خوبی داده بیاید بگوید مصوبات مجلس در هر سال چقدر بوده است. خود دولت هم اعلام کند چقدر پرداخت کرده است. اگر بعد با صداقت مطلب گفته شد و حرف ما تایید نشد من آن زمان پاسخگو هستم اما اگر قصد کلی گویی باشد و با اعداد و ارقام بازی کنند این فضای غبارآلود و گل آلود برای آنکه واقعیت‌ها دیده نشود همچنان وجود خواهد داشت.
- به افزایش نرخ ارز و مشکلاتی که در پرداخت فایناس خط 4 به وجود آورد اشاره کردید، این موضوع در سایر بخش‌ها مانند افزایش هزینه‌های عمرانی، واردات تجهیزات و یانوسازی ناوگان اتوبوسرانی تاثیری گذاشته است ؟
- یک اتوبوس 90 میلیونی تومانی دو سال پیش، امروز نزدیک به 200 میلیون تومان قیمت دارد. یک اتوبوس دو کابین که ما قبلا با دلار هزار تومان خریداری می‌کردیم امروز حتی اگر با اولویت نهم و با دلار اتاق مبادلات ارزی محاسبه شود 3 برابر شده است. در مورد قطعات یدکی و هزینه تعمیر نگهداری تجهیزات هم به همین ترتیب است. هزینه خرید و تعمیر و نگهداری حمل و نقل و نقل عمومی به 3 برابر گذشته رسیده است . این در حالی است که دولت باید هزینه 17.5درصد هزینه وسایل حمل و نقل عمومی را از ما می‌گرفت و 82.5 درصد آن را خود یارانه می داد.
ما وقتی اتوبوس آزاد می‌خریم باید 5.7 برابر بیشتر از گذشته پول بدهیم. قیمت ارز هم که سه برابر شده است یعنی در مجموع قیمت یک اتوبوس17 برابر افزایش داشته است. نظام جبرانی اینها چگونه تامین می‌شود در حالی که هیچ کدام از اعتبارات و یارانه‌های ما محقق نشده است. ادامه این روش سبب می‌شود هزینه این افزایش‌ها را شهروندان بپردازند. دولت باید با درک وضعیت حمل و نقل عمومی شهر برای این مشکل چاره اندیشی عملی کند.
- افزایش هزینه‌ها در نوسازی ناوگان مینی‌بوس‌ها هم مشکلاتی را به دنبال داشته است؟
- یک مینی بوس باید با 65 درصد تخفیف از سوی دولت و پرداخت 35 درصد هزینه از سوی خریدار، خریداری شود اما برای تهران این قانون به اجرا گذاشته نشد و هیچ مینی بوسی از محل مینی بوس‌های یارانه دار حتی یک دستگاه به تهران داده نشد. تنها در چارچوب تفاهمی بین سازمان حفاظت محیط زیست، شهرداری تهران، وزارت کشور و ستاد سوخت قرار شد ناوگان مینی‌بوسرانی نوسازی شود که با توجه اتمام اعتبارات سازمان حفاظت محیط زیست و افزایش جهشی قیمت خودرو در ایران علی رغم آمادگی شهرداری برای پرداخت سهم خود به دلیل گران شدن و تمام شدن اعتبارات و ندادن مینی بوس یارانه‌ای به شهرداری این پروسه متوقف و تنها صد دستگاه اواخر سال گذشته و اوایل امسال نوسازی شده است.
