وزیر آموزش و پرورش اعلام کرد که زمانی با وضعیت هنرستانهای فنی و حرفهای و کارودانش روبهرو شدیم که تعداد آنها بهشدت در حال کاهش بود و این زنگ خطر محسوب میشد و مقرر شد تا در پایان برنامه پنجم توسعه پوشش تحصیلی هنرستانها برای دانشآموزان به 50درصد افزایش یابد. به گفته حمیدرضا حاجیبابایی پوشش تحصیلی هنرستان و کار و دانش امسال به 45درصد رسیده و تلاش میشود تا این رقم سال تحصیلی آینده به 50درصد برسد و هدفگذاری اصلی پوشش 70درصدی در رشتههای فنی و حرفهای و کارودانش است.
وی در ادامه سخنان خود افزون بر اعلام اقبال دانشآموزان به رشتههای فنی و حرفهای و کارودانش، به موضوعاتی همچون رشد تعداد هنرستان و هنرجویان در سال تحصیلی جاری، اختصاص 31میلیارد تومان برای تجهیز هنرستانها و کمبود نیرو اشاره کرده است. وزیر آموزش و پرورش در این همایش گفته که تلاش آموزش و پرورش برای جذب دانشآموزان به هنرستانها قابل تقدیر است. پیش از این نیز مسئولان وزارت آموزش و پرورش سخنانی درباره نقش و جایگاه هنرستانها ایراد کردهاند. محمد شریفزاده، مدیرکل آموزش فنی و حرفهای و کارودانشآموزش و پرورش چندی پیش اعلام کرد که دانشآموزان سال اول دبیرستان که پس از چندبار امتحان نمره قبولی کسب نکنند برای ادامه تحصیل به هنرستانها فرستاده میشوند.
همچنین امسال به مناطق آموزش و پرورش اعلام شد تا دانشآموزان قبولی شهریور را برای ادامه تحصیل به هنرستان بفرستند و به همین دلیل برای دانشآموزان قبولی شهریور نمون برگ هدایت تحصیلی که پس از امتحانات خرداد صادر شده بود ملاک ثبتنام در دبیرستانها نبود. هر چند برخی از مسئولان آموزش و پرورش چنین موضوعی را رد کردند اما وزیر آموزش و پرورش به یکی از خبرگزاری اعلام کرد که این موضوع «اصلاح» شد. روند جاری در آموزش و پرورش که دانشآموزان بدون توجه به علایق و استعدادهایشان و صرفا با استناد به اینکه در شهریور قبول شدهاند باید در رشتههای فنی و حرفهای و کارودانش ادامه تحصیل بدهند تا آمار هنرجویان افزایش یابد امری منطقی بهنظر نمیرسد.
البته فرستادن دانشآموزانی که در سال اول دبیرستان نمره قبولی کسب نمیکنند به هنرستانها و بنا به اذعان مدیرکل آموزش فنی و حرفهای وزارت آموزش و پرورش کاهش ظرفیت دبیرستانها و تبدیل آنها به هنرستانها به جایگاه رشتههای فنی و حرفهای و کارودانش آسیب میرساند. ما نمیتوانیم و نباید به بهانه افزایش آمار هنرجویان هنرستانها به علایق و استعدادهای دانشآموزان بیاعتنایی کنیم و اجبارا آنها را به رشتههای فنی و حرفهای و کارودانش هدایت کنیم و پس از آن بگوییم میخواهیم نیروی توانمند و کارآمد وارد بازار کار کنیم.
برای تربیت نیروی توانمند و کارآمد ابتدا باید هنرستانها با توجه به نیازهای روز افزون هنرجویان تجهیز شوند و از سوی دیگر دانشآموزان براساس میل و رغبت به هنرستانها رهنمون شوند و نه از سر اجبار. آیا امکانات، تجهیزات و کارگاههای هنرستانها پاسخگوی نیازهای هنرجویان است؟ کمبود هنرآموز چگونه رفع میشود؟ چرا در موضع هنرستانها یکجانبهنگری میشود؟
پیش از اینکه چنین مسائلی رفع شود تنها در اندیشه افزایش آمار هستیم، آیا در آموزش و پرورش که باید بسیار سنجیده و دقیق گام برداشت،هدف وسیله را توجیه میکند؟ ما نیز با گسترش هنرستانها و رشتههای فنی و حرفهای براساس مطالعه و نیازسنجی کارشناسی دقیق موافقیم، اما به شرط اینکه بدون توجه به علایق، سلایق و استعدادهای دانشآموزان، تصمیم نگیریم که آنها در چه رشتهای ادامه تحصیل بدهند.