به گزارش واحد مرکزی خبر، او در این کتاب به اشتباهاتی اعتراف اما همچنین از نقش غربی ها انتقاد می کند.
گورباچف در این کتاب خاطرات ششصد صفحه ای با عنوان « خلوتی با خود» می نویسد:« من همچنان متاسفم که نتوانستم کشتی را که در آن قرار گرفته بودم به بندر خوبی رهنمون کنم .»
برنده جایزه نوبل صلح هزار ونهصد و نود می افزاید:« من خود را گناهکار احساس می کنم زیرا مسئولیت من چه در قبال اتحاد جماهیر شوروی یا سیاست جهانی مسئولیت بزرگی بود.»
گورباچف که پس از رسیدن به ریاست حزب کمونیست در سال هزار و نهصد و هشتاد وپنج ،پرستروئیکا ( اصلاحات ) و گلاسنوست ( شفافیت) را به اجرا در آورد می افزاید:« اشتباهاتی در سطح رهبری اتحاد جماهیر شوروی وجود داشت که زیر آتش محافظه کاران ، افراطیون و ملی گرایان که به طور قطعی جبهه ای واحد را با هدف سرنگون کردن حکومت شوروی تشکیل داده بودند، عمل می کرد.»
به گزارش خبرگزاری فرانسه از مسکو ، وی می افزاید:« ما نتوانستیم به طور کامل از حمایت کاملی که مردم از ما در آغاز به عمل می آوردند ، استفاده کنیم . ما به تدریج قافیه را باختیم.»
گورباچف می افزاید:« ما در زمان مناسب اتحادیه شوروی را اصلاح نکردیم . ما به موقع حزب کمونیست را به عنوان حزب دموکراتیک نوین اصلاح نکردیم . این دو مهم ترین اشتباهات ما است.»
آخرین رهبر شوروی در عین حال همچنین از غربی ها به ویژه آمریکا به سبب حمایتی که به زعم او آنها از رقیب او یعنی بوریس یلتسین در اواخر دهه هزار و نهصد وهشتاد انجام دادند انتقاد کرد.
یلتسین که به عنوان رئیس جمهوری روسیه انتخاب شد پس از شکست کودتای محافظه کاران در اوت هزار و نهصد و نود و یک تیرخلاص را به رژیم شوروی شلیک کرد.
